New सीतेला रावणाने पळवून नेले Quotes, Status, Photo, Video

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

दिपल ला मुंबई फिरवली, मी खूप मोठी चूक केली. राणीच्या बागेत नेली, तर म्हणे पप्पा राणी कुठे गेली ?. म्हातारीच्या बुटात नेली तर म्हणा पप्पा म्हातारी कुठे गेली?. सुट्टी म्हणून तिला फिरायला नेले पण नको त्या प्रश्नांनी माझे डोकेच फिरविले. हद्द तर इथे झाली, म्हणे म्हातारी गेली तर गेली, एक बूट इथेच ठेऊन गेली. मुंबई #collabratingwithyoutquoteandmine #yqtaai #collab #मुंबई #yqmarathi #दिपल #yqmarathiquotes दिपल ला मुंबई फिरवली, मी खूप मोठी चूक केली

दिपल ला मुंबई फिरवली, मी खूप मोठी चूक केली. राणीच्या बागेत नेली, तर म्हणे पप्पा राणी कुठे गेली ?. म्हातारीच्या बुटात नेली तर म्हणा पप्पा म्हातारी कुठे गेली?. सुट्टी म्हणून तिला फिरायला नेले पण नको त्या प्रश्नांनी माझे डोकेच फिरविले. हद्द तर इथे झाली, म्हणे म्हातारी गेली तर गेली, एक बूट इथेच ठेऊन गेली. मुंबई #collabratingwithyoutquoteandmine #yqtaai #collab #मुंबई #yqmarathi #दिपल #yqmarathiquotes दिपल ला मुंबई फिरवली, मी खूप मोठी चूक केली

Vinod Umratkar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

साऱ्या समस्यांना मी,हसण्यावारी नेले। हसण्याने माझ्या,त्या समस्यांचे हसे झाले। ☺️Smile is the best medicine💊💉 for Any Problem..!🤞 ❤️💥💥💥💥💥💥💥💥❤️ #lifequotes #lifelessons #lovequotes #zindagikasafar #silencespeaks #motiv

साऱ्या समस्यांना मी,हसण्यावारी नेले। हसण्याने माझ्या,त्या समस्यांचे हसे झाले। ☺️Smile is the best medicine💊💉 for Any Problem..!🤞 ❤️💥💥💥💥💥💥💥💥❤️ #lifequotes #lifelessons #lovequotes #zindagikasafar #silencespeaks #motiv

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

अनुभवले आहे मी, मनाची भाषा कोणालाही कळत नाही. जडले होते जिच्यावर मन तिला कधीच न कळले, पण जी तिच्यासोबत राहायची तिला मात्र कळले. इथेच प्रेमाचे सारी समीकरणे बिघडले, माझ्या प्रेमाच्या गाडीने इथेच वळण घेतले,, नाही समजले जिला माझे मन,तिला तिथेच ठेवले, आणि कळले,जिला चांगलेच, तिला प्रेमनगरीची सैर करायला नेले. शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे मनाची भाषा कोणाला ही कळत नाही.. #मनाचीभाषा तुमचे विषय कमेंट करा. लिहीत राहा. #collab #yqtaai #YourQuoteA

अनुभवले आहे मी, मनाची भाषा कोणालाही कळत नाही. जडले होते जिच्यावर मन तिला कधीच न कळले, पण जी तिच्यासोबत राहायची तिला मात्र कळले. इथेच प्रेमाचे सारी समीकरणे बिघडले, माझ्या प्रेमाच्या गाडीने इथेच वळण घेतले,, नाही समजले जिला माझे मन,तिला तिथेच ठेवले, आणि कळले,जिला चांगलेच, तिला प्रेमनगरीची सैर करायला नेले. शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे मनाची भाषा कोणाला ही कळत नाही.. #मनाचीभाषा तुमचे विषय कमेंट करा. लिहीत राहा. #collab #yqtaai #YourQuoteA

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

मैत्रीण आहे माझी खास, राहते नेहमीच हृदयाच्या पास. तिच्या मनातले न कधी जाणिले न कधी माझ्या मनातले सांगितले. आवडते ती मला,वाटले आता सांगावे. सोबत फिरायला घेऊन जावे,नि मन मोकळे करावे. ती येईल ह्याची खात्री होती म्हणूनच जवळच्या बगिच्यात फिरायला नेले, बसवले सायकल वर डबल सीट नि हृदयाच्या आकाराचे फुगे ही दिले. मारता फेरी बगीचेत डोक्यात विचार आले, मनातले माझ्या आज तिला सर्व सांगून दिले. सुप्रभात मित्र आणि मैत्रिणीनों आजचा विषय आहे मनातलं माझ्या.. चला तर मग मनातलं व्यक्त करुया. तुमच्या मनातलं.. #मनातलंमाझ्या #collab #yqtaai

