खर तर आम्हाला एकमेकाला बघायची येवढी सवय झाली होती त्याच उदाहरण म्हणजे सकाळी प्रार्थना 5 वी ते 10 वी सगळ्यांची एकत्र असायची त्यावेळी त्या लाइन मध्ये उभे राहताना पण आम्ही असे रहायचो की एकमेकाला दिसलो पाहिजे आता तुम्ही म्हणाल काय हे पण setting असच होत. त्यानंतर एक अतिविशेष कार्यक्रम असायचा म्हणजे कोणीतरी येवून न्यूज पेपर मधील दिनविशेष वाचून दाखवायचे. आता यायचे कोणी हे volunteer होत मग मी आठवड्यातील 7 दिवस मीच का तर इकडून तिकडून बघणापेक्षा समोरूनच हल्ला केलेला बरा. माझ लक्ष्य फक्त एका विशेष कडे असायच नशीब त्यानंतर कोणी कधी विचारले नाही की काय विशेष होत नाहीतर नाव तिचेच घेतले असते. आता चाचणी परीक्षेची नोटिस पण मीच वाचून दाखवली. इकडे ही परीक्षा अणि तिकडे ती परीक्षा....पण काहीही असो मी आता तयार होतो कोणताही हल्ला झेलायला.. 😬😬 लपंडाव..
