New करणारे शिकवले Quotes, Status, Photo, Video

Sudesh Ruke

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

कोणाच मला समजून घेऊ शकत नाही कोणास माझ्यावर जास्त प्रेम करू शकत नाही एकच व्यक्ती अशी आहेते मला समजून घेऊ शकते की माझ्यावर जास्तच प्रेम करते तेव्हा पक्षी पण मला खूप माझी प्यारी आहे माझी आई ©Sudesh Ruke माझी लाईफ माझी जिंदगी सर्व काय माझी आईभरपूर प्रेम करणारे मुलांना पोटभर जेवण देणारी स्वतन उपाशीराहणारे ती फक्त आई सर्वांचे आहे आई

कोणाच मला समजून घेऊ शकत नाही कोणास माझ्यावर जास्त प्रेम करू शकत नाही एकच व्यक्ती अशी आहेते मला समजून घेऊ शकते की माझ्यावर जास्तच प्रेम करते तेव्हा पक्षी पण मला खूप माझी प्यारी आहे माझी आई ©Sudesh Ruke माझी लाईफ माझी जिंदगी सर्व काय माझी आईभरपूर प्रेम करणारे मुलांना पोटभर जेवण देणारी स्वतन उपाशीराहणारे ती फक्त आई सर्वांचे आहे आई

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

1भगवंता.. तुम्ही आहात हो इथेचं.. माझ्यासोबत.. मी नयन बंद केले की तुम्ही असता माझ्यात माझ्या शब्दात.. हो आणि भगवंता.. तुम्हीचं तर दिलेयं हे सगळे ज्याला मी व्यर्थ माझे म्हणतेयं.. भगवंता .. सगळे तुमचेचं आहे हो.. अगदी मीही.. ह्या देहाला ,ह्या मनला आणि ह्या चराचराला अर्थ प्राप्त झालायं तो आपल्याचंमुळे आपल्या शिवाय.. काय आमची बिशाद पान ही हलवायची.. श्वास ही घ्यायची.. भगवंता... एक कराल का.... वृथा अभिमान हरवाल का.... मनाने ,देहाने आणि वाचेने आणि वचनाने अगदी खरे बनवा... बनवाबनवी नको थोडीही... क्लेश देणारी... आत्म्याला नाराज करणारी.. भगवंता.... भान हरपून आपल्या सेवेची सेवेकरी करुन घ्या ना मला... रहायचेयं आपल्या सेवेत... अखंड...श्वास असेतोपर्यंत..... भगवंता...मन निर्मळ बनवा... अगदी जलापरी.... जीवन देणारे...कल्याण करणारे आणि उभ्या हयातभर स्वगुण टिकवणारे.... एवढेचं भगवंता..... द्यावे आपण ..... मी माझी..... 09/05/2023मला ©Sangeeta Kalbhor #BudhhaPurnima 14..भगवंता.. तुम्ही आहात हो इथेचं.. माझ्यासोबत.. मी नयन बंद केले की तुम्ही असता माझ्यात

1भगवंता.. तुम्ही आहात हो इथेचं.. माझ्यासोबत.. मी नयन बंद केले की तुम्ही असता माझ्यात माझ्या शब्दात.. हो आणि भगवंता.. तुम्हीचं तर दिलेयं हे सगळे ज्याला मी व्यर्थ माझे म्हणतेयं.. भगवंता .. सगळे तुमचेचं आहे हो.. अगदी मीही.. ह्या देहाला ,ह्या मनला आणि ह्या चराचराला अर्थ प्राप्त झालायं तो आपल्याचंमुळे आपल्या शिवाय.. काय आमची बिशाद पान ही हलवायची.. श्वास ही घ्यायची.. भगवंता... एक कराल का.... वृथा अभिमान हरवाल का.... मनाने ,देहाने आणि वाचेने आणि वचनाने अगदी खरे बनवा... बनवाबनवी नको थोडीही... क्लेश देणारी... आत्म्याला नाराज करणारी.. भगवंता.... भान हरपून आपल्या सेवेची सेवेकरी करुन घ्या ना मला... रहायचेयं आपल्या सेवेत... अखंड...श्वास असेतोपर्यंत..... भगवंता...मन निर्मळ बनवा... अगदी जलापरी.... जीवन देणारे...कल्याण करणारे आणि उभ्या हयातभर स्वगुण टिकवणारे.... एवढेचं भगवंता..... द्यावे आपण ..... मी माझी..... 09/05/2023मला ©Sangeeta Kalbhor #BudhhaPurnima 14..भगवंता.. तुम्ही आहात हो इथेचं.. माझ्यासोबत.. मी नयन बंद केले की तुम्ही असता माझ्यात

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

sudarshan patil

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

परिस्थिती, अपमान, संघर्ष हा जीवनातील एक खडतर प्रवास आहे. ज्यांनी हाआत्मसाद करून त्याच्यावर मात केली . त्यांनी सुर्वण ईतिहास घडवला. संघर्ष करणारे कधी मागार घेत नाहीत,ईतिहास घडवतात.

परिस्थिती, अपमान, संघर्ष हा जीवनातील एक खडतर प्रवास आहे. ज्यांनी हाआत्मसाद करून त्याच्यावर मात केली . त्यांनी सुर्वण ईतिहास घडवला. संघर्ष करणारे कधी मागार घेत नाहीत,ईतिहास घडवतात.

vishnu thore

+ Follow

Report AbuseCopy Text

सातारा लोकसभा मतदार संघातून ऐतिहासिक विजय संपादित करणारे राष्ट्रवादी काँग्रेचे नेते सिक्कीमचे माजी राज्यपाल श्रीनिवास पाटील यांचे मन:पुर्वक

सातारा लोकसभा मतदार संघातून ऐतिहासिक विजय संपादित करणारे राष्ट्रवादी काँग्रेचे नेते सिक्कीमचे माजी राज्यपाल श्रीनिवास पाटील यांचे मन:पुर्वक

Nitin Ushir

+ Follow

Report AbuseCopy Text

