મી શ્રાવણ મેં રમેલા પાછો અચેતો. કરછ તે ફેરી મી મોજ કરાયતો. મોજમે સાતમ આઠમ ભનાયતો. વડરેજો ગડો ભરે આકાશ ગજાયતો. વા જા સુસાટીયા ને ડેડર કોછાયતો. વરી મી અચી મેણીકે મોજ કરયતો. નીલે ઘા જી ધા સુણી હેત વરસયતો. નારાણજી જાડેજા ગઢશીશા નર કચ્છી કવિતા
