Find the Latest Status about स्वाभिमानी शेतकरी संघटना from top creators only on Nojoto App. Also find trending photos & videos about, स्वाभिमानी शेतकरी संघटना.
TN
स्वाभिमानी हूं अहंकारी नहीं परिस्थितियों से कभी हारी नहीं। ©prachisal स्वाभिमानी
Ranjeet Jaisana
अगर जी रहे हो तो जिंदा नजर आना जरूरी है बात अगर स्वाभिमान की हो तो टकराना जरूरी है।। ©Ranjeet Jaisana स्वाभिमानी #warrior
Sachin Zanje
विषय - व्यथा शेतकऱ्यांची. पैसा मिळवण्याचे सर्व साधन आता थांबले. जगण्याचे महत्व किती आहे हे प्रत्येकाने जाणले. हौस मज्जेच्या जगण्याचे सुत्रे गेलीत बदलून. जगण्यासाठी काय लागते हे प्रत्त्येकास आले कळून. नाही प्रतिष्ठा मोठी आमची तरी दिन रात्र आम्ही राबतो. पिकाचा अन त्या भुकेलेल्याचा विचार मनी म्हणून समाजाशी आम्ही जास्त नाही लढतो. नाही करत वाढावे वेतन असा आम्ही प्रचार. भाजीपाल्याचा वाढला दर आमच्या तर समाज चार पैशाला होतो तेव्हा लाचार. खते,पिक,इत्यादी आर्थिक किंमतीचे दर असतात तुमच्याच हातात. त्यावेळी सुचत नाही का ? किंवा येत नाही ? हा विचार तुमच्या मनात. निसर्गाशी लढतो आम्ही आणि परिस्थितीशी करतो दोन्ही हात. सांगत नाही कधी कुणाला आर्थिकतेवर आम्ही कशी करतो तेव्हा मात. काळया मातीची लेकरं आम्ही म्हणून जग म्हणत आम्हाला भुमीपुत्र. अन्नदाता आहे तो सर्वांचा समजु नका त्याला एकतीळमात्र. कवी - कु सचिन सदाशिव झंजे. कोल्हापूर.. शेतकरी....
VishakhaBorkar
लढत होतो जीवनाशी जेव्हा गरिबीत उपाशी जगत होतो काम मिळेना पोटाले तेव्हा माणसातल्या माणूस शोधत होतो लेकर रडत होते लहान भूक त्यांची लयं मोठी दोन घासाच्या भाकरीसाठी वावरात राबराब राबत होतो जीव सोकुन जाई सारा अनवाणी नांगर हाकत होतो रगत गाळूनी घामाचे उन डोईवर झेलत होती सपान डोयात उद्याच्या चांगल्या दिसाच याच सुखाच्या सपनात मी रमून जात होतो दिस भराभर निघून उपाशीच घालवत होतो कर्जाचा सावकार रोज उंबरठ्यावर पायत होतो आज देतो उद्या देतो पैसा देऊ तरी कुठून आजचा दिवस फक्त उद्यावर टाकत होतो जगाच्या नजरीतला काय त मग मी पोशिंदाच होतो मायाच लेकरासाठी मी जवारी उधार मागत होतो पैश्यापायी मले कोणी दे ना जवरी आसवे पुसत मी माणसातला माणूस शोधत होतो #शेतकरी
उमा जोशी
तो राबराबतो शेतामध्ये फार अन पर्जन्याचा त्याच्यावरती वार बीज पेरलेले वाया जाते सारे पण गडी कधीही मानत नाही हार थांबून राहणे माहित नाही त्याला अविश्रांत मेहनत आलेली नशिबाला रोवून घट्ट तो पाय उभा मातीत कामास सज्ज जोडून बैलजोडीला राबतात त्याच्या कुटुंबातले सारे झेलतात सगळे अंगावरती वारे थकतो जीव तरी थांबत नाही कोणी डोळ्यांमधुनी वाहतेच पाणी खारे भाव मिळत नाही इतके करून त्याला तो सर्व धान्य विकतो कवडीमोलाला धूळधाण उडते मग स्वप्नांची त्याच्या कष्टाने तो सावरतो आवेगाला सगळ्या पृथ्वीचा तो असे अन्नदाता पण क्षुल्लक किंमत येते त्याच्या हाता हे चित्र बदलणे गरजेचे आहे ना? एवढा करा की विचार जाता जाता --- ३१/०७/२०२३ ©उमा जोशी #शेतकरी