ഞാനില്ലാതൊരു വരിയും നീ വായിക്കാറില്ലായിരുന്നു... കണ്ടൊരു കാഴ്ച്ച ഞാനെഴുതിയാലും, നീ അതിലെന്നെ വായിക്കും. കേട്ട കഥയെ ഞാനൊരു കവിതയാക്കിയാലും, നീ പിന്നെയുമെന്നെ വായിക്കും. നീ ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു, ഞാനതിലൊക്കെയുമുണ്ടെന്ന്. ഒടുവിൽ ഞാൻ പ്രത്യേകം പറയാൻ തുടങ്ങി, ഏതൊരെഴുത്തിന്റെ അവസാനത്തിലും: "ഇതിൽ ഞാനെവിടെയുമില്ല" എന്ന്. പിന്നെ വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം, ഞാൻ മാത്രമെന്നെ വായിക്കാൻ ബാക്കിയായപ്പോൾ, എല്ലായിടത്തും ഞാൻ മാത്രമായപ്പോൾ, പല പഴയ വരികളിലും ഞാനെന്നെ കണ്ടെടുക്കാൻ തുടങ്ങി, നീ പറഞ്ഞതു പോലെ. വരികളിൽ നിന്നുമകലത്തിൽ നിന്നു കൊണ്ട് നീയെന്നെ ഏറെ ഭംഗിയിൽ വായിച്ചതു പോലെ മറ്റൊരാൾ ഇന്നെന്നെ വായിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. ഞാൻ. സ്വയമറിയാതെ കാഴ്ച്ചകളിൽ നിന്നും, കേൾവികളിൽ നിന്നും എന്നെത്തന്നെ എഴുതിയെഴുതി മറന്നു പോയ ഞാൻ.... അകലത്തിൽ നിന്നും എന്നെയത്രമേൽ വീക്ഷിച്ച നിന്നെ ഒരിക്കലും കാണാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നടന്നു പോയ ഞാൻ... എന്നിട്ടും ഒരിക്കലെങ്കിലും നിന്നെയും എഴുതി വെയ്ക്കാൻ ഞാനെന്തേ മറന്നു പോയി.... അതോ നീയുമുണ്ടാകുമോ? എന്നെയെന്ന പോലെ നിന്നെയും വരികളിൽ നിന്നു കണ്ടെടുക്കാൻ, എന്നോളം വീണ്ടെടുക്കാൻ മാത്രം വൈകുന്നതാകുമോ....? #ചെറിയെഴുത്തുകൾ #വരികൾവീണവഴികൾ #yqquotes #yqmalayalam #yqwriteups #yqliterature
