झुळूक सांजवेळी हळव्या पावलांनी वाऱ्याचा एक झोक हळूच कानाशी काहीतरी सांगून गेला... निःशब्द शांततेचा भंग करायचा मान मिळवून तसाच निघूनही गेला... काय बोलला माहीत नाही, पण काहीतरी बोलला नक्की, खरं होत का भास? शब्द नाही समजले पण भावना जाणवली अगदी हृदयापर्यंत... त्यांची भाषाच वेगळी निशब्द आहे, पण अबोल नाही... केसांना हळूच झालेला तो अनामिक स्पर्श, काहीतरी ओढ जाणवली... वाऱ्याचा तो एक झोक कुठून आला, कुठे गेला माहीत नाही... पण त्याच्या त्या एका स्पर्शाने आज मला भाग पाडले, त्याचा विचार करायला... रोजच्या धावपळीतून थोडा वेळ तर काढायलाच हवा.. त्यांच्यासाठी... ज्यांच्याकडे सांगण्यासारखे खूप आहे...
