New दिर Quotes, Status, Photo, Video

Vishal Waghmare

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

हौसले को बढाने के लिए कूछ सपने खो जातें है विशाल वाघमारे माय दिर्म्स

हौसले को बढाने के लिए कूछ सपने खो जातें है विशाल वाघमारे माय दिर्म्स

Copyright rprakash

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

सर  आज न् उद्या शाळेला 'अनुदान' मिळेल अन् 'पगार' चालू होईल या आशेवर त्याने विनाआनुदानीत शाळेवर 'शिक्षक' म्हणून सात वर्षे कसे बसे काढले... शिक्षकी पेशा कितीही चांगला आसला तरी पण फुकट किती वर्ष करणार..? हा गडी बी.एड.ची भेंडोळी घेऊन घरी आला तेंव्हा इनमीन दोन एक्कर वावर होतं... त्यात बापानं केळी लावलेली... हिरव्या -कच्या केळीच्या टपोऱ्या घडांनी झाडं वाकलेली... 'सर' होण्यासाठी शाळेत डोनेशन म्हणून मोठी रक्कम लागत होती... त्या बदल्यात तसाच 'भरला मळा', संस्थाचालकाने घशात घालुन घेतला होता ... पोरगं 'सर' झाल्याचं पाहुन बापाला आनंद झाला खरा... पण जमीन गेल्याचं दुःख ते विसरू शकले नाहीत... त्यांनी अंथरूण धरलं... बापाच्या डोळ्या देखत लग्न व्हावं म्हणून 'सर' बोहल्यावर चढले... सासऱ्याच्या मदतीवर काही वर्षे संसाराचा गाडा कसाबसा रेटला.. त्यात दोन लेकरांची भर पडली... आता सगळंच जिवावर येत होतं... सोबतची मित्र कंपनी .. कोणी स्पर्धा परीक्षा पास होऊन सरकारी नौकरीत... तर कोणी छोटा-मोठा उद्योग-धंदा टाकून स्वतःच्या पायावर उभे राहिलेले ... आपण मात्र बैलागत नुसतीच 'सर'पणाची झुल पांघरलेली... ही 'सल' त्याला आता जास्तच बोचु लागली... काहीही झाले तरी परत शाळेचे तोंड बघायचे नाही... नको तुमची नौकरी म्हणत उद्या संस्था चालकाकडुन शेती परत घेऊयात... शेतात घाम गाळायचा... काळी आई पोटापुरतं नक्कीच देईल... रात्री त्याने मनाशी पक्का निश्चय केलेला... पण सकाळी, दरवर्षी प्रमाणे याही वर्षी पेपरात बातमी छापुन आलेली... " विनाआनुदानीत शाळेला लवकरच आनुदान मिळणार " त्याच्या आशा पुन्हा पल्लवीत झाल्या... 'चटणी-भाकरी' बांधून 'सर' पुन्हा शाळेवर जायच्या तयारीला लागले ... लेखक:-आर.प्रकाश.(माजलगाव) ©Copyright rprakash लघुकथा-दिर्घव्यथा... * सर *

