##ମାଟି ଓ ମଣିଷ## (ଲେଖକ ଚିନ୍ମୟ କୁମାର ନାୟକଙ୍କ ଏକ ସୁନ୍ଦର ବାସ୍ତବଧର୍ମୀ କବିତା ଯାହା କି ସୁନ୍ଦର ସାବଲୀଳ ଭାଷାର ସମଷ୍ଟି ତାକୁ ତର୍ଜମା କରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା) ଏଠାରେ ଲେଖକ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର କଥା ମାନ କହିଛନ୍ତି।ଯାହା ଆମ ପାଇଁ ଦୁର୍ଲଭ ଆମେ ତାକୁ ଅମୂଲ୍ୟ ଭାବି ତା ପଛେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଅନାୟତ ହେଇଯାଉ ଠିକ୍ ଯେମିତି ଗଗନ ଅପହଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଛୁଇଁବା ପାଇଁ ସଭିଙ୍କ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆଉ ଚେଷ୍ଟା କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ମାଟିର ସ୍ପର୍ଶ ବିନା ଆମେ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ତାକୁ ଅନାଦର କରି ଆଡ଼େଇ ଦେଇଥାଉ ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ। ଯେଉଁ ମାଟି ଆମକୁ ଝୁଣ୍ଟିବା ଠୁ ନେଇ ଚାଲି ଶିଖେଇଛି ଆଜି ଆମେ ତା ଉର୍ଦ୍ଧରେ ଅଛୁ କହି ତାକୁ ଅହଙ୍କାରରେ ଅଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରି ତାତ୍ସଲ୍ୟ କରୁଛୁ।ସେଇ ମାଆ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଶୂନ୍ୟରେ ବିଳାପ କରେ ଗଗନ ଆଡ଼େ ଚାହିଁ।ପ୍ରଶ୍ନ କରେ କଣ ଅଭାବ ରହିଗଲା ତାର ଲାଳନପାଳନ ରେ,ତା ପ୍ରେମରେ,ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ରେ?କାହିଁକି ସମସ୍ତେ ଧାଉଁଛନ୍ତି ସେ ଗଗନ ଆଡ଼େ?କେଉଁ ମୋହ କେଉଁ ଲୋଭ ପାଇଁ ତା ମମତ୍ଵକୁ ପଦାଘାତ କରି?ଏତେ ସତ୍ବେ ସେ ମାଆ ପ୍ରତୀକ୍ଷାମାଣ ମୂର୍ତ୍ତି ଟିଏ ଭଳି,ନିଜ ଅଣ ଲେଉଟା ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ। ସେଇତ ହେଉଛି ମାଆ ର ସଂଜ୍ଞା ର କିଞ୍ଚିତ ଅଂଶ ମାତ୍ରା। Source Pinterest #yqbhaina #yqbhaina #ଶାରଦୀୟପରିକଳ୍ପନା #ଶାରଦୀୟସୃଜନିକା୨ #ମହାତପା#ମହାକଥା #ମହାକବିତା chinmaya kumar nayak
