ਦਿਲ ਦੇ ਸੁੰਨੇ ਵਿਹੜੇ ਅੰਦਰ ਸੱਜਣ ਆ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵਸੀ ਹਰ ਜ਼ੱਰਾ ਮਹਿਕਾਇਆ ਏ ਵੀਣਾ ਦੀ ਢਿੱਲੜੀ ਤਾਰ ਕਸੀ ਸਰਗਮ ਗਾਵਣ ਸਦ ਹਉਕੇ ਸੁਣ ਕਾਇਨਾਤ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋਈ ਵੀਣਾ ਛਿੜਦੀ ਸੁੱਤੜੇ ਜਾਗਣ ਵਜ਼ਦ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਰਾਤ ਰੋਈ ਪਲਕਾਂ ਭਿੱਜੀਆਂ ਨੈਣ ਛਲਕਦੇ ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋਂ ਠੱਲ੍ਹਦੇ ਨਾਹੀਂ ਸੱਜਣ ਕੋਇਆਂ ਅੰਦਰ ਜਿਲਬ ਵੇ ਜੰਮੀ ਅੰਬਰ ਛੂਹੇ ਉੱਗੀ ਕਾਹੀ ਸੱਜਣ ਆ ਵੇ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਦੇ ਮਹਿਰਮ ਨੈਣਾ ਨੂੰ ਦੇ ਨੀਂਦ ਦੀ ਫੱਕੀ ਬਿਰਖ ਹੋਏ ਤੇਰੀ ਦੀਦ ਲੋਚਦੇ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਈਦ ਨਾ ਤੱਕੀ ਹਾਸੇ ਬੁੱਲੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਰੁੱਸ ਗਏ ਬਾਬੇ ਆ ਹੁਣ ਪੰਧ ਮੁਕਾ ਲੈ ਵਿਚ ਕੋਕਰੀ ਹਾੜੇ ਪਾਵਾਂ ਰਾਂਗਲਿਆ ਮੈਂ ਕੂੰ ਗਲ ਲਾ ਲੈ ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਕੋਕਰੀ ©Balraj singh kokri #ਵਸਲ
