New आत्मकथा शेतकरी ची Quotes, Status, Photo, Video

Parasram Arora

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

क्या कभी तुमने गौर किया है कि वो चमार तुम्हारे चेहरे की तरफ कभी देखता हीं नहीं . वो तुम्हारे जूते की तरफ देखता है असल मे तुम्हारे जूते क़ो देख कर वो तुम्हारी माली हालात का पता लगा लेता है जुटे की दशा सब कुछ बक देती है क्योंकि तुम्हारे जूते मे हीं तुम्हारी आत्मकथा छुपी हुई है ©Parasram Arora आत्मकथा....

क्या कभी तुमने गौर किया है कि वो चमार तुम्हारे चेहरे की तरफ कभी देखता हीं नहीं . वो तुम्हारे जूते की तरफ देखता है असल मे तुम्हारे जूते क़ो देख कर वो तुम्हारी माली हालात का पता लगा लेता है जुटे की दशा सब कुछ बक देती है क्योंकि तुम्हारे जूते मे हीं तुम्हारी आत्मकथा छुपी हुई है ©Parasram Arora आत्मकथा....

Babita Buch

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

मैं लेखनी यानी कलम मै वर्तमान भूत भविष्य सब कुछ मुझसे लिखाया जा सकता है ना जाने कितने फैसले कागज पर मेरे दम पर होते है कितने के घर मै बसाती हू कितने फायदे मै कराती हूं ना चाहते हुए भी कई बार मुझे कडे फैसले लेने पड़ते हैं पूरा संसार लगभग मेरे दम पर चलता है फिर भी मेरा कही जिकर नही होता ©Babita Bucha #मेरी#आत्मकथा

मैं लेखनी यानी कलम मै वर्तमान भूत भविष्य सब कुछ मुझसे लिखाया जा सकता है ना जाने कितने फैसले कागज पर मेरे दम पर होते है कितने के घर मै बसाती हू कितने फायदे मै कराती हूं ना चाहते हुए भी कई बार मुझे कडे फैसले लेने पड़ते हैं पूरा संसार लगभग मेरे दम पर चलता है फिर भी मेरा कही जिकर नही होता ©Babita Bucha #मेरी#आत्मकथा

Sachin Zanje

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

विषय - व्यथा शेतकऱ्यांची. पैसा मिळवण्याचे सर्व साधन आता थांबले. जगण्याचे महत्व किती आहे हे प्रत्येकाने जाणले. हौस मज्जेच्या जगण्याचे सुत्रे गेलीत बदलून. जगण्यासाठी काय लागते हे प्रत्त्येकास आले कळून. नाही प्रतिष्ठा मोठी आमची तरी दिन रात्र आम्ही राबतो. पिकाचा अन त्या भुकेलेल्याचा विचार मनी म्हणून समाजाशी आम्ही जास्त नाही लढतो. नाही करत वाढावे वेतन असा आम्ही प्रचार. भाजीपाल्याचा वाढला दर आमच्या तर समाज चार पैशाला होतो तेव्हा लाचार. खते,पिक,इत्यादी आर्थिक किंमतीचे दर असतात तुमच्याच हातात. त्यावेळी सुचत नाही का ? किंवा येत नाही ? हा विचार तुमच्या मनात. निसर्गाशी लढतो आम्ही आणि परिस्थितीशी करतो दोन्ही हात. सांगत नाही कधी कुणाला आर्थिकतेवर आम्ही कशी करतो तेव्हा मात. काळया मातीची लेकरं आम्ही म्हणून जग म्हणत आम्हाला भुमीपुत्र. अन्नदाता आहे तो सर्वांचा समजु नका त्याला एकतीळमात्र. कवी - कु सचिन सदाशिव झंजे. कोल्हापूर.. शेतकरी....

विषय - व्यथा शेतकऱ्यांची. पैसा मिळवण्याचे सर्व साधन आता थांबले. जगण्याचे महत्व किती आहे हे प्रत्येकाने जाणले. हौस मज्जेच्या जगण्याचे सुत्रे गेलीत बदलून. जगण्यासाठी काय लागते हे प्रत्त्येकास आले कळून. नाही प्रतिष्ठा मोठी आमची तरी दिन रात्र आम्ही राबतो. पिकाचा अन त्या भुकेलेल्याचा विचार मनी म्हणून समाजाशी आम्ही जास्त नाही लढतो. नाही करत वाढावे वेतन असा आम्ही प्रचार. भाजीपाल्याचा वाढला दर आमच्या तर समाज चार पैशाला होतो तेव्हा लाचार. खते,पिक,इत्यादी आर्थिक किंमतीचे दर असतात तुमच्याच हातात. त्यावेळी सुचत नाही का ? किंवा येत नाही ? हा विचार तुमच्या मनात. निसर्गाशी लढतो आम्ही आणि परिस्थितीशी करतो दोन्ही हात. सांगत नाही कधी कुणाला आर्थिकतेवर आम्ही कशी करतो तेव्हा मात. काळया मातीची लेकरं आम्ही म्हणून जग म्हणत आम्हाला भुमीपुत्र. अन्नदाता आहे तो सर्वांचा समजु नका त्याला एकतीळमात्र. कवी - कु सचिन सदाशिव झंजे. कोल्हापूर.. शेतकरी....

