New दुसऱ्या वर्गाचा अभ्यासक्रम Quotes, Status, Photo, Video

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

Madhumati Kinikar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

Caption मध्ये पहा विषय खंत... #खंत१ #collab #yqtaai Collaborating with YourQuote Taai                      कडाक्याची थंडी पडली होती. अगदी ओठावर ओठ आपटावे अश

Caption मध्ये पहा विषय खंत... #खंत१ #collab #yqtaai Collaborating with YourQuote Taai                      कडाक्याची थंडी पडली होती. अगदी ओठावर ओठ आपटावे अश

Prerana Jalgaonkar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

कोकणातली गंमत...(लेख👇)— % & दहावीची परीक्षा संपल्यावर मी माझ्या कुटुंबासोबत आजोबांच्या गावी कोकणात म्हणजेच अंजनवेलला गेले होते.मामांनी नवीन घर बांधलं होतं त्याची पूजा ह

कोकणातली गंमत...(लेख👇)— % & दहावीची परीक्षा संपल्यावर मी माझ्या कुटुंबासोबत आजोबांच्या गावी कोकणात म्हणजेच अंजनवेलला गेले होते.मामांनी नवीन घर बांधलं होतं त्याची पूजा ह

Prerana Jalgaonkar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

पारिजातक(👇) आज माझ्या पिल्लूने हट्ट केला बागेत जाण्यासाठी. आम्ही दोघे सकाळीच बागेत गेलो.सकाळची वेळ , अगदी छोट्या दोस्तांपासून आजी-आजोबांचा उत्साह ओसंडून

पारिजातक(👇) आज माझ्या पिल्लूने हट्ट केला बागेत जाण्यासाठी. आम्ही दोघे सकाळीच बागेत गेलो.सकाळची वेळ , अगदी छोट्या दोस्तांपासून आजी-आजोबांचा उत्साह ओसंडून

Prerana Jalgaonkar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या, क्रेनच्या दिव्यांनी आभाळ चमकून जातं... संध्याकाळ जसे गडद रात्रीचे रूप घेते तेव्हा ते दिवे आणखीन चमकत राहतात... एक लुकलुकणारा दिवा पाहिला की नजर लागलीच दुसऱ्या दिव्यावर गेलीच पाहिजे... कोण जाणे चिंटूकले पिंटूकले टीमटीमणारे दिव्यांची ती माळ जणू मला त्याच्या आठवणींसमान वाटतात.. तो सोबतीला नसतानाही त्याच्या आठवणी दिव्यांप्रमाणे माझे मन लख्ख करून जातात... --प्रेरणा #आठवणी1 #yqtaai #bestofyqmarathiquotes #kavita #marathikavita #आठवण संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या

संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या, क्रेनच्या दिव्यांनी आभाळ चमकून जातं... संध्याकाळ जसे गडद रात्रीचे रूप घेते तेव्हा ते दिवे आणखीन चमकत राहतात... एक लुकलुकणारा दिवा पाहिला की नजर लागलीच दुसऱ्या दिव्यावर गेलीच पाहिजे... कोण जाणे चिंटूकले पिंटूकले टीमटीमणारे दिव्यांची ती माळ जणू मला त्याच्या आठवणींसमान वाटतात.. तो सोबतीला नसतानाही त्याच्या आठवणी दिव्यांप्रमाणे माझे मन लख्ख करून जातात... --प्रेरणा #आठवणी1 #yqtaai #bestofyqmarathiquotes #kavita #marathikavita #आठवण संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या

Prerana Jalgaonkar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

कोकणातली गंमत...(लेख👇)— % & दहावीची परीक्षा संपल्यावर मी माझ्या कुटुंबासोबत आजोबांच्या गावी कोकणात म्हणजेच अंजनवेलला गेले होते.मामांनी नवीन घर बांधलं होतं त्याची पूजा ह

कोकणातली गंमत...(लेख👇)— % & दहावीची परीक्षा संपल्यावर मी माझ्या कुटुंबासोबत आजोबांच्या गावी कोकणात म्हणजेच अंजनवेलला गेले होते.मामांनी नवीन घर बांधलं होतं त्याची पूजा ह

Prerana Jalgaonkar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

पारिजातक(👇) आज माझ्या पिल्लूने हट्ट केला बागेत जाण्यासाठी. आम्ही दोघे सकाळीच बागेत गेलो.सकाळची वेळ , अगदी छोट्या दोस्तांपासून आजी-आजोबांचा उत्साह ओसंडून

पारिजातक(👇) आज माझ्या पिल्लूने हट्ट केला बागेत जाण्यासाठी. आम्ही दोघे सकाळीच बागेत गेलो.सकाळची वेळ , अगदी छोट्या दोस्तांपासून आजी-आजोबांचा उत्साह ओसंडून

