നീയറിഞ്ഞോ എന്ന ചോദ്യവുമായി കടന്നു വരുന്ന സുഹൃത്തിനെപ്പോലെയാണ് പലപ്പോഴുമെഴുത്ത്. നീയത് കണ്ടില്ലേ എന്നുറക്കെ ചോദിക്കുന്ന കടുപ്പമുള്ള ഒരു സ്വരവും അതിനുണ്ട്. അതേ ചോദ്യം പലരോടുമാവർത്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഒരുൾവിളി. ആ ചോദ്യത്തെ വരികൾക്ക് സമർപ്പിക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെ അവതരിപ്പിക്കണമെന്നതും പ്രസക്തമാണ്. ചോദ്യം കേൾക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് മറുപടി നൽകണമെന്ന തോന്നലുണ്ടാകണമെങ്കിൽ, സ്വയമെങ്കിലുമൊന്നു ചിന്തിക്കാൻ തയ്യാറാവണമെങ്കിൽ ചോദ്യത്തിന് കാലിക പ്രസക്തിക്കൊപ്പം ജീവിതസാഹചര്യത്തോട് ചേർന്നു നിൽക്കാനാകണം. മറ്റൊരാളുടെ ചിന്തയ്ക്കൊരുദ്ദീപനമായി മാറണമെങ്കിൽ സ്വാഭാവികമായി ഉരുത്തിരിയാറുള്ള ചോദ്യങ്ങളുടെ അടിത്തറ എന്തെന്നൊന്നന്വേഷിക്കണം. അത് ശ്രമകരമായതിനാൽ നാം തിരഞ്ഞെടുക്കുക അഭ്യൂഹങ്ങളായിരിക്കും. ഒരു വ്യക്തിയിൽ നിന്നുമൊരു സമൂഹത്തിന്റെ ചിന്താധാരായിലേക്ക് അവയെ അഴിച്ചു പണിയണം. ഒന്നിലധികം പേരുടെ കാഴ്ച്ചപ്പാടുകളെ അവരോളം ഭംഗിയായി അവലോകനം ചെയ്യുക എന്നത് സാഹിത്യത്തിന്റെ പ്രാഥമികമായ കർത്തവ്യവും ഒരു പരിധി വരെ ഏറ്റവും ഉത്തമമായ ഉപാധിയുമാണ്. അതിലേക്ക് നയിക്കുന്നതാകട്ടെ നിരന്തരമുള്ള നേരിട്ടുള്ള സംഭാഷണങ്ങളും, വായനയും, ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളും. ഓരോ എഴുത്തിനു പിന്നിലും ആ നിരീക്ഷണമുണ്ടെങ്കിൽ, വ്യക്തമായ ഒരു സഞ്ചാര പാത സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള ആ ശ്രമമുണ്ടെങ്കിൽ ആശയങ്ങൾ മനോഹരമായിത്തന്നെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടും. അവ ആവശ്യപ്പെടുന്ന തലത്തിൽ സംവദിക്കപ്പെടും. #എഴുത്തിനെ_ഉറ്റു_നോക്കുന്നവർക്ക്_പ്രചോദനമാകാൻ_ചില_ചിന്തകൾ【ഭാഗം 11】#എഴുത്തിന്റെ_ഉറവിടങ്ങൾ #എഴുത്ത് #yqquotes #yqmalayalam #yqliterature #വരികൾവീണവഴികൾ