मैत्रीण आहे माझी खास, राहते नेहमीच हृदयाच्या पास. तिच्या मनातले न कधी जाणिले न कधी माझ्या मनातले सांगितले. आवडते ती मला,वाटले आता सांगावे. सोबत फिरायला घेऊन जावे,नि मन मोकळे करावे. ती येईल ह्याची खात्री होती म्हणूनच जवळच्या बगिच्यात फिरायला नेले, बसवले सायकल वर डबल सीट नि हृदयाच्या आकाराचे फुगे ही दिले. मारता फेरी बगीचेत डोक्यात विचार आले, मनातले माझ्या आज तिला सर्व सांगून दिले. सुप्रभात मित्र आणि मैत्रिणीनों आजचा विषय आहे मनातलं माझ्या.. चला तर मग मनातलं व्यक्त करुया. तुमच्या मनातलं.. #मनातलंमाझ्या #collab #yqtaai

Rashmi Hule

+ Follow

Report AbuseCopy Text

मनातील विचारांचे काहूर जणु सागराच्या फेसाळत्या लाटा... परतुन देतात धडका शोधती जणु मुक्तीच्या वाटा... कधी होतात काव्य, कधी वाटे आकाशीच्या तारका,बहरती कधी फुलासम, तर कधी रुते पायी काटा... सुप्रभात माझ्या मित्र आणि मैत्रिणीनों आज अलंकारा मध्ये आपण दुसरा प्रकार बघणार आहोत. तो आहे उत्प्रेक्षा अलंकार. २) उत्प्रेक्षा:- उत्प्रेक्षा

मनातील विचारांचे काहूर जणु सागराच्या फेसाळत्या लाटा... परतुन देतात धडका शोधती जणु मुक्तीच्या वाटा... कधी होतात काव्य, कधी वाटे आकाशीच्या तारका,बहरती कधी फुलासम, तर कधी रुते पायी काटा... सुप्रभात माझ्या मित्र आणि मैत्रिणीनों आज अलंकारा मध्ये आपण दुसरा प्रकार बघणार आहोत. तो आहे उत्प्रेक्षा अलंकार. २) उत्प्रेक्षा:- उत्प्रेक्षा

yogesh atmaram ambawale

+ Follow

Report AbuseCopy Text

ओरडते,रागावते,चिडते काही क्षणात पुन्हा प्रेमाने वागते. माझ्या माय वर माझे खूप प्रेम आहे, माझी माय जणू दुधावरची साय आहे. पाहिले नाही कधी भगवंतास ते कसे आहेत पण वाटे मनास, पृथ्वीतलावरील देव म्हणजे माझी माय आहे. सुप्रभात माझ्या मित्र आणि मैत्रिणीनों आज अलंकारा मध्ये आपण दुसरा प्रकार बघणार आहोत. तो आहे उत्प्रेक्षा अलंकार. २) उत्प्रेक्षा:- उत्प्रेक्षा

ओरडते,रागावते,चिडते काही क्षणात पुन्हा प्रेमाने वागते. माझ्या माय वर माझे खूप प्रेम आहे, माझी माय जणू दुधावरची साय आहे. पाहिले नाही कधी भगवंतास ते कसे आहेत पण वाटे मनास, पृथ्वीतलावरील देव म्हणजे माझी माय आहे. सुप्रभात माझ्या मित्र आणि मैत्रिणीनों आज अलंकारा मध्ये आपण दुसरा प्रकार बघणार आहोत. तो आहे उत्प्रेक्षा अलंकार. २) उत्प्रेक्षा:- उत्प्रेक्षा

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

sandy

+ Follow

Report AbuseCopy Text

शुभ सांज,,दिवाळी जवळ आली कि आठवतो माझा गाव आणि माझी वाट पाहणारा माझा दोस्त त्याच दोस्तीची हि कविता आज पुन्हा पोस्ट करतोय खास दोस्ती जगणाऱ्या

