ହତଭାଗା ମୁଁ ଯେ ଅଲୋଡ଼ା ପଥର ପଡ଼ିଅଛି ନଈ କୂଳେ ସୁଖରେ ଗଢିଛୁ ତୋ ଘର ସଂସାର ବବଲୁ ଖେଳୁଛି ତୋରି କୋଳେ କଥା ଥିଲା କେତେ ରହିବାକୁ ସତେ ସାଥି ହୋଇ ସବୁଦିନ ସବୁ କଥା ତୋର ମାଟି ହୋଇଗଲା ଭୁଲିଗଲୁ ଯଉଦିନ କେମିତି କହିବି ହୃଦୟ ବେଦନା କହିଲେ ହସିବେ ଲୋକ ପ୍ରେମ ପାହାଚରେ ଭିକାରି ମୁଁ ଆଜି ମାଗୁଆଛି ପ୍ରେମ ଭିକ ସ୍ୱାର୍ଥପର ହୋଇ ଚାଲିଗଲୁ ସିନା ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ ମୋ ହୃଦୟ ଯାହା ମନେ ଥିଲା ଦୟାର ପ୍ରାସାଦ ଆଜି କାହିଁ ଏତେ ନିର୍ଦୟ... ଶାୟର -------- ଦିଲ୍ଲୀପ କୁମାର ନାଏକ ଶୁଭ ସନ୍ଧ୍ୟା