#আবেলি #aabeli খণ্ড (৪) বৰমাকৰ টোপনি যোৱা মুখ খনত লাহেকৈ হাতখন ফুৰাই দিলে আগানে। ৰূমটো ভালকৈ এতিয়াহে চাইছে সি, একেই আছে সকলো, পুৰণি হৈছে, কিন্তু সলনি হোৱা নাই। এতিয়াও বৰমাকে যৌতুকত অনা ড্ৰেচিং আইনা খন, কাঠৰ আলমিৰাটো,চিলাই মেচিনটো, সৰু বিচনা দুখন, প্ৰকাণ্ড খিৰিকীখনৰ গাতে লাগি টেবুল চকী এযোৰ, সকলোবোৰ একে ঠাইতে আছে। ঘৰটোত নতুন কোঠা কেইবাটাও বনালে, বৰদেউতাকৰো নতুন ৰূম হ'ল, কিন্তু পাকঘৰৰ কাষতে থকা বৰমাকৰ কোঠাটো একেই থাকিল। সেই সৰুৰে পৰা দেখিছে আগানে, বৰদেউতাক আৰু বৰমাকৰ ৰূম বেলেগ বেলেগ। তেতিয়াও, এতিয়াও। : বাবা, শুৱা নাই নেকি ,মোৰ কেতিয়া টোপনি আহিলে গমেই নাপালোঁ পায়, বেলি ভাত খাবলৈ আহিলে নে? তই ভাত খোৱাই নাই চাগে ন.. আঁঠুটোত ধৰি বিচনাৰ পৰা উঠিবলৈ লৈ বৰমাকে তাক এফালৰ পৰা প্ৰশ্ন কৰি গ'ল। : মনে মনে শুই থাকা, সৱেই ভাত খাই শুলে, বেলিও ঘৰলৈ গ'ল। ভৰি মালিছ কৰি দিছোঁ শুই থাকা। : নালাগে ইছৰ, তই ভাগৰি আহিছ, শুগৈ যা। বহুত ৰাতি হ'ল, এখেত শুলে নে? : কিতাপ পঢ়ি আছে ৰূমতে, মই এইমাত্ৰ গৰম পানী দি আহিছোঁ। বৰমা,মই আজি ইয়াতে শুলে বেয়া পাবা নেকি? : বাবা... কি হৈছে তোৰ সোণ? অহাৰ পৰা বৰ কষ্ট কৰি হে অকণমান হাঁহিছ, আগৰ মুকলি হাঁহিটো নাই দেখা মই। কি হ'ল?মোকো ক'ব নোৱাৰ নে? ইমান চাফ চিকুণকৈ থাকি ভালপোৱা ল'ৰাটো এনেকুৱা ৰূপ কেলৈ ল'লি? : এনেই। ল'ৰাই নকান্দে। তাতে আগানৰ দৰে দেখাতেই কঠোৰ, আৱেগবিহীন যেন লগা পুৰুষে চকুপানী টুকিব নোৱাৰে আচলতে। সেয়া নিয়মৰ বাহিৰত। সেইবাবে যেতিয়াই কান্দিবলৈ মন যায়, জীৱনৰ ওচৰত হাৰি যোৱা যেন লাগে,তেতিয়াই আঁতৰি গুচি যায় দূৰলৈ, কোনেও নেদেখা ঠাইত বহি অকণমান কান্দিবলৈ। পিছে, এতিয়া যে নিজৰ পৰা পলাই ফুৰিও ভাগৰ লাগিছে আগানৰ। কাক ক'ব সি মনৰ কথা, কোনে বুজিব! বৰমাকে কাহানিও নেদেখা পৃথিৱী এখনত নিজৰ সকলো হেৰুৱাই থৈ আহিছে আগানে। ভালপোৱাৰ নামত বাৰে বাৰে প্ৰতাৰিত হৈ বিধস্ত হৈ ঘূৰি আহিছে আগান। এখন আৱেগবিহীন পৃথিৱীত আৱেগিক হোৱাৰ শাস্তি ভূগি ভূগি ভাগৰ লাগিছে এতিয়া তাৰ। এতিয়া যে একোৱেই ভাল নলগা হৈছে। : বাবা, মা-দেউতাৰ লগত কিবা লাগিলি নেকি? : নাই। : গা মূৰ বেয়া নেকি তোৰ? এনেতে আকৌ সেই একেটা নম্বৰ জিলিকি উঠিল তাৰ মোবাইলৰ স্ক্ৰীণত, আজিৰ দিনটোৰ ষোল্ল নম্বৰ ফোন। কাটি দিলে, কি ক'ব জনা আছে ভালকৈ। আগান toxic, dramatic,regressive, emotional fool ইত্যাদি ইত্যাদি। "It's just a one time thing ya, don't create a scene Agaan,be mature and stop being so dramatic.We should focus on our work" বাহ,কিমান প্ৰেক্তিকেল আজিৰ পৃথিৱী, বিশ্বাস হে ভাঙিছে, তাতে কি ডাঙৰ কথাটো হ'ল। কাম চলি থাকিব লাগে। তিনিজন মিলি গঢ় দিয়া start up টোৰ স্বতাধিকাৰী কেতিয়া তিনিজনৰ পৰা দুজন হ'ল সেয়াও আগানৰ অজানিতে ৰ'ল, তাতে কি হ'ল, ইমান ড্ৰামা কৰাৰ দৰকাৰ কি! অথচ আৰম্ভ আগানে অকলেই কৰিছিল এটা সৰু আইডিয়া লৈ, তাৰ বহুত পাছতহে আহিছিল অৰ্ঘা, লগত লৈ আনিছিল তাইৰ বন্ধুক.. আৰু তাৰ পাছত.... টিং। নতুন মেচেজ। "At least talk to me,we can sort it out" ফোনতো অফ কৰি কাষৰ টেবুলখনত থৈ দিলে আগানে। বৰমাকৰ ভৰিকেইটা মালিচ কৰিবলৈ লাগিল। কেতিয়াবা একো নোকোৱাকৈ থাকি ভাল লাগে। সৰু সৰু কথাত সুখ বিচাৰি ভাল লাগে। বেলিৰ সৈতে খোৱা ভাতসাঁজ, বৰমাকৰ হাতৰ চাহ কাপ, যতীন দাৰ নুফুটা ইংৰাজী মিহলি কথা কেইটা, এইবোৰ দেখোন এতিয়াও তাৰ বাবেই ৰৈ আছিল। যোৱা এটা বছৰে কঢ়িয়াই ফুৰা মনৰ ধুমুহাজাক এদিনতে থমি গৈছে ক্ষন্তেকৰ বাবে হ'লেও। বৰমাকৰ সৰু বিচনা খনৰ কাষতে তলত কাপোৰ এখন পাৰি গাৰু এটা লৈ টোপনি গ'ল আগান। কিমান দিনৰ যে ভাগৰ সামৰি ৰাখিছিল এই চকুহালে। বাহিৰত দোপালপিটা বৰষুণ। অকণমান লুণীয়া পানী তাৰ চকুৰ পৰাও ওলাই আহিল। (আগলৈ) #copyright #Indrani Sarmah b ©Kabita #story #lovestory
