New फळे रसाळ गोमटी Quotes, Status, Photo, Video

Rutuja Nikam

+ Follow

Report AbuseCopy Text

आला श्रावण प्रेमाचा ,,,,,प्रवाह घेऊन आंनदाने खेळू बागडू लागले ,,,,सारे जण,,,राणी -वणी मोर नाचे थुई-थुई आकाश झाले ,,,संप्तरंगी ,,,फुले,,,फळे

आला श्रावण प्रेमाचा ,,,,,प्रवाह घेऊन आंनदाने खेळू बागडू लागले ,,,,सारे जण,,,राणी -वणी मोर नाचे थुई-थुई आकाश झाले ,,,संप्तरंगी ,,,फुले,,,फळे

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

करता पाप सोसाव्या लागतात यातना, कुठल्या कर्माचे फळ कैसे द्यावे,हे देवाजीच्या मना. नशिबाचे भोग नव्हे ते,ते तर आपल्याच कर्माची फळे, जीवन सुखकर होऊन जाईल जर हातून पुण्य घडे. शुभ प्रभात लेखक मित्र आणि मैत्रिणींनो आताचा विषय आहे नशिबाचे भोग... #नशिबाचेभोग चला तर मग लिहूया. #collab #yqtaai लिहित राहा. #YourQuoteAn

करता पाप सोसाव्या लागतात यातना, कुठल्या कर्माचे फळ कैसे द्यावे,हे देवाजीच्या मना. नशिबाचे भोग नव्हे ते,ते तर आपल्याच कर्माची फळे, जीवन सुखकर होऊन जाईल जर हातून पुण्य घडे. शुभ प्रभात लेखक मित्र आणि मैत्रिणींनो आताचा विषय आहे नशिबाचे भोग... #नशिबाचेभोग चला तर मग लिहूया. #collab #yqtaai लिहित राहा. #YourQuoteAn

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

सहजच चारोळी नामक एक रोपटं लावले, कालांतराने त्याचे वृक्ष झाले. लाईक,कंमेंट नावाचे त्यास फळे फुले लागले, वाटले नव्हते इतके हे कवितेचे वृक्ष बहरून आले. शुभ संध्या मित्रहो कसे आहात? आताचा विषय आहे कवितेचे वृक्ष.. #कवितेचेवृक्ष चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai

सहजच चारोळी नामक एक रोपटं लावले, कालांतराने त्याचे वृक्ष झाले. लाईक,कंमेंट नावाचे त्यास फळे फुले लागले, वाटले नव्हते इतके हे कवितेचे वृक्ष बहरून आले. शुभ संध्या मित्रहो कसे आहात? आताचा विषय आहे कवितेचे वृक्ष.. #कवितेचेवृक्ष चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

मेहनत,चिकाटी,अतोनात प्रयत्न, मनापासून असेल जर,जाणार नाही व्यर्थ. बिनशर्त यश पाठीशी असेल,लावावे थोडे बळ, रसाळ,मधाळ असे असेल त्या कष्टाचे फळ. नमस्कार मित्रहो, आजचा विषय आहे... कष्टाचे फळ तर उचला लेखणी अन लिहा भरभरून. या विषयावर आपल्या मनातलं लिहा..लिहिल्यावर कमेंट बॉक्स मध्ये

मेहनत,चिकाटी,अतोनात प्रयत्न, मनापासून असेल जर,जाणार नाही व्यर्थ. बिनशर्त यश पाठीशी असेल,लावावे थोडे बळ, रसाळ,मधाळ असे असेल त्या कष्टाचे फळ. नमस्कार मित्रहो, आजचा विषय आहे... कष्टाचे फळ तर उचला लेखणी अन लिहा भरभरून. या विषयावर आपल्या मनातलं लिहा..लिहिल्यावर कमेंट बॉक्स मध्ये