सर  आज न् उद्या शाळेला 'अनुदान' मिळेल अन् 'पगार' चालू होईल या आशेवर त्याने विनाआनुदानीत शाळेवर 'शिक्षक' म्हणून सात वर्षे कसे बसे काढले... शिक्षकी पेशा कितीही चांगला आसला तरी पण फुकट किती वर्ष करणार..? हा गडी बी.एड.ची भेंडोळी घेऊन घरी आला तेंव्हा इनमीन दोन एक्कर वावर होतं... त्यात बापानं केळी लावलेली... हिरव्या -कच्या केळीच्या टपोऱ्या घडांनी झाडं वाकलेली... 'सर' होण्यासाठी शाळेत डोनेशन म्हणून मोठी रक्कम लागत होती... त्या बदल्यात तसाच 'भरला मळा', संस्थाचालकाने घशात घालुन घेतला होता ... पोरगं 'सर' झाल्याचं पाहुन बापाला आनंद झाला खरा... पण जमीन गेल्याचं दुःख ते विसरू शकले नाहीत... त्यांनी अंथरूण धरलं... बापाच्या डोळ्या देखत लग्न व्हावं म्हणून 'सर' बोहल्यावर चढले... सासऱ्याच्या मदतीवर काही वर्षे संसाराचा गाडा कसाबसा रेटला.. त्यात दोन लेकरांची भर पडली... आता सगळंच जिवावर येत होतं... सोबतची मित्र कंपनी .. कोणी स्पर्धा परीक्षा पास होऊन सरकारी नौकरीत... तर कोणी छोटा-मोठा उद्योग-धंदा टाकून स्वतःच्या पायावर उभे राहिलेले ... आपण मात्र बैलागत नुसतीच 'सर'पणाची झुल पांघरलेली... ही 'सल' त्याला आता जास्तच बोचु लागली... काहीही झाले तरी परत शाळेचे तोंड बघायचे नाही... नको तुमची नौकरी म्हणत उद्या संस्था चालकाकडुन शेती परत घेऊयात... शेतात घाम गाळायचा... काळी आई पोटापुरतं नक्कीच देईल... रात्री त्याने मनाशी पक्का निश्चय केलेला... पण सकाळी, दरवर्षी प्रमाणे याही वर्षी पेपरात बातमी छापुन आलेली... " विनाआनुदानीत शाळेला लवकरच आनुदान मिळणार " त्याच्या आशा पुन्हा पल्लवीत झाल्या... 'चटणी-भाकरी' बांधून 'सर' पुन्हा शाळेवर जायच्या तयारीला लागले ... लेखक:-आर.प्रकाश.(माजलगाव) ©Copyright rprakash लघुकथा-दिर्घव्यथा... * सर *

CK JOHNY

+ Follow

Report AbuseCopy Text

फिक्र क्या है हमें इस दिल के चोरी हो जाने की जब फ़ितरत है हमारी दिल-ए-दौलत लुटाने की। दिर-ए-दौलत

फिक्र क्या है हमें इस दिल के चोरी हो जाने की जब फ़ितरत है हमारी दिल-ए-दौलत लुटाने की। दिर-ए-दौलत

Copyright rprakash

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

भूक गच्च भरलेली 'डस्टबीन' घेऊन घंटागाडीची वाट बघत बाईसाहेब गेटजवळ उभ्या होत्या... आज मोठी बहीण येणार म्हणून श्रीखंड-पुरीचा बेत आखलेला... त्यात काम उरकत नव्हतं म्हणून चिडचिड झालेली... "ताई..." बाईसाहेबानी चमुकून बाजुला पाहीलं... पिंजारलेले केस... पोट खपाटीला गेलेलं... डोळ्यात झोपेची झाक आसलेली एक तीस-पस्तीशीची वेडगळ बाई खुणेनंच खायला काहीतरी मागत होती... आधीच कामाचा पसारा ... वर घंटागाडीचीही बोंब... त्यात तिला पाहून बाईसाहेबाच्या कपाळावर आठ्या पडल्या... "नाही गं बाई ..काही खायला नाही." अंग चोरत, बाईसाहेबानी तीला झीडकारलं... बाईसाहेबाचं बोलणं तीच्या कानापर्यंत पोहचलं नसावं... कारण तीचं लक्ष्य बाईसाहेबाच्या हातातल्या 'डस्टबीन' मधुन बाहेर डोकावणाऱ्या 'चपात्याच्या शिळ्या तुकड्यां' कडे गेलेलं... मलूल डोळ्यात आशेचा किरण चमकून गेला... रुक्ष ओठ थरथरले... पोटातली 'भूक' जागी झाली... तेवढ्यात घंटागाडीही दारात येऊन थांबली... अचानक त्या वेडगळ बाईनं बाईसाहेबाच्या हातातुन 'डस्टबीन' हिसकाऊन घेतली... भराभर हाताला लागतील तेवढे 'शिळ्या चपातीचे तुकडे' डस्टबीन मधुन काढुन फाटक्या पदरात घेतले... तिच्या या कृतीने बाईसाहेब पुरत्या चक्रावुन गेल्या... त्या जेव्हां भानावर आल्या तेंव्हा त्यांच्या समोर फक्त रिकामी डस्टबीन पडलेली दिसत होती... आता नुसता घंटागाडीचा आवाज ऐकू आला तरी बाईसाहेब अस्वस्थ होतात. @लेखक:- आर. प्रकाश (माजलगांव) ©Copyright rprakash लघुकथा-दिर्घव्यथा...* भूक *

