आठवण येता तुझी डोळे माझे अनाहुतपणे पाणावले असे की नकळत तुझ्याशी स्नेहबंधमय नाते हे जुळले सोशल मीडियाचा आधार त्याशिवाय आपल्याकडे दुसरा कोणताही नव्हता पर्याय बोलावं कसं एकमेकांशी अन् पाहावं कसं एकमेकांना फक्त फोनच आपल्याला दुवा होता तुझ्या आठवणी या असे कधी सुखद तर कधी दुःखद कधी गोड स्वप्नं तर कधी फक्त एकटेपणा कधी सुरमैफलीची गीतं तर कधी वादळी दुःखरुपी डोहसागराचा मी पणा माझ्यासोबत असूनही तू माझी नसे हा भास मजला का बरं होई तुझ्या आठवणी मज फक्त त्रासच देई अशातंच एक तो सुवर्णमय दिवस उगवला तुझ्या माझ्या भेटीचा क्षण तो रंगला फोनवरचे आपण प्रत्यक्षात भेटल्यावर खूपच वेगळे ठरलो आधीपण एकमेकांचे होतोच आपण तरीही पहील्या त्या सोनसळी नजरेतच नव्यानं एकमेकांच्या हृदयी वसले गेलो नियतीला आपलं एकरूप होणं मंजूर नव्हतं ते म्हणतात ना की सारं काही सुरळीत चालू असताना नियतीचं वेगळंच चक्र फिरतं अगदी तसंच घडत होतं काळ आला होता अन् वेळही ती जुळली होती प्रेमाच्या या प्रीतपखरांना जणु कुणाची नजर लागली होती अनाहुतपणे त्या रात्री नियतीचे उलटे फासे पडले एका क्षणभरातच दोन जीवांना कायमसाठी वेगळे व्हावे लागले परी होती तु माझ्याच मांडीवर श्वासबंधाची माळ त्यागली नियतीनं कशी ही काळरात्र आपल्या दोघांसाठी आणली अन् मग पुन्हा सुरू झाला खेळ तो जुना आठवणींचा तिच्या हृदयबंधाच्या नात्यात त्याचा अडकायचा अन् शापीत म्हणूनच जगायचा आजही मी साऱ्या जगास हेच सांगत असतो की.. आठवण येता तुझी डोळे माझे अनाहुतपणे पाणावले असे की नकळत तुझ्याशीच कायमसाठी माझे स्नेहबंधमय नाते हे जुळले ©शब्दवेडा किशोर #आठवणींच्यापुस्तकातुन
