भंगल्या सुखांची मी घडी केली अन् आयुष्याच्या उशाशी ठेवत गेली! दु:खांना दुखावले मी कधीच नाही दु:खातही हसण्याची करामत केली ! कितीदा बजावले मी मनाला तरी त्यानं पून्हा पून्हा इच्छांची तोरणे बांधली ! माझ्याच वळचणीला मी झाले अनोळखी गर्दी कुणा दुस-यांचीच दारात पाहिली ! मुक्त व्हावे त्याच्यातुनी मी खुपदा ठरवते फक्त सय त्याची येता पुन्हा जाते बांधली! © पुष्पांजली कर्वे सय येताच त्याची पून्हा जाते बांधली! ❤#