VishakhaBorkar

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

लढत होतो जीवनाशी जेव्हा गरिबीत उपाशी जगत होतो काम मिळेना पोटाले तेव्हा माणसातल्या माणूस शोधत होतो लेकर रडत होते लहान भूक त्यांची लयं मोठी दोन घासाच्या भाकरीसाठी वावरात राबराब राबत होतो जीव सोकुन जाई सारा अनवाणी नांगर हाकत होतो रगत गाळूनी घामाचे उन डोईवर झेलत होती सपान डोयात उद्याच्या चांगल्या दिसाच याच सुखाच्या सपनात मी रमून जात होतो दिस भराभर निघून उपाशीच घालवत होतो कर्जाचा सावकार रोज उंबरठ्यावर पायत होतो आज देतो उद्या देतो पैसा देऊ तरी कुठून आजचा दिवस फक्त उद्यावर टाकत होतो जगाच्या नजरीतला काय त मग मी पोशिंदाच होतो मायाच लेकरासाठी मी जवारी उधार मागत होतो पैश्यापायी मले कोणी दे ना जवरी आसवे पुसत मी माणसातला माणूस शोधत होतो #शेतकरी

लढत होतो जीवनाशी जेव्हा गरिबीत उपाशी जगत होतो काम मिळेना पोटाले तेव्हा माणसातल्या माणूस शोधत होतो लेकर रडत होते लहान भूक त्यांची लयं मोठी दोन घासाच्या भाकरीसाठी वावरात राबराब राबत होतो जीव सोकुन जाई सारा अनवाणी नांगर हाकत होतो रगत गाळूनी घामाचे उन डोईवर झेलत होती सपान डोयात उद्याच्या चांगल्या दिसाच याच सुखाच्या सपनात मी रमून जात होतो दिस भराभर निघून उपाशीच घालवत होतो कर्जाचा सावकार रोज उंबरठ्यावर पायत होतो आज देतो उद्या देतो पैसा देऊ तरी कुठून आजचा दिवस फक्त उद्यावर टाकत होतो जगाच्या नजरीतला काय त मग मी पोशिंदाच होतो मायाच लेकरासाठी मी जवारी उधार मागत होतो पैश्यापायी मले कोणी दे ना जवरी आसवे पुसत मी माणसातला माणूस शोधत होतो #शेतकरी

उमा जोशी

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

तो राबराबतो शेतामध्ये फार अन पर्जन्याचा त्याच्यावरती वार बीज पेरलेले वाया जाते सारे पण गडी कधीही मानत नाही हार थांबून राहणे माहित नाही त्याला अविश्रांत मेहनत आलेली नशिबाला रोवून घट्ट तो पाय उभा मातीत कामास सज्ज जोडून बैलजोडीला  राबतात त्याच्या कुटुंबातले सारे झेलतात सगळे अंगावरती वारे  थकतो जीव तरी थांबत नाही कोणी डोळ्यांमधुनी वाहतेच पाणी खारे भाव मिळत नाही इतके करून त्याला तो सर्व धान्य विकतो कवडीमोलाला धूळधाण उडते मग स्वप्नांची त्याच्या   कष्टाने तो सावरतो आवेगाला सगळ्या पृथ्वीचा तो असे अन्नदाता पण क्षुल्लक किंमत येते त्याच्या हाता हे चित्र बदलणे गरजेचे आहे ना? एवढा करा की विचार जाता जाता --- ३१/०७/२०२३ ©उमा जोशी #शेतकरी

तो राबराबतो शेतामध्ये फार अन पर्जन्याचा त्याच्यावरती वार बीज पेरलेले वाया जाते सारे पण गडी कधीही मानत नाही हार थांबून राहणे माहित नाही त्याला अविश्रांत मेहनत आलेली नशिबाला रोवून घट्ट तो पाय उभा मातीत कामास सज्ज जोडून बैलजोडीला  राबतात त्याच्या कुटुंबातले सारे झेलतात सगळे अंगावरती वारे  थकतो जीव तरी थांबत नाही कोणी डोळ्यांमधुनी वाहतेच पाणी खारे भाव मिळत नाही इतके करून त्याला तो सर्व धान्य विकतो कवडीमोलाला धूळधाण उडते मग स्वप्नांची त्याच्या   कष्टाने तो सावरतो आवेगाला सगळ्या पृथ्वीचा तो असे अन्नदाता पण क्षुल्लक किंमत येते त्याच्या हाता हे चित्र बदलणे गरजेचे आहे ना? एवढा करा की विचार जाता जाता --- ३१/०७/२०२३ ©उमा जोशी #शेतकरी