भूक गच्च भरलेली 'डस्टबीन' घेऊन घंटागाडीची वाट बघत बाईसाहेब गेटजवळ उभ्या होत्या... आज मोठी बहीण येणार म्हणून श्रीखंड-पुरीचा बेत आखलेला... त्यात काम उरकत नव्हतं म्हणून चिडचिड झालेली... "ताई..." बाईसाहेबानी चमुकून बाजुला पाहीलं... पिंजारलेले केस... पोट खपाटीला गेलेलं... डोळ्यात झोपेची झाक आसलेली एक तीस-पस्तीशीची वेडगळ बाई खुणेनंच खायला काहीतरी मागत होती... आधीच कामाचा पसारा ... वर घंटागाडीचीही बोंब... त्यात तिला पाहून बाईसाहेबाच्या कपाळावर आठ्या पडल्या... "नाही गं बाई ..काही खायला नाही." अंग चोरत, बाईसाहेबानी तीला झीडकारलं... बाईसाहेबाचं बोलणं तीच्या कानापर्यंत पोहचलं नसावं... कारण तीचं लक्ष्य बाईसाहेबाच्या हातातल्या 'डस्टबीन' मधुन बाहेर डोकावणाऱ्या 'चपात्याच्या शिळ्या तुकड्यां' कडे गेलेलं... मलूल डोळ्यात आशेचा किरण चमकून गेला... रुक्ष ओठ थरथरले... पोटातली 'भूक' जागी झाली... तेवढ्यात घंटागाडीही दारात येऊन थांबली... अचानक त्या वेडगळ बाईनं बाईसाहेबाच्या हातातुन 'डस्टबीन' हिसकाऊन घेतली... भराभर हाताला लागतील तेवढे 'शिळ्या चपातीचे तुकडे' डस्टबीन मधुन काढुन फाटक्या पदरात घेतले... तिच्या या कृतीने बाईसाहेब पुरत्या चक्रावुन गेल्या... त्या जेव्हां भानावर आल्या तेंव्हा त्यांच्या समोर फक्त रिकामी डस्टबीन पडलेली दिसत होती... आता नुसता घंटागाडीचा आवाज ऐकू आला तरी बाईसाहेब अस्वस्थ होतात. @लेखक:- आर. प्रकाश (माजलगांव) ©Copyright rprakash लघुकथा-दिर्घव्यथा...* भूक *

Copyright rprakash

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

ढग वर आचानक काळ्याकुट्ट् ढगांनी गर्दी केली तसं शेतकऱ्याच्या तरूण पोराचं काळीज हाललं... आज दिवसभर सगळी 'बाजरी' कापून, जिथल्या तिथं रानात कोपी करून ठेवलेली... मळनी यंत्रावाल्याशी बोलनी झालेली.. त्यानं तांबडं फुटायच्या टायमाला येण्याच कबुल केलेलं... पण मध्येच असं आभाळ भरून आलेलं.... पोराची घालमेल पाहुन म्हाताऱ्याचे हात-पाय गार पडलेले... पोराच्या मनात रातचच कापलेली 'बाजरी' हालवायचं चाललेलं... पण त्यावर या अवकाळी आलेल्या पावसानं पाणी फिरवलं.... टप-टप करत सुरू झालेला पाऊस धो-धो कोसळू लागला... पोरगं भर पावसातच कानात वारं शिरलेल्या वासरागत रानाकडं पळत सुटलं... तो पर्यंत पावसानं होत्याच नव्हतं केलेलं... रानात गुडघ्या इतकालं पाणी साचलेलं.. घटकाभरानी पाऊस थांबलेला... रानातल्या डोहात ,मढ्यागत तरंगत असलेली "बाजरीची ताटं " पाहुन बांधावर उभा राहिलेल्या तरूण शेतकऱ्याच्या डोळ्यात हळूहळू ढग जमा होऊ लागले. ©लेखक :- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा. * ढग * #Drops