Devanand Jadhav

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

•पैल तो गे काऊ कोकताहे• पैल तो गे काऊ कोकताहे । शकुन गे माये सांगताहे ॥१॥ उड उड रे काऊ तुझे सोन्यानें मढवीन पाऊ । पाहुणे पंढरीरावो घरा कैं येती ॥२॥ दहिंभाताची उंडी लावीन तुझे तोंडी । जीवा पढिये त्याची गोडी सांग वेगी ॥३॥ दुधें भरूनी वाटी लावीन तुझें वोंठी । सत्य सांगे गोठी विठो येईल कायी ॥४॥ आंबया डहाळी फळें चुंबी रसाळीं । आजिचे रे काळीं शकुन सांगे ॥५॥ ज्ञानदेव ह्मणे जाणिजे ये खुणें । भेटती पंढरीराये शकुन सांगे ॥६॥ -- संत ज्ञानेश्वर• ©Devanand Jadhav पैल तो गे काऊ कोकताहे’ हा संत ज्ञानेश्वरांचा अभंग आहे. ही एक विरहिणी आहे. विरहिणी म्हणजे परमेश्वराच्या भेटीची आर्तता प्रगट करणारी कविता. क

•पैल तो गे काऊ कोकताहे• पैल तो गे काऊ कोकताहे । शकुन गे माये सांगताहे ॥१॥ उड उड रे काऊ तुझे सोन्यानें मढवीन पाऊ । पाहुणे पंढरीरावो घरा कैं येती ॥२॥ दहिंभाताची उंडी लावीन तुझे तोंडी । जीवा पढिये त्याची गोडी सांग वेगी ॥३॥ दुधें भरूनी वाटी लावीन तुझें वोंठी । सत्य सांगे गोठी विठो येईल कायी ॥४॥ आंबया डहाळी फळें चुंबी रसाळीं । आजिचे रे काळीं शकुन सांगे ॥५॥ ज्ञानदेव ह्मणे जाणिजे ये खुणें । भेटती पंढरीराये शकुन सांगे ॥६॥ -- संत ज्ञानेश्वर• ©Devanand Jadhav पैल तो गे काऊ कोकताहे’ हा संत ज्ञानेश्वरांचा अभंग आहे. ही एक विरहिणी आहे. विरहिणी म्हणजे परमेश्वराच्या भेटीची आर्तता प्रगट करणारी कविता. क

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

पूर्वी नव्हते असे,जसे आता आहे, निसर्गाच्या कुशीत वसलेले आमचे गाव होते,जे आता शहर आहे. नाही आता झाडेझुडपे,ना ही डोंगर शिल्लक आहेत, पाहवे जिकडे,तिकडे उंचच उंच इमारती आहेत. निसर्गाच्या सान्निध्यात मन रमायचे तेव्हा खुप आल्हाददायक वाटायचे, आता मात्र जिकडे तिकडे सिमेंटचे राज्य,फक्त चटके सोसायचे. घर सोडून आता निसर्गाच्या सानिध्यात राहायला पैसे मोजावे लागतात, उंच इमारतीत,बंगल्यात राहण्या कत्तल केलेल्या निसर्गाची आता फळे भोगतात. शुभ सकाळ मित्र आणि मैत्रिणींनो कसे आहात? आताचा विषय आहे निसर्गाच्या सान्निध्यात... #निसर्गाच्यासान्निध्यात

पूर्वी नव्हते असे,जसे आता आहे, निसर्गाच्या कुशीत वसलेले आमचे गाव होते,जे आता शहर आहे. नाही आता झाडेझुडपे,ना ही डोंगर शिल्लक आहेत, पाहवे जिकडे,तिकडे उंचच उंच इमारती आहेत. निसर्गाच्या सान्निध्यात मन रमायचे तेव्हा खुप आल्हाददायक वाटायचे, आता मात्र जिकडे तिकडे सिमेंटचे राज्य,फक्त चटके सोसायचे. घर सोडून आता निसर्गाच्या सानिध्यात राहायला पैसे मोजावे लागतात, उंच इमारतीत,बंगल्यात राहण्या कत्तल केलेल्या निसर्गाची आता फळे भोगतात. शुभ सकाळ मित्र आणि मैत्रिणींनो कसे आहात? आताचा विषय आहे निसर्गाच्या सान्निध्यात... #निसर्गाच्यासान्निध्यात

