New आयुष्याच्या Quotes, Status, Photo, Video

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White माहित नाही मज.. शब्दवेडा किशोर माहित नाही मजला काहीच की काय माझं उद्याचं स्वरूप असेल जिवंत ठेवणारी सारी सुखं लाभतील मला की माझ्या गळा तो चंदनटिळ्याचा मोतिहार असेल ||१|| शापित या जोकराला नव्या जन्मात तरी सुख मिळेल की आहे जुना वारसा त्याच्या ललाटी लिहिलेला त्याच जुन्या वाटेचा मी नव्याने वारकरी झालेला असेल ||२|| ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White माहित नाही मज.. शब्दवेडा किशोर माहित नाही मजला काहीच की काय माझं उद्याचं स्वरूप असेल जिवंत ठेवणारी सारी सुखं लाभतील मला की माझ्या गळा तो चंदनटिळ्याचा मोतिहार असेल ||१|| शापित या जोकराला नव्या जन्मात तरी सुख मिळेल की आहे जुना वारसा त्याच्या ललाटी लिहिलेला त्याच जुन्या वाटेचा मी नव्याने वारकरी झालेला असेल ||२|| ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White सावरले घरटे मी.... शब्दवेडा किशोर सावरले घरटे एक एक काडीचे मी सदा अश्रू टिपत मनीच्या हजारो वेदनेच्या आसवांना हळुवार पुसत सतत जगलोय मी मनाची एकेक भिंत ढासळताना बघत जिथं आलोय जन्माला त्यांनीच लाथाडले मजला अन् मानले ज्यांना आपले जेव्हा ते आपलेच मजला सोडून गेले रक्ताच्याच नात्याची लोकं सदा घरट्यातून अलगद मजला मजपासुनच दूर तकर राहिले सदा तुटलेले पंख लावुन माझ्या भाळी मीच ते विरलेले बंध नात्याचे जोडून होते ठेवले मीच नाती जपून ढासळलेल्या घराची एक एक वीट रचून सावरले जेव्हा सारे तेव्हाच मजला बेसावध असताना मृत्यूने कवटाळले मग सोडून जग सारे माझे इथेच राहिले मोहातलेचं होते का दुरावे क्षणभंगूर आयुष्य क्षणात संपणारे सारे सत्य नात्याचे मजला नाही कधी उमजले.... ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White सावरले घरटे मी.... शब्दवेडा किशोर सावरले घरटे एक एक काडीचे मी सदा अश्रू टिपत मनीच्या हजारो वेदनेच्या आसवांना हळुवार पुसत सतत जगलोय मी मनाची एकेक भिंत ढासळताना बघत जिथं आलोय जन्माला त्यांनीच लाथाडले मजला अन् मानले ज्यांना आपले जेव्हा ते आपलेच मजला सोडून गेले रक्ताच्याच नात्याची लोकं सदा घरट्यातून अलगद मजला मजपासुनच दूर तकर राहिले सदा तुटलेले पंख लावुन माझ्या भाळी मीच ते विरलेले बंध नात्याचे जोडून होते ठेवले मीच नाती जपून ढासळलेल्या घराची एक एक वीट रचून सावरले जेव्हा सारे तेव्हाच मजला बेसावध असताना मृत्यूने कवटाळले मग सोडून जग सारे माझे इथेच राहिले मोहातलेचं होते का दुरावे क्षणभंगूर आयुष्य क्षणात संपणारे सारे सत्य नात्याचे मजला नाही कधी उमजले.... ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

माझं नशीब इतकं खराब झालंय की जर मी एखादी स्मशानभूमी जरी राखायला घेतली तर माणसं मरायचीसुद्धा बंद होतील.. शब्दवेडा किशोर ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