ढग वर आचानक काळ्याकुट्ट् ढगांनी गर्दी केली तसं शेतकऱ्याच्या तरूण पोराचं काळीज हाललं... आज दिवसभर सगळी 'बाजरी' कापून, जिथल्या तिथं रानात कोपी करून ठेवलेली... मळनी यंत्रावाल्याशी बोलनी झालेली.. त्यानं तांबडं फुटायच्या टायमाला येण्याच कबुल केलेलं... पण मध्येच असं आभाळ भरून आलेलं.... पोराची घालमेल पाहुन म्हाताऱ्याचे हात-पाय गार पडलेले... पोराच्या मनात रातचच कापलेली 'बाजरी' हालवायचं चाललेलं... पण त्यावर या अवकाळी आलेल्या पावसानं पाणी फिरवलं.... टप-टप करत सुरू झालेला पाऊस धो-धो कोसळू लागला... पोरगं भर पावसातच कानात वारं शिरलेल्या वासरागत रानाकडं पळत सुटलं... तो पर्यंत पावसानं होत्याच नव्हतं केलेलं... रानात गुडघ्या इतकालं पाणी साचलेलं.. घटकाभरानी पाऊस थांबलेला... रानातल्या डोहात ,मढ्यागत तरंगत असलेली "बाजरीची ताटं " पाहुन बांधावर उभा राहिलेल्या तरूण शेतकऱ्याच्या डोळ्यात हळूहळू ढग जमा होऊ लागले. ©लेखक :- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा. * ढग * #Drops

Copyright rprakash

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

दोन बळी मरनकळा आल्यागत बाप लांब जाऊन बसला होता... अंगणातल्या एकमेव जांभळीच्या एटबाज झाडावर कामगारांच्या कुर्‍हाडीचे एकामागून एक घाव पडत होते... तरूण मुलगा झाड कापणाऱ्या कामगारांना काही-बाही सुचना करत होता.. बापानं याच मुलाच्या जन्मावेळी अंगणात दाराजवळ जांभळीचं रोपटं लावलेलं... मुला बरोबर जांभुळं ... जांभळा बरोबर मुलगा... दोघेही वाढत होते... मुलाचं कळतं वय झालं.. तसा जांभळालाही पहीला मोहर आला... त्यावेळी बापाला कोण आनंद झाला... ओल्या मोहरचा धुंद सुंगध तर गावभर पसरला होता... दिवस जात राहिले ... आज मुलगा कमवता झाला... चार चाकी गाडी घेतली... गाडी पार्कींगसाठी मुलाला आता जांभळीच्या झाडाची अडचन वाटु लागली... झाड कापण्या वरून बापलेकात तुतु-मैमै झाली... शेवटी गरम रक्तानं शिळ्या रक्तावर मात केली. .. पण अंगणात मात्र झाडा आधी बापच उन्मळुन पडला होता. ©शब्द:- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा. * दोन बळी * #MoonBehindTree

