कोसळले होते आभाळ माझ्यावर त्याला आजपर्यंत हिमतीने पेलले . . एकटी होती मी , चार चौघात असताना प्रत्येकाने मला त्याच्या दृष्टीने पाहिले . . झळ सोसली मी , प्रत्येक क्षणाची आगीत प्रत्येकवेळी पेटत राहिले . . अभद्र शब्द ऐकत होते कालपर्यंत आता मात्र आयुष्य लेकरासाठी वाहिले . . कळकळ मनाची सोसून जन्मभर एकांतात मन , नेहमी गहिवरले . . भाळी असलेलं कुंकू जेव्हा पुसले तेव्हा जगण्याचे कारण हिरावले . . घराचा एक कोपरा आश्रयस्थान मानले मी हसणे ही आता माझ्यासाठी समाजाने गुन्हा ठरवले . . माझे बोलणे समाजाच्या दृष्टीने अशुभ असे वाटते जणू , तिरस्कृत होण्यासाठी मी जिवंत राहिले . . आता मात्र श्वास आहे श्वासात पण मनात असलेले प्रश्न नाही सुटले . . मनात असलेल्या इच्छा आकांक्षांचे आजपर्यंत काही पारणे नाही फिटले . . ©Mohit Jain #Chand_tuta_tara_pighla