माझं नशीब इतकं खराब झालंय की जर मी एखादी स्मशानभूमी जरी राखायला घेतली तर माणसं मरायचीसुद्धा बंद होतील.. शब्दवेडा किशोर ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White दोन लाकडं ठेऊन जा.. शब्दवेडा किशोर मी सरणावर असतानाही त्या मेलेल्या हळव्या मनास माझ्या जरासा धीर देऊन जा कुणी काही म्हणो एकदा माझ्याकडे येऊन जा वाटेल तुलाही खूप अवघड मला असं अचानक निश्चल पडलेलं पाहुन गं सखे शेवटची एक इच्छा आहे मनी माझ्या रचलेल्या माझ्या त्या सरणावर दोन लाकडं ठेवून जा ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White दोन लाकडं ठेऊन जा.. शब्दवेडा किशोर मी सरणावर असतानाही त्या मेलेल्या हळव्या मनास माझ्या जरासा धीर देऊन जा कुणी काही म्हणो एकदा माझ्याकडे येऊन जा वाटेल तुलाही खूप अवघड मला असं अचानक निश्चल पडलेलं पाहुन गं सखे शेवटची एक इच्छा आहे मनी माझ्या रचलेल्या माझ्या त्या सरणावर दोन लाकडं ठेवून जा ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White #याला जीवन ऐसे नाव.... शब्दवेडा किशोर चाळीस किलो लाकडाच्या सरणावर फक्त अडीच तास जळण्यासाठी माणूस आयुष्यभर जळत असतो.... कधी स्वतःच्या स्वप्नासाठी.... कधी नातेवाईकांसाठी.... कधी भावनांसाठी.... तर कधी अंगावर पडलेल्या जबाबदाऱ्यांसाठी.... ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White #याला जीवन ऐसे नाव.... शब्दवेडा किशोर चाळीस किलो लाकडाच्या सरणावर फक्त अडीच तास जळण्यासाठी माणूस आयुष्यभर जळत असतो.... कधी स्वतःच्या स्वप्नासाठी.... कधी नातेवाईकांसाठी.... कधी भावनांसाठी.... तर कधी अंगावर पडलेल्या जबाबदाऱ्यांसाठी.... ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White अभ्यासाचा शेवट.. शब्दवेडा किशोर शेवटच्या Exam चा शेवटचा paper लिहित होतो Answers लिहिताना party चं planning करत होतो Supervisor ने शेवटची १५ min. उरली असं सांगितलं अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||१|| घड्याळाचे काटे उलटे फिरले College ते दिवस सगळे डोळ्यांसमोर आले कसे हे दिवस भराभर निघून गेले काहीच नाही कधी कळलं सगळं नकळत घडलं अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||२|| उद्यापासून Lectures व attendance ची कटकट नसणार होती पण lectures bunk करून picture बघण्याची मजाही काही औरच होती त्या दिवशी मात्र १००% attendance पाहून सरांना सुद्धा नवल वाटलं आता सगळं संपलं..अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||३|| मित्रांसोबत केलेली मजा व त्या तासंतास केलेल्या गप्पा आठवतात party ची केलेली plannings आणि bike वरच्या ट्रिप्स आठवतात आता सर्व मित्राचं आयुष्य होणार आहे वेगवेगळं यार....आपलं College Life संपलं..उद्यापासून एक नवीन जग सुरु होणार आहे अन् Office मध्ये जाऊन सगळेच काम करणार आहेत Casual जीवन संपून आता Formal जीवन सुरु झालं..अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||४|| उनाडपणा सोडून आता जबाबदारीने वागावं लागणार खाण्यापिण्यावर जरा कमी खर्च करावा लागणार महिन्याच्या पगाराचं Saving आता सुरु झालं..अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||५|| आता ते presentations आणि assignments नसणार ग्रुप प्रोजेक्टच्या नावाखाली केलेली भटकंती नसणार Important Notes चं गठ्यांनी रद्दीचं वजन वाढवलं miss u my lovely XEROX Machine..हेच आता नशिबी आलं.. अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||६|| बघता बघता दिवस निघून गेले... काहीच नाही कळलं गेल्या महिन्यातच Admission झालं जणू असंच मला तेव्हा वाटलं चांगलं वाईट असं सगळं काही मी अनुभवलं का लवकर मोठे झालो आणि आता जबाबदारी हाताळायचं ते जिणं नशिबी आलं.. अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||७|| जीवनात आता खूप सारी उलथापालथ होणार होती नव्या कोऱ्या पाटीवर आता कर्तबगारी कोरायची होती यशाची शिखरे गाठण्यासाठी या College Life ने खूप काही शिकवलं अन् जे नको होतं तेचं झालं..अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||८|| या सगळ्या विचारांनी डोळ्यात आपसूक पाणी आलं पेपर उडून गेला आणि हातातलं पेनही गळून पडलं वेळ संपली होती पण खूप काही करायचं राहून गेलं थोडा Extra Time मिळेल का ?? कारण नियतीने एक अघटीत घडवलं..अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||९|| ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White अभ्यासाचा शेवट.. शब्दवेडा किशोर शेवटच्या Exam चा शेवटचा paper लिहित होतो Answers लिहिताना party चं planning करत होतो Supervisor ने शेवटची १५ min. उरली असं सांगितलं अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||१|| घड्याळाचे काटे उलटे फिरले College ते दिवस सगळे डोळ्यांसमोर आले कसे हे दिवस भराभर निघून गेले काहीच नाही कधी कळलं सगळं नकळत घडलं अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||२|| उद्यापासून Lectures व attendance ची कटकट नसणार होती पण lectures bunk करून picture बघण्याची मजाही काही औरच होती त्या दिवशी मात्र १००% attendance पाहून सरांना सुद्धा नवल वाटलं आता सगळं संपलं..अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||३|| मित्रांसोबत केलेली मजा व त्या तासंतास केलेल्या गप्पा आठवतात party ची केलेली plannings आणि bike वरच्या ट्रिप्स आठवतात आता सर्व मित्राचं आयुष्य होणार आहे वेगवेगळं यार....आपलं College Life संपलं..उद्यापासून एक नवीन जग सुरु होणार आहे अन् Office मध्ये जाऊन सगळेच काम करणार आहेत Casual जीवन संपून आता Formal जीवन सुरु झालं..अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||४|| उनाडपणा सोडून आता जबाबदारीने वागावं लागणार खाण्यापिण्यावर जरा कमी खर्च करावा लागणार महिन्याच्या पगाराचं Saving आता सुरु झालं..अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||५|| आता ते presentations आणि assignments नसणार ग्रुप प्रोजेक्टच्या नावाखाली केलेली भटकंती नसणार Important Notes चं गठ्यांनी रद्दीचं वजन वाढवलं miss u my lovely XEROX Machine..हेच आता नशिबी आलं.. अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||६|| बघता बघता दिवस निघून गेले... काहीच नाही कळलं गेल्या महिन्यातच Admission झालं जणू असंच मला तेव्हा वाटलं चांगलं वाईट असं सगळं काही मी अनुभवलं का लवकर मोठे झालो आणि आता जबाबदारी हाताळायचं ते जिणं नशिबी आलं.. अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||७|| जीवनात आता खूप सारी उलथापालथ होणार होती नव्या कोऱ्या पाटीवर आता कर्तबगारी कोरायची होती यशाची शिखरे गाठण्यासाठी या College Life ने खूप काही शिकवलं अन् जे नको होतं तेचं झालं..अन् मला कळलं.. अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||८|| या सगळ्या विचारांनी डोळ्यात आपसूक पाणी आलं पेपर उडून गेला आणि हातातलं पेनही गळून पडलं वेळ संपली होती पण खूप काही करायचं राहून गेलं थोडा Extra Time मिळेल का ?? कारण नियतीने एक अघटीत घडवलं..अन् मला कळलं..