राघू मैना सोन्यासारखा होता राघू मैनेचा संसार । एक पुत्र एक पुत्री,होते त्यांचे अलंकार ।। राघू कष्टाळू मेहनती,मैना सोज्वळ पतीव्रती । पिले हुशार गोमटी,काय करावे कौतुक ।। हेवा वाटे जणीमनी, अशी होती त्यांची करणी । राघू कष्टाळू मेहनती,मैना सोज्वळ पतीव्रती ।। असे असता राजेहो!! नशीबाचं फासं बदललं । राघू मैनेच्या संसाराला ग्रहण कस लागलं ।। नशिबानं कशी बघा काळी चाल ही खेळली। देवासारख्या राघूला गिधाडाची लत लागली।। एक चुकलेलं पाऊल होती काळाची ही चाहूल। क्षण भराच्या सुखाने बुडवले ते देऊळ ।। ह्या विचारी राघूने कसा अविचार केला। भोळ्या भाबड्या मैनेचा त्याने घात असा केला।। आता नसे राघू मैना कष्टाळू मेहनती। अंथरुणाशी लागुणी पाहती काळाची फिरती पाती।। पिले हिरमुसली,कोमेजली पाहुनी ही दशा। आता कोण कशी दाविल त्यांना जीवनाची दिशा।। म्हणून सांगतो राजेहो!! आठवण पिलांची कायम ठेवा। राघू मैने वाचून नसतो त्यांचा कुणाकडे ठेवा, नसतो त्यांचा कुणाकडे ठेवा।। - शिवकुमार राघू मैना