शुभ सांज,,दिवाळी जवळ आली कि आठवतो माझा गाव आणि माझी वाट पाहणारा माझा दोस्त त्याच दोस्तीची हि कविता आज पुन्हा पोस्ट करतोय खास दोस्ती जगणाऱ्या

sandy

+ Follow

Report AbuseCopy Text

#मन_का__बोलाविते_पुन्हा_त्या_दिवसांना. . . "एकदा केव्हातरी शांतपणे बसावं आणि वयानुसार आपण काय काय गोष्टी सोडल्या ह्याचा आढावा घ्यावा. मग लक

#मन_का__बोलाविते_पुन्हा_त्या_दिवसांना. . . "एकदा केव्हातरी शांतपणे बसावं आणि वयानुसार आपण काय काय गोष्टी सोडल्या ह्याचा आढावा घ्यावा. मग लक

Secret Quotes

+ Follow

Report AbuseCopy Text

असे कोड्यात नको बोलत जाऊ आधीच काय कमी आहेत कोडे, खूप प्रश्न येतात एक सुटण्या आधीच समोर नवीन दहा प्रश्न तयार होतात, कसा धीर धरून चालायच ग या वेळेला मन असे अधीर होऊन जगण्यातून उठत जात आहेत, तुला दूर राहणं शक्य असेल पण आता नाही होत ग मला, अशा इच्छा सगळ्यां संपतं चालल्यात रोज रोज असं मरण्या पेक्षा एकदाच जावं वाटत ग आता, आणि तू म्हणती आवर घालून वेळेची वाट बघ तर कसे, कुठल्या आशेवर शक्य आहेत हे मला, वेळेला परत तू काही मजबुरी मध्ये साथ सोडली तर तेव्हा काय होईल माझ्या सोबत या गोष्टीचा विचार कर थोडा, कुठली अशा दिलीस तू मला ज्या वर एवढा त्रास घेतला आपण त्या नंतर अजून घेयचा ग, नको वाटते आता तू वेळेला नाही समजून घेतलं तर पुढचे दिवस दिसतात मला आता, कारण जे हाल माझे होत आहेत जो त्रास मी सोसतोय बळच अजून दिवस काढतो ग एवढे दिवस धीर धरला शेवटी शेवटी का हार मानायची म्हणून आज ही लढतोय ग नशिबाशी झुंजतोय, तसं तर पूर्ण: आतून तुटूण गेलो ग आणि अजून पण तुला गरज अशी कुठे दिसत नाहीये बाळा, असा आजही आधार तू धीर कुठे देत नाहीस.. उद्या जर तू या गोष्टी शक्य करणार असेल तर आत्ता थोडा धीर देऊन बघ, नक्की अजून हिम्मत ठेवील आशा असेल तेव्हा जगण्याची कुठे तरी मनाला, पण अशा परि

असे कोड्यात नको बोलत जाऊ आधीच काय कमी आहेत कोडे, खूप प्रश्न येतात एक सुटण्या आधीच समोर नवीन दहा प्रश्न तयार होतात, कसा धीर धरून चालायच ग या वेळेला मन असे अधीर होऊन जगण्यातून उठत जात आहेत, तुला दूर राहणं शक्य असेल पण आता नाही होत ग मला, अशा इच्छा सगळ्यां संपतं चालल्यात रोज रोज असं मरण्या पेक्षा एकदाच जावं वाटत ग आता, आणि तू म्हणती आवर घालून वेळेची वाट बघ तर कसे, कुठल्या आशेवर शक्य आहेत हे मला, वेळेला परत तू काही मजबुरी मध्ये साथ सोडली तर तेव्हा काय होईल माझ्या सोबत या गोष्टीचा विचार कर थोडा, कुठली अशा दिलीस तू मला ज्या वर एवढा त्रास घेतला आपण त्या नंतर अजून घेयचा ग, नको वाटते आता तू वेळेला नाही समजून घेतलं तर पुढचे दिवस दिसतात मला आता, कारण जे हाल माझे होत आहेत जो त्रास मी सोसतोय बळच अजून दिवस काढतो ग एवढे दिवस धीर धरला शेवटी शेवटी का हार मानायची म्हणून आज ही लढतोय ग नशिबाशी झुंजतोय, तसं तर पूर्ण: आतून तुटूण गेलो ग आणि अजून पण तुला गरज अशी कुठे दिसत नाहीये बाळा, असा आजही आधार तू धीर कुठे देत नाहीस.. उद्या जर तू या गोष्टी शक्य करणार असेल तर आत्ता थोडा धीर देऊन बघ, नक्की अजून हिम्मत ठेवील आशा असेल तेव्हा जगण्याची कुठे तरी मनाला, पण अशा परि