એ એક પર્ણ હતું કૂંપળ બની જન્મેલું જ્યારે કોમળ પ્રતીક ત્યારે ધીમે ધીમે રંગે એ ચડ્યું ધીમે ધીમે આકાર એ પામ્યું સમય જતાં એ તો ખીલી ઉઠ્યું જોયુ ઉપવન ત્યાં જ નસીબ ફુટયું ચારે બાજુ જોને પાનખર આવી ધીમે ધીમે જોને પીળું એ પડ્યું પવનના ઝોકે ખરી પડ્યું કોહવાયું ધુડ બન્યુ 🍃🍃 ઉડી ગયુ એ જે હતું પર્ણ ,,,,,,,,,,,,, એક દિવસ ,,,,,,,,,,, ............................................... પર્ણ કાવ્ય..✍️,,