Prerana Jalgaonkar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या, क्रेनच्या दिव्यांनी आभाळ चमकून जातं... संध्याकाळ जसे गडद रात्रीचे रूप घेते तेव्हा ते दिवे आणखीन चमकत राहतात... एक लुकलुकणारा दिवा पाहिला की नजर लागलीच दुसऱ्या दिव्यावर गेलीच पाहिजे... कोण जाणे चिंटूकले पिंटूकले टीमटीमणारे दिव्यांची ती माळ जणू मला त्याच्या आठवणींसमान वाटतात.. तो सोबतीला नसतानाही त्याच्या आठवणी दिव्यांप्रमाणे माझे मन लख्ख करून जातात... --प्रेरणा #आठवणी1 #yqtaai #bestofyqmarathiquotes #kavita #marathikavita #आठवण संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या

संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या, क्रेनच्या दिव्यांनी आभाळ चमकून जातं... संध्याकाळ जसे गडद रात्रीचे रूप घेते तेव्हा ते दिवे आणखीन चमकत राहतात... एक लुकलुकणारा दिवा पाहिला की नजर लागलीच दुसऱ्या दिव्यावर गेलीच पाहिजे... कोण जाणे चिंटूकले पिंटूकले टीमटीमणारे दिव्यांची ती माळ जणू मला त्याच्या आठवणींसमान वाटतात.. तो सोबतीला नसतानाही त्याच्या आठवणी दिव्यांप्रमाणे माझे मन लख्ख करून जातात... --प्रेरणा #आठवणी1 #yqtaai #bestofyqmarathiquotes #kavita #marathikavita #आठवण संध्याकाळ होताच खिडकीतून पहायचं चिंटूकल्या पिंटूकल्या इमारतीतल्या

jagruti vagh

+ Follow

Report AbuseCopy Text

होळी रे होळी तिला नेवैद्य घाला पूरण पोळी सर्व जणी स्वस्थ आरोग्य साठी तिला ओवाळी अर्पण होते तिला खुप सारी नारळी दूसर्या दिवशी तिला पाणी देऊन शांत करतात सकाळी स्वस्थ आरोग्र्य ,सुख आणि शांती ची प्रतीक आहे ही होळी नमस्कार प्रिय लेखक आणि लेखकानों आमच्या समस्त टिम कडुन सर्वांना होळीच्या हार्दिक शुभेच्छा. आजचा विषय आहे होळी रे होळी... #होळी #collab #yqtaa

होळी रे होळी तिला नेवैद्य घाला पूरण पोळी सर्व जणी स्वस्थ आरोग्य साठी तिला ओवाळी अर्पण होते तिला खुप सारी नारळी दूसर्या दिवशी तिला पाणी देऊन शांत करतात सकाळी स्वस्थ आरोग्र्य ,सुख आणि शांती ची प्रतीक आहे ही होळी नमस्कार प्रिय लेखक आणि लेखकानों आमच्या समस्त टिम कडुन सर्वांना होळीच्या हार्दिक शुभेच्छा. आजचा विषय आहे होळी रे होळी... #होळी #collab #yqtaa

Secret Quotes

+ Follow

Report AbuseCopy Text

डोळ्यात माझ्या कुणासाठीच पाणी उरले नाहीत तरीही रात्र ही कठीण आठवणीत रोजच निघते माझी जशी जशी रात्र डोक्यावर चढत जाते तसेच डोळ्यातून पाणी हे हळूवार वाहत जाते, पण हे पाणी जिच्यासाठी आहेत ते तिला आयुष्यभर दिसणार नाहीये परत ती जागा तिची तिला भेटणार नाहीये, खूप छेळले तिने आयुष्यात माझ्या भावनांना वेळेस, आता ते शब्द परत तिला तिच्या साठी भेटणार नाहीये, खूप प्रेम आहेत आज पण तीच्या साठी खूप भावना अजून आहेत खूप शब्द आहेत पण आता ते तिला मिळणार नाही.. -AS Patil✍️ थंडी चे दिवस त्यात खूप गारव्यात फिरतोय रोजच मी तरीही शरीर हे तपतेच राहते माझे हात पाय गार पडतात फक्त तरीही तिची चाहूल तिची जीवाला हूरहूर लाग

डोळ्यात माझ्या कुणासाठीच पाणी उरले नाहीत तरीही रात्र ही कठीण आठवणीत रोजच निघते माझी जशी जशी रात्र डोक्यावर चढत जाते तसेच डोळ्यातून पाणी हे हळूवार वाहत जाते, पण हे पाणी जिच्यासाठी आहेत ते तिला आयुष्यभर दिसणार नाहीये परत ती जागा तिची तिला भेटणार नाहीये, खूप छेळले तिने आयुष्यात माझ्या भावनांना वेळेस, आता ते शब्द परत तिला तिच्या साठी भेटणार नाहीये, खूप प्रेम आहेत आज पण तीच्या साठी खूप भावना अजून आहेत खूप शब्द आहेत पण आता ते तिला मिळणार नाही.. -AS Patil✍️ थंडी चे दिवस त्यात खूप गारव्यात फिरतोय रोजच मी तरीही शरीर हे तपतेच राहते माझे हात पाय गार पडतात फक्त तरीही तिची चाहूल तिची जीवाला हूरहूर लाग