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

रस्त्याने जाताना पूर्वी झाडांवर सुंदर फुले नि फळे दिसायची, आता मात्र मातीचा थर नि सिमेंट चा धूर दिसतोय. मस्करी नव्हे खरंच सांगतोय, आमच्या शहरात येऊन बघा, जे मी पाहतोय तेच इथे लिहितोय. वाढते प्रदूषण काय असते ते मी इथेच जाणून घेतोय. सुप्रभात मित्र आणि मैत्रिणीनों आजचा विषय आहे वाढते प्रदूषण.. वाढत चाललेला प्रदूषण ही एक मोठी समस्या आहे. चला तर मग आज यावर लिहुया. #वाढतेप्र

रस्त्याने जाताना पूर्वी झाडांवर सुंदर फुले नि फळे दिसायची, आता मात्र मातीचा थर नि सिमेंट चा धूर दिसतोय. मस्करी नव्हे खरंच सांगतोय, आमच्या शहरात येऊन बघा, जे मी पाहतोय तेच इथे लिहितोय. वाढते प्रदूषण काय असते ते मी इथेच जाणून घेतोय. सुप्रभात मित्र आणि मैत्रिणीनों आजचा विषय आहे वाढते प्रदूषण.. वाढत चाललेला प्रदूषण ही एक मोठी समस्या आहे. चला तर मग आज यावर लिहुया. #वाढतेप्र

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

अशी वेळ का यावी की मीच तुम्हाला सांगावे, झाडे लावा झाडे वाचवा, मी एक झाड,माझी व्यथा मी काय सांगावी, तुमच्यासमोर ती कशी मांडावी. काय तुम्हाला माझी गरज नसते का ? माझा तुम्हाला काही फायदा नसतो का ? मीच तर आहे ना जो तुम्हाला ताजी हवा देतो,वाचायला वर्तमान पत्र मिळावी म्हणून कागद बनतो, मीच तर आहे ना तो ज्याचा तुम्ही मुसळधार पावसात किंवा रणरणत्या उन्हात आसरा शोधता, मीच ना तो जो तुम्हाला ऑक्सिज पुरवितो,फळे देतो,सावळी देतो असे एक ना अनेक फायदे देतो. मग का म्हणून तुम्ही माझ्या जीवावर उठता, तुमचा प्रवास जलद व्हावा म्हणून माझी कत्तल करता. माझा तुम्हाला काहीच फायदा नसेल तर मला बिनधास्त कापा आणि जर खरंच माझी गरज भासत असेल तर कृपया मला वाचवा,झाडे लावा,झाडे वाचवा 🙏 सुप्रभात मित्र आणि मैत्रिणीनों आजचा विषय आहे झाडे वाचवा... आरे काँलनी ची घटना आपल्या सगळ्यांना हलवुन टाकणारी आहे. याचं दु:ख सर्वांनाच होत आह

