ਜੀਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਜਿਹਾ ਹਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਅੰਦਰੋ ਮੈ ਹਰ ਘੜੀ ਹਾਂ ਮਰ ਰਿਹਾ, ਝੱਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਆਪ ਨੂੰ, ਮੈ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਕੋਲੋ ਡਰ ਰਿਹਾ, ਜਾਣ ਨਾ ਸਕਿਆ ਮੈ ਕੀ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦਿਨ ਹਾਂ ਪੂਰੇ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਖੁਦ ਹੀ ਜੋ ਕਾਤਿਲ ਹੈ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਦਾ, ਫਿਰ ਕਿਉ ਕਾਤਿਲ ਕਹਾਉਣੋ ਡਰ ਰਿਹਾ, ਰੱਬ ਜਾਣੇ ਹੈਪੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਮੈ ਗਰਮ ਸਿਵੇ ਦੀ ਰਾਖ ਵਿੱਚ ਵੀ ਠਰ ਰਿਹਾ, ਮੈ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨਰਕ ਵਰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਨਰਕ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਹੁਣ ਕੋਈ ਡਰ ਰਿਹਾ ਜੀਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਜਿਹਾ ਹਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਅੰਦਰੋ ਮੈ ਹਰ ਘੜੀ ਹਾਂ ਮਰ ਰਿਹਾ, ਝੱਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਆਪ ਨੂੰ, ਮੈ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਕੋਲੋ ਡਰ ਰਿਹਾ,