अरे आपलं College Life तर आता संपलं ||९|| ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White दोन लाकडं ठेऊन जा.. शब्दवेडा किशोर मी सरणावर असतानाही त्या मेलेल्या मनास हळव्या जरासा धीर देऊन जा कुणी काही म्हणो एकदा माझ्याकडे येऊन जा वाटेल तुलाही अवघड मला अचानक पाहुन गं सखे शेवटची एक इच्छा आहे मनी माझ्या रचलेल्या माझ्या त्या सरणावर दोन लाकडं ठेवून जा ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White दोन लाकडं ठेऊन जा.. शब्दवेडा किशोर मी सरणावर असतानाही त्या मेलेल्या मनास हळव्या जरासा धीर देऊन जा कुणी काही म्हणो एकदा माझ्याकडे येऊन जा वाटेल तुलाही अवघड मला अचानक पाहुन गं सखे शेवटची एक इच्छा आहे मनी माझ्या रचलेल्या माझ्या त्या सरणावर दोन लाकडं ठेवून जा ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White मी एक शापित जोकर..नाव माझे शब्दवेडा किशोर शब्दवेडा किशोर मी एक शापित जोकर..नाव माझे शब्दवेडा किशोर भावनांची विक्री करायला मज जमलं असतं तर मीही पैशाच्या जगात स्वतःला खेळवलं असतं असे छक्के पंजे नाही जमलं म्हणून तर शापित जीणं उराशी निखाऱ्यागत धरून जगतोच आहे मी त्या निखाऱ्याला जर बाजूला फेकलं असतं अन् जन्माने मिळालेल्या स्वभावाच्या विरुद्ध स्वतःला वळवलं असतं तर केव्हाच श्रीमंताच्या लिस्टला माझं सुद्धा नाव लिहिलं गेलेलं असतं ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White मी एक शापित जोकर..नाव माझे शब्दवेडा किशोर शब्दवेडा किशोर मी एक शापित जोकर..नाव माझे शब्दवेडा किशोर भावनांची विक्री करायला मज जमलं असतं तर मीही पैशाच्या जगात स्वतःला खेळवलं असतं असे छक्के पंजे नाही जमलं म्हणून तर शापित जीणं उराशी निखाऱ्यागत धरून जगतोच आहे मी त्या निखाऱ्याला जर बाजूला फेकलं असतं अन् जन्माने मिळालेल्या स्वभावाच्या विरुद्ध स्वतःला वळवलं असतं तर केव्हाच श्रीमंताच्या लिस्टला माझं सुद्धा नाव लिहिलं गेलेलं असतं ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White एकवेळ शरीर थकलं तर त्याला सावरता येतं... पण मन थकलं की मग सगळ्याच वाटा बंद होऊन जातात. शब्दवेडा किशोर ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्याशर्यतीत

White एकवेळ शरीर थकलं तर त्याला सावरता येतं... पण मन थकलं की मग सगळ्याच वाटा बंद होऊन जातात. शब्दवेडा किशोर ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्याशर्यतीत

शब्दवेडा किशोर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

White #अमर प्रेम शब्दवेडा किशोर त्या दोघांचे एकमेकांवर जीवापाड प्रेम होते..त्याचं जरा जास्तच..तिच्यासाठी काय करु- काय नको असं त्याला झालेलं..पण त्याचा खिसा कायम फाटलेला..बिचारा..पण भलताच रोमॅटीक..तिच्याशिवाय जगण्याची कल्पनाही त्याला करवत नसे.तिला काहीतरी गिफ्ट द्यावं असं त्याला वाटायचं पण द्यायचं काय ? कारण फाटका खिसा..शेवटी न राहवून त्याने तिला रंगीत कागदी फुलं वाढदिवसाला गिफ्ट केली..ती खुश होती..पण जास्त नाही. तशीही तिची त्याच्याकडुन फार मोठी अपेक्षा नव्हती.तो जे देत होता त्यात ती समाधानी नसतानाही समाधान मानत होती.तो सामान्य घरातलाच..जेमतेम नोकरी..भविष्यात काही करुन दाखवेल असं काहीही त्याच्यात तिला दिसत नव्हतं पण एकमेकांच्या प्रेमात आकंठ बुडालेले ते दोन जीव सुखात होते..तिच्यापेक्षा तो जरा जास्त.. मात्र एक दिवस सगळा नुरच पलटला..तो तिला म्हणाला,"तुझ्याबरोबर आयुष्य जगायंच म्हणजे नेहमी असं रडत कुढत जगावं लागेल..काय सुखात ठेवणार तु मला..?सारं काय आहे तुझ्याकडे..पण तरी माझ्याबाबत सतत दुजाभाव वाटतो मला तुझ्या वागण्यातून ? त्यापेक्षा मी परदेशी जातो..