दोन बळी मरनकळा आल्यागत बाप लांब जाऊन बसला होता... अंगणातल्या एकमेव जांभळीच्या एटबाज झाडावर कामगारांच्या कुर्‍हाडीचे एकामागून एक घाव पडत होते... तरूण मुलगा झाड कापणाऱ्या कामगारांना काही-बाही सुचना करत होता.. बापानं याच मुलाच्या जन्मावेळी अंगणात दाराजवळ जांभळीचं रोपटं लावलेलं... मुला बरोबर जांभुळं ... जांभळा बरोबर मुलगा... दोघेही वाढत होते... मुलाचं कळतं वय झालं.. तसा जांभळालाही पहीला मोहर आला... त्यावेळी बापाला कोण आनंद झाला... ओल्या मोहरचा धुंद सुंगध तर गावभर पसरला होता... दिवस जात राहिले ... आज मुलगा कमवता झाला... चार चाकी गाडी घेतली... गाडी पार्कींगसाठी मुलाला आता जांभळीच्या झाडाची अडचन वाटु लागली... झाड कापण्या वरून बापलेकात तुतु-मैमै झाली... शेवटी गरम रक्तानं शिळ्या रक्तावर मात केली. .. पण अंगणात मात्र झाडा आधी बापच उन्मळुन पडला होता. ©शब्द:- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा. * दोन बळी * #MoonBehindTree

Copyright rprakash

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

रंगीत भात कांता, आज तीन वर्षाच्या पोरीला घेउनच कामावर आलेली... बाईसाहेब दसऱ्याचं धुनं काढनार त्यात उगा परत घरी यायला उशीर व्हायचा ...नवरा.. पोटात दारु गेली की सुद राहत नाही तिथं चिमुकल्या पोरीकडं कुठणं ध्यान देणार.. या काळजी पायी ती आधी मधी शेजारच्या आज्जीकडं पोरीला ठेवायची.. पण रोज रोज कुठं जमायचं.. म्हणून पोरीला सोबत आणलेलं .. धुनी-भांडी..कपडालत्ता....पडदे.. ब्ल्ँकेट असं काही बाही करत दसरा काढणं चालूच होतं.. हाॕलमध्ये बाईसाहेबाच्या छोटया पोराबरोबर चिमुकली पोर खेळत होती... पोराच्या हातात 'चकली' पाहुन पोरीला भुक लागली... कांतानं पिशवीतला छोटा डब्बा उघडुन तीच्या पुढ्यात ठेवला... डब्यातला 'रंगीत भात' पाहुन पोराचे डोळे दिपले... पोरगं रडतच आईला जाऊन बिलगलं.. त्यालाही तसा रंगीत भात हवा होता... बाईसाहेबांनी आश्चर्याने कांताकडे पहात विचारलं "कसला गं रंगीत भात..?" कांतानं शरमेनं खाली मान घातली... त्या नंतर कांता त्या घरी कधीच कामाला गेली नाही.. पुढे बऱ्याच दिवसांनी बाईसाहेबाला, कांता एका लग्नात अक्षता म्हणून फेकलेले 'रंगीत तांदुळ' ओटीत जमा करताना दिसली होती. ©लेखक :- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा... रंगीत भात #LookingDeep

रंगीत भात कांता, आज तीन वर्षाच्या पोरीला घेउनच कामावर आलेली... बाईसाहेब दसऱ्याचं धुनं काढनार त्यात उगा परत घरी यायला उशीर व्हायचा ...नवरा.. पोटात दारु गेली की सुद राहत नाही तिथं चिमुकल्या पोरीकडं कुठणं ध्यान देणार.. या काळजी पायी ती आधी मधी शेजारच्या आज्जीकडं पोरीला ठेवायची.. पण रोज रोज कुठं जमायचं.. म्हणून पोरीला सोबत आणलेलं .. धुनी-भांडी..कपडालत्ता....पडदे.. ब्ल्ँकेट असं काही बाही करत दसरा काढणं चालूच होतं.. हाॕलमध्ये बाईसाहेबाच्या छोटया पोराबरोबर चिमुकली पोर खेळत होती... पोराच्या हातात 'चकली' पाहुन पोरीला भुक लागली... कांतानं पिशवीतला छोटा डब्बा उघडुन तीच्या पुढ्यात ठेवला... डब्यातला 'रंगीत भात' पाहुन पोराचे डोळे दिपले... पोरगं रडतच आईला जाऊन बिलगलं.. त्यालाही तसा रंगीत भात हवा होता... बाईसाहेबांनी आश्चर्याने कांताकडे पहात विचारलं "कसला गं रंगीत भात..?" कांतानं शरमेनं खाली मान घातली... त्या नंतर कांता त्या घरी कधीच कामाला गेली नाही.. पुढे बऱ्याच दिवसांनी बाईसाहेबाला, कांता एका लग्नात अक्षता म्हणून फेकलेले 'रंगीत तांदुळ' ओटीत जमा करताना दिसली होती. ©लेखक :- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा... रंगीत भात #LookingDeep

