अनोळखी... ================== सुखदुःखाच्या खेळामध्ये जगता जगता मरून गेलो, आनंदाच्या खेळामध्ये डाव मांडताना हरून गेलो... क्षणभर दिखाव्याचे सारे निजल्यावर अश्रू गाळती, दुःखात सुख समजती सोयऱ्यांच्या बसून पंगती... प्रकटलो जेंव्हा अनोळखी साऱ्या नात्याला बिलगलो, श्वास घेऊनिया पदोपदी सुखाच्या शोधात जगलो... खेळलो,पडलो, रडलोही घेतांना गोंजारून वेदनेला, कळले जेंव्हा मलाच सारे मी गंध लावला काळजाला... घेऊनिया ओझं शरीराचं चाललो दुनिया एकट्याने, भावनांच्या त्या वावटळी समजून घेतल्या स्पर्शाने... कोणीही नव्हतं जवळी क्षणभंगुर खेळ मांडल्यावर, कौतुकाची थाप मारुती सरणावर मी निजल्यावर... नकोय मजला दिखावा कोरड्या अश्रूंच्या थेंबांचा, मी गेल्यावर उरेले मागे पुरावा माझ्याच शब्दांचा... ================= विठूपुत्र:अविनाश लाड,राजापूर-हसोळ ©Avinash Lad अनोळखी #Hopeless