पुन्हा कधी परतणार नाही..मला असं वाटतं तु मला विसरुन पुढे जावं..आजपासुन आपले मार्ग निराळे..माझा-तुझा संबंध इथंच संपला."तो कायम निघुन गेला व ही जराशीच मोडून पडली..जणु सर्व काही संपले तिच्यासाठी..दिवस सरले व तिच्या मनातली दु:खाची लाट ओसरून संतापाच्या लाह्या तड्तडायला लागल्या..तिने ठरवलं..त्याने पैशासाठी आपल्याला सोडलं ना..? मग आता पैसे कमवुन दाखवायचे..इतके की आपल्या पुढे सारं जग त्याला थिटं दिसलं पाहीजे.पुढे या जिद्दीने पेटली ती व झोकुन दिलं स्वतःला..कष्ट केले..मित्रांनी मदत केली.अनेक चांगले वांगले लोक भेटले व तीचे दिवस पलटून ती खुप श्रीमत झाली..स्वतःची कंपनी, पैसा,नोकरचाकर,गाड्या,मान सर्व कमवलं.विरहाच्या आगीतुन व प्रेमभंगाच्या अपमानास्पद दुःखातुन ती बाहेर पडून जगण्यासाठी धडपडली व यशस्वीही झाली..पण तरी तिच्या मनात चुटपुट कायमच होती..तो सोडुन गेल्याची..त्यानं नकारल्याची व आपल्या अविचारी वागण्याची तसेच साधेपणा व गरीबीचा अपमान केल्याची..त्याच्यावरच्या प्रेमाची जागा कधीच तिरस्काराने घेतली होती.एक दिवस ती तिच्या आलिशान गाडीतुन जात असताना बाहेर मुसळधार पाऊस पडत होता.गाडीच्या काचेतुन बाहेर पाहते तर म्हातारं जोडपं एकाच छत्रीत भिजत उभं होतं.भिजलेल्या त्या दोघांना पाऊल उचलणं अवघड झालं होतं.तीने गाडी थांबवली आणि नीट पाहीलं तर ते त्याचेच आई-वडील निघाले.तीने गाडी थांबवून त्यांना गाडीत बसण्याचा आग्रह करावा असं तीला वाटत होतं पण लगेच मनातली सुडाची आग जागी झाली.त्यांनी आपली श्रींमती पाहावी..त्यांनी आपली गाडी पाहावी..आपली प्रगती पाहून त्यांच्या लेकानं जे काय केलं त्याचा पश्चाताप व्हावा..असं तीला मनोमन वाटतं होतं.त्याला धडा शिकवण्याच्या,अपमानाच्या घावांची परतफेड करण्याच्या एका वळणावर आपण आलो आहोत हे तीला जाणवलं.ते दोघे मात्र स्मशानभुमीकडे थकल्या खाद्यांने चालतच राहिले तसं ही सुद्धा गाडीतुन उतरुन त्यांच्यामागे गेली व तिथं जे काही पाहिलं त्यामुळं पूर्ण कोसळली..त्याचाच फोटो..तसाच हसरा चेहरा..कबरीजवळ ठेवलेली त्याने दिलेली व तिने नकारलेली कागदांची फुलंसुद्धा तशीच..ही सुन्न झाली व धावतच कबरीकडे गेली.त्याच्या आईबाबांना विचारलं "काय झालं ते सांगा.." ते म्हणाले,"तो परदेशी कधीच गेला नाही.त्याला डॉक्टर लोकांच्या चुकीच्या उपचारामुळे कर्करोग झाल्याचं कळलं तेव्हा थोडे दिवस होते त्याच्या हातात..आपल्या अकाली जाण्याचं दुःख तुझ्या वाट्याला येऊ नये म्हणुन प्रेमभंगाचा चटका देऊन तो गेला..तू संतापुन उभी राहशील..यावर त्याचा विश्वास होता..म्हणुन त्यानं तुला सोडुन जाण्याचा नाटक केलं आणि तो दुसऱ्यासोबत पैसा व इतर गोष्टी भेटल्या म्हणून निघून गेल्याचं चित्र तुझ्यासमोर त्यानेच तर उभं केलं..आज त्याचं वर्षश्राद्ध.. म्हणून आम्ही इथं आलो". ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर

White #अमर प्रेम शब्दवेडा किशोर त्या दोघांचे एकमेकांवर जीवापाड प्रेम होते..त्याचं जरा जास्तच..तिच्यासाठी काय करु- काय नको असं त्याला झालेलं..पण त्याचा खिसा कायम फाटलेला..बिचारा..पण भलताच रोमॅटीक..तिच्याशिवाय जगण्याची कल्पनाही त्याला करवत नसे.तिला काहीतरी गिफ्ट द्यावं असं त्याला वाटायचं पण द्यायचं काय ? कारण फाटका खिसा..शेवटी न राहवून त्याने तिला रंगीत कागदी फुलं वाढदिवसाला गिफ्ट केली..ती खुश होती..पण जास्त नाही. तशीही तिची त्याच्याकडुन फार मोठी अपेक्षा नव्हती.