Copyright rprakash

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

ते सातजण कोणी मंत्री -संत्री येणार म्हणून नगरपालीकेनं शहरात आज स्वच्छता अभियान राबवायचं ठरवलेलं... कोरोना काळात सगळंच ठप्प... त्यामुळे अख्ख्या शहरालाच घाणीनं वेढलेलं... शहरासाठी कंत्राटी सफाई कामगार म्हणून नेमलेले तीन महीला व चार पुरूष असे 'ते सात जण' होते.. बाकी सगळे कर्मचारी , नगरसेवक जाहिरात व बॕनरबाजी करण्यात व्यस्त असताना... 'ते सात जण' पहाटेपासुनच अंग मोडून कामाला लागलेले ... गटारात उतरून गटार साफ केले... सडलेला कचरा उचलला ... धुळ खात पडलेले रस्ते झाडुन लख्ख केले.. दुपार पर्यंत शहरानं कात टाकली ... मरगळलेल्या शहराला टवटवी आली... भर वस्तीतल्या मैदानात छोटेखाणी संमारंभ होता... मंत्री साहेब आले .. हार-तुरे झाले ... त्यांनी स्वच्छ- सुंदर शहराची तोंडभरून स्तुती केली... लागोलाग नगरपालीकेसाठी मोठ्या पॕकेजची घोषणा करून 'क्लिन सिटी वाॕरीयर' म्हणून सगळ्या नगरसेवकांचा सत्कारही केला... समारंभ संपला.. सर्वांची पांगापांग झाली ... 'ते सात जण' मात्र तिथेच कोपऱ्यात बसुन होते.. त्यांना आता मैदान स्वच्छ करायचे होते. ©लेखक :- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा.. * ते सातजण * #leaf

ते सातजण कोणी मंत्री -संत्री येणार म्हणून नगरपालीकेनं शहरात आज स्वच्छता अभियान राबवायचं ठरवलेलं... कोरोना काळात सगळंच ठप्प... त्यामुळे अख्ख्या शहरालाच घाणीनं वेढलेलं... शहरासाठी कंत्राटी सफाई कामगार म्हणून नेमलेले तीन महीला व चार पुरूष असे 'ते सात जण' होते.. बाकी सगळे कर्मचारी , नगरसेवक जाहिरात व बॕनरबाजी करण्यात व्यस्त असताना... 'ते सात जण' पहाटेपासुनच अंग मोडून कामाला लागलेले ... गटारात उतरून गटार साफ केले... सडलेला कचरा उचलला ... धुळ खात पडलेले रस्ते झाडुन लख्ख केले.. दुपार पर्यंत शहरानं कात टाकली ... मरगळलेल्या शहराला टवटवी आली... भर वस्तीतल्या मैदानात छोटेखाणी संमारंभ होता... मंत्री साहेब आले .. हार-तुरे झाले ... त्यांनी स्वच्छ- सुंदर शहराची तोंडभरून स्तुती केली... लागोलाग नगरपालीकेसाठी मोठ्या पॕकेजची घोषणा करून 'क्लिन सिटी वाॕरीयर' म्हणून सगळ्या नगरसेवकांचा सत्कारही केला... समारंभ संपला.. सर्वांची पांगापांग झाली ... 'ते सात जण' मात्र तिथेच कोपऱ्यात बसुन होते.. त्यांना आता मैदान स्वच्छ करायचे होते. ©लेखक :- आर.प्रकाश. लघुकथा-दिर्घव्यथा.. * ते सातजण * #leaf

