એક રવિવાર: ઉગતી સવારે તારી સાથે બેસી કઈ પણ બોલ્યા વગર બસ નિહાર્યા કરવું છે, નાહીં ને તરત આવી વાળ સંકેલતી મને ઊંઘ માંથી જગાડતી વખતે થતી મીઠી નોકઝોક કરતી નિહાર્યા કરવું છે, જીદ કરીને તારા માટે ચા બનાવી સાથે ચૂસકી લેતા તને નિહાર્યા કરવું છે, નવરાશ માં પેપરમાં ક્રોસવર્ડ ભરતા ભરતા તને ખોટા શબ્દો કહી ગુસ્સે થતા નિહાર્યા કરવું છે, રાજાના દિવસે તને કામમાં પજવીને લાકડી બતાવતા આંખો કાઢતા તને નિહાર્યા કરવું છે, રોજ કરતા કઈક અલગ સિમ્પલ રીતે તારા કોરા આછા ભીના કળા,ભૂખરા વાળ ગુલાબી બોરિયા થી ઢીલા બાંધેલા વાળ વાર સિમ્પલ પણ મારા ગમતા લૂકને નિહાર્યા કરવું છે, રસોડામાંથી શું બનાવું શું બનાવું ની તારી બુમો માં છુપાયેલી ઉતાવળ કે જે તારા ચહેરાની ચમક છે બસ એ નિહાર્યા કરવું છે, સાંજના સમયે અસ્તવ્યસ્ત થઇ ગયેલા કપડાનું કબાટ ગોઠવતા તારા ચહેરા પર પેલા ઢીલા બાંધેલા કળા-ભૂખરા વાળ માંથી એક-બે લટ કે જે તને હેરાન કરે છે એ ચહેરા ની માસૂમિયત નિહાળ્યા કરવું છે, આખા દિવસના કામ પછી સાથે બેસતાની સાથે જયારે તને પૂછવામાં આવે કેલાય ડોબી પગ દબાવી આપું? માથું દબાવી આપું? ત્યારે તારા ચહેરા પર જે નિર્દોષ હાસ્ય છે બસ એને નિહાળ્યા કરવું છે, બસ આમ જ તારી નજરનો બંધાણી થઇ ને રહેવું છે. Dh... #Dh...
