ओथंबल्या क्षणास पहाट साद घाली प्रहर होताच नव्याने सकाळ अवतरलेली दंगलेल्या स्वप्नात रंगून मन गेले निद्रिस्त देहालाही हलकेच जाग आली मंद वाऱ्याच्या झोक्यात तरु सावली भास्कराच्या येण्यात क्षणात फुलली कळी पानाफुलांवर दवबिंदूंचा ओलावा धुसट दिसे हरित-तृणांवर शोभती थेंब धुक्याचे मखमली रातराणी उमलून गंध पसरला अवेळी पांघरून धुके पूर्वेस आली लाली कधी सोनेरी कधी केशरी रविकिरणे अंगणातूनी थेट दारावरी अलगद न्याहली कुजबुज पाखरांची कधी अबोल पाखरबोली मोकळ्या आभाळी थव्यांनी नक्षी रेखलेली कोवळ्या उन्हाची झळ अंगावर बागडते शितल होऊनी पुन्हा दुरवर विरघळली धुक्यात हरवली वाट चंचल स्वप्नातली चालताच पुढे वळणावरी पाऊले उमटलेली दाटलेले धुके विरण्यास सज्ज झाले जवळपास जाताच वाट मोकळी झाली ~ विलास भोईर ( धुक्यात हरवली वाट ) धुक्यात हरवली वाट #CalmingNature
