भेट आपली होता येथे अवचित थोडा काळ थांबला घेता हात तू हाती माझा रंग प्रितीचा गाली चढला गळून पडले सारे किंतू घेतलेस तू जेव्हा जवळी याच क्षणाची वाट पाहते सजणा माझी प्रीती भोळी विसर पडे ना उरे भान ते वाटे सारे हवेहवेसे तरी मनाची समजुत घाली तुझे नकोसे असे उसासे मर्यादा ती नकोच तोडू तुझे सांगणे सदैव असते तुझे नि माझे नाते सखया दवबिंदू परि मोहक दिसते वाट किती रे अजून पाहू मिलनासाठी मी तळमळते घडोन यावी ऐसी जादू नकोच आता बंध कोणते जगणे मरणे केवळ संज्ञा अमर असे रे प्रेम आपले जीव गुंतला दोघांचाही कधी कुणाला नाही कळले परंतु आता पुरे प्रतीक्षा नकोच कसला विरह जरासा सदैव लाभो मला असा तो सहवास तुझा हवाहवासा होऊ आपण एकरूप रे नको दुरावा दोघांमध्ये जन्मोजन्मी सोबत अपुली असेच लिहिले नशिबामध्ये © उमा जोशी १५/०३/२०१२१ ©उमाच्या मनातलं #गोदातीर्थ #पादाकुलक #सोबत
