चार दिसाची पाहुनी म्हनून आलीस माझ्या घरी बघता तुजला डोळा टचकन पाणी माझ्या भरी तूच का ती दिसली नाही तर जीव कासावीस होई रूप तुझे आठवते अजूनही ही का नाही मनात आनंदले तुला पाहून दुःख वाटे तुझा चेहरा मी पाहते मनात माझ्या कालवाकालव होते तू कुठे गेलीस की वाट तुझी मी पाहात होते तुझ्याशिवाय कुठेच मी कधीच राहात नव्हते पण एक दिवस असा आला तुला सोडून जावे लागले तुझ्या डोळ्यातील काळजी आणि अश्रू मी पाहिले आज जेव्हा तू घरी माझ्या आलीस कीती दमलीस अन् किती थकलीस तेज तुझ्या चेहऱ्यावरचे उडून गेले कुठे शोधत होते तुझ्या चेहऱ्यावरचे ते भाव जुने शाळेतून मी येत होते जेव्हा तू समोर दिसलीस की मनात आनंद वाटे तेव्हा तुझ्या ताटातला घास ठेवीत होतीस तू आठवते मजला आज हि असे कुणीच करत नाही आता पण तू इतकी थकालीस पाहून मन माझे आतून रडते वाटते मजला जुने ते दिवस परत यावे तुला बिलगुनी सारे सुख घ्यावे एक दिवस तू म्हणालीस तुझ्या घरी कधी आलो तर पोह्याचा घास तरी करशील का तुझे बोलणे माझे हसणे यावे परत दिवस ते काय दिसत होतीस टवटवीत अन् गोजिरवाणी आज मग तू अशी का आजारी तीच तू ग सुंदर अन् माझी खरी तुझे भाव मजला सारे कळत होते तुझ्या चेहऱ्यावरचे सारे हसू खोटे चार दिवस आलीस तू माझ्या घरी पाहूनी गेलीस माझ्या मनी चुटका देऊनी पण जन्मोजन्मी तूच मिळावी तुझ्याच उदरी मी जन्म घ्यावा अन् तू सदैव अशीच राहावी माझ्यासाठी माझी आई........... (कवीयत्री : स्वाती महेंद्र जाधव) 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻 माझी आई नक्की वाचा डोळ्यात पाणी येईल