अशी वेळ का यावी की मीच तुम्हाला सांगावे, झाडे लावा झाडे वाचवा, मी एक झाड,माझी व्यथा मी काय सांगावी, तुमच्यासमोर ती कशी मांडावी. काय तुम्हाला माझी गरज नसते का ? माझा तुम्हाला काही फायदा नसतो का ? मीच तर आहे ना जो तुम्हाला ताजी हवा देतो,वाचायला वर्तमान पत्र मिळावी म्हणून कागद बनतो, मीच तर आहे ना तो ज्याचा तुम्ही मुसळधार पावसात किंवा रणरणत्या उन्हात आसरा शोधता, मीच ना तो जो तुम्हाला ऑक्सिज पुरवितो,फळे देतो,सावळी देतो असे एक ना अनेक फायदे देतो. मग का म्हणून तुम्ही माझ्या जीवावर उठता, तुमचा प्रवास जलद व्हावा म्हणून माझी कत्तल करता. माझा तुम्हाला काहीच फायदा नसेल तर मला बिनधास्त कापा आणि जर खरंच माझी गरज भासत असेल तर कृपया मला वाचवा,झाडे लावा,झाडे वाचवा 🙏 सुप्रभात मित्र आणि मैत्रिणीनों आजचा विषय आहे झाडे वाचवा... आरे काँलनी ची घटना आपल्या सगळ्यांना हलवुन टाकणारी आहे. याचं दु:ख सर्वांनाच होत आह

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

एक ती जी आमच्या गावातच होती जी पहिली ते पाचवी पर्यंतच्या वर्गाची होती. एकच मोठा वर्ग त्यात चार भिंतीवर चार फळे असायचे. पहिलीच्या वर्गाच्या पाठमोरी बसलेला दुसरीचा वर्ग असायचा. बेंच नावाचा प्रकार नव्हता मांडी घालून जमिनीवर बसायला लागायचं जिथे सर किंवा मॅडम नव्हे गुरुजी आणि बाई असायच्या ह्या शाळेत आम्ही गावातलेच मुलं असायचो, दर पाच दहा मिनिटांनी घरी पाणी प्यायला जायचो गुरुजींना आणि बाईंना चहा सुद्धा रोज कुणाच्या तरी घरून यायचा. दुसरी शाळा ती जी दुसऱ्या गावात होती,सहावी इयत्तेत गेल्यावर तिथे भरती होती. ती शाळा खूप मोठी होती प्रत्येक वर्गाला एक वेगळी खोली होती ह्या शाळेत फुल पॅन्ट नि इन केलेली लागायची दप्तर म्हणून पिशवी नाही बॅग असायची. बसायला जमीन नाही बेंच होते नि खेळायला बगीचा नि मोठे मैदान होते. सुप्रभात सुप्रभात माझ्या प्रिय मित्र आणि मैत्रिणीनों आताचा विषय आहे प्रिय शाळा... #प्रियशाळा मला तर शाळेची खुप आठवण येते,तुम्हाला ही येत असे

एक ती जी आमच्या गावातच होती जी पहिली ते पाचवी पर्यंतच्या वर्गाची होती. एकच मोठा वर्ग त्यात चार भिंतीवर चार फळे असायचे. पहिलीच्या वर्गाच्या पाठमोरी बसलेला दुसरीचा वर्ग असायचा. बेंच नावाचा प्रकार नव्हता मांडी घालून जमिनीवर बसायला लागायचं जिथे सर किंवा मॅडम नव्हे गुरुजी आणि बाई असायच्या ह्या शाळेत आम्ही गावातलेच मुलं असायचो, दर पाच दहा मिनिटांनी घरी पाणी प्यायला जायचो गुरुजींना आणि बाईंना चहा सुद्धा रोज कुणाच्या तरी घरून यायचा. दुसरी शाळा ती जी दुसऱ्या गावात होती,सहावी इयत्तेत गेल्यावर तिथे भरती होती. ती शाळा खूप मोठी होती प्रत्येक वर्गाला एक वेगळी खोली होती ह्या शाळेत फुल पॅन्ट नि इन केलेली लागायची दप्तर म्हणून पिशवी नाही बॅग असायची. बसायला जमीन नाही बेंच होते नि खेळायला बगीचा नि मोठे मैदान होते. सुप्रभात सुप्रभात माझ्या प्रिय मित्र आणि मैत्रिणीनों आताचा विषय आहे प्रिय शाळा... #प्रियशाळा मला तर शाळेची खुप आठवण येते,तुम्हाला ही येत असे