तो जे देत होता त्यात ती समाधानी नसतानाही समाधान मानत होती.तो सामान्य घरातलाच..जेमतेम नोकरी..भविष्यात काही करुन दाखवेल असं काहीही त्याच्यात तिला दिसत नव्हतं पण एकमेकांच्या प्रेमात आकंठ बुडालेले ते दोन जीव सुखात होते..तिच्यापेक्षा तो जरा जास्त.. मात्र एक दिवस सगळा नुरच पलटला..तो तिला म्हणाला,"तुझ्याबरोबर आयुष्य जगायंच म्हणजे नेहमी असं रडत कुढत जगावं लागेल..काय सुखात ठेवणार तु मला..?सारं काय आहे तुझ्याकडे..पण तरी माझ्याबाबत सतत दुजाभाव वाटतो मला तुझ्या वागण्यातून ? त्यापेक्षा मी परदेशी जातो..पुन्हा कधी परतणार नाही..मला असं वाटतं तु मला विसरुन पुढे जावं..आजपासुन आपले मार्ग निराळे..माझा-तुझा संबंध इथंच संपला."तो कायम निघुन गेला व ही जराशीच मोडून पडली..जणु सर्व काही संपले तिच्यासाठी..दिवस सरले व तिच्या मनातली दु:खाची लाट ओसरून संतापाच्या लाह्या तड्तडायला लागल्या..तिने ठरवलं..त्याने पैशासाठी आपल्याला सोडलं ना..? मग आता पैसे कमवुन दाखवायचे..इतके की आपल्या पुढे सारं जग त्याला थिटं दिसलं पाहीजे.पुढे या जिद्दीने पेटली ती व झोकुन दिलं स्वतःला..कष्ट केले..मित्रांनी मदत केली.अनेक चांगले वांगले लोक भेटले व तीचे दिवस पलटून ती खुप श्रीमत झाली..स्वतःची कंपनी, पैसा,नोकरचाकर,गाड्या,मान सर्व कमवलं.विरहाच्या आगीतुन व प्रेमभंगाच्या अपमानास्पद दुःखातुन ती बाहेर पडून जगण्यासाठी धडपडली व यशस्वीही झाली..पण तरी तिच्या मनात चुटपुट कायमच होती..तो सोडुन गेल्याची..त्यानं नकारल्याची व आपल्या अविचारी वागण्याची तसेच साधेपणा व गरीबीचा अपमान केल्याची..त्याच्यावरच्या प्रेमाची जागा कधीच तिरस्काराने घेतली होती.एक दिवस ती तिच्या आलिशान गाडीतुन जात असताना बाहेर मुसळधार पाऊस पडत होता.गाडीच्या काचेतुन बाहेर पाहते तर म्हातारं जोडपं एकाच छत्रीत भिजत उभं होतं.भिजलेल्या त्या दोघांना पाऊल उचलणं अवघड झालं होतं.तीने गाडी थांबवली आणि नीट पाहीलं तर ते त्याचेच आई-वडील निघाले.तीने गाडी थांबवून त्यांना गाडीत बसण्याचा आग्रह करावा असं तीला वाटत होतं पण लगेच मनातली सुडाची आग जागी झाली.त्यांनी आपली श्रींमती पाहावी..त्यांनी आपली गाडी पाहावी..आपली प्रगती पाहून त्यांच्या लेकानं जे काय केलं त्याचा पश्चाताप व्हावा..असं तीला मनोमन वाटतं होतं.त्याला धडा शिकवण्याच्या,अपमानाच्या घावांची परतफेड करण्याच्या एका वळणावर आपण आलो आहोत हे तीला जाणवलं.ते दोघे मात्र स्मशानभुमीकडे थकल्या खाद्यांने चालतच राहिले तसं ही सुद्धा गाडीतुन उतरुन त्यांच्यामागे गेली व तिथं जे काही पाहिलं त्यामुळं पूर्ण कोसळली..त्याचाच फोटो..तसाच हसरा चेहरा..कबरीजवळ ठेवलेली त्याने दिलेली व तिने नकारलेली कागदांची फुलंसुद्धा तशीच..ही सुन्न झाली व धावतच कबरीकडे गेली.त्याच्या आईबाबांना विचारलं "काय झालं ते सांगा.." ते म्हणाले,"तो परदेशी कधीच गेला नाही.त्याला डॉक्टर लोकांच्या चुकीच्या उपचारामुळे कर्करोग झाल्याचं कळलं तेव्हा थोडे दिवस होते त्याच्या हातात..आपल्या अकाली जाण्याचं दुःख तुझ्या वाट्याला येऊ नये म्हणुन प्रेमभंगाचा चटका देऊन तो गेला..तू संतापुन उभी राहशील..यावर त्याचा विश्वास होता..म्हणुन त्यानं तुला सोडुन जाण्याचा नाटक केलं आणि तो दुसऱ्यासोबत पैसा व इतर गोष्टी भेटल्या म्हणून निघून गेल्याचं चित्र तुझ्यासमोर त्यानेच तर उभं केलं..आज त्याचं वर्षश्राद्ध.. म्हणून आम्ही इथं आलो". ©शब्दवेडा किशोर #आयुष्याच्या_वाटेवर