sonal lata

+ Follow

Report AbuseCopy Text

तु दिरया भी और किनारा भी ♥

तु दिरया भी और किनारा भी ♥

Copyright rprakash

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

तो आणि त्याचा बाप कोरोणामुळे 'तो' नववीची परीक्षा न देताच दहावीला गेलेला...त्यात शाळा बंद पडुन आता 'आॕनलाईन शिक्षण' चालू झालेलं... 'तो' सोडून इतर सगळ्या वर्गमित्रांकडे 'अँड्राईड मोबाईल' होते... काही दिवस मीत्रांच्या मोबाईलवर भागलं... रोज रोज दुसऱ्याच्या मोबाईलवर अभ्यास करणं त्याला कमी पणाचं वाटत होतं... पण त्याला दुसरा इलाजही नव्हता.. 'बाप' खदानीत पाषाण फोडायच्या कामावर.. बंद पडलेलं काम आताशी कुठं चालु झालेलं.. असं हातावरचं पोट त्यांचं... पोराला कुठणं मोबाईल घेणार...? तरी पण मोबाईल साठी 'तो' राती बापाबरोबर भांडला होता... अन् आज दिवस कलला तरी अजुन 'बाप' कामावरून कसा आला नाही या विचारानं माय-लेक परेशान झाले होते... पोराच्या मनात शंकेची पाल चुकचुकली... तो तसाच मनावर दगड ठेऊन खदानीवर आलेला... समोरचं दृश्य पाहुन पोराचं काळीज हललं... ह्याच्या मोबाईलसाठी, बाप 'जादा दाम' मिळेल या आशेवर हातात 'घण' घेऊन काळोखातही खदाणीतल्या पाषाणाला येड्यागत भिडत होता... लेखक:- आर. प्रकाश (माजलगांव) ©Copyright rprakash लघुकथा-दिर्घव्यथा. * तो आणि त्याचा बाप *

तो आणि त्याचा बाप कोरोणामुळे 'तो' नववीची परीक्षा न देताच दहावीला गेलेला...त्यात शाळा बंद पडुन आता 'आॕनलाईन शिक्षण' चालू झालेलं... 'तो' सोडून इतर सगळ्या वर्गमित्रांकडे 'अँड्राईड मोबाईल' होते... काही दिवस मीत्रांच्या मोबाईलवर भागलं... रोज रोज दुसऱ्याच्या मोबाईलवर अभ्यास करणं त्याला कमी पणाचं वाटत होतं... पण त्याला दुसरा इलाजही नव्हता.. 'बाप' खदानीत पाषाण फोडायच्या कामावर.. बंद पडलेलं काम आताशी कुठं चालु झालेलं.. असं हातावरचं पोट त्यांचं... पोराला कुठणं मोबाईल घेणार...? तरी पण मोबाईल साठी 'तो' राती बापाबरोबर भांडला होता... अन् आज दिवस कलला तरी अजुन 'बाप' कामावरून कसा आला नाही या विचारानं माय-लेक परेशान झाले होते... पोराच्या मनात शंकेची पाल चुकचुकली... तो तसाच मनावर दगड ठेऊन खदानीवर आलेला... समोरचं दृश्य पाहुन पोराचं काळीज हललं... ह्याच्या मोबाईलसाठी, बाप 'जादा दाम' मिळेल या आशेवर हातात 'घण' घेऊन काळोखातही खदाणीतल्या पाषाणाला येड्यागत भिडत होता... लेखक:- आर. प्रकाश (माजलगांव) ©Copyright rprakash लघुकथा-दिर्घव्यथा. * तो आणि त्याचा बाप *