कुठे शोधशी लख्ख पाऊले अलगद होते ठसे उमटले घुटमळणारी सावली स्वतःची वळुन मागे तिला पाहिले चालत चालत वाट काढली धुसट पाऊले दिसु लागली प्रेमाच्या ह्या अवखळ वाटेत प्रेयसी मजला तिथे दिसली पाहत गेलो पुढे जरासा कुणीच मजला दिसले नाही हा लपंडाव आहे माझ्यासवे मग असेच वाटले काही नाहिसे होणे तुझे असे हे सारखे मज छळत राहते दिसूनही तु पुन्हा पुन्हा कुठे नकळत लपून बसते तु माझ्या जरा जवळ येता तुझा हात मी हातात घेता चुकून कळले मलाही सारे हा भास आभासांचा खेळ होता ~ विलास भोईर ( भास आभासांचा खेळ ) भास आभासांचा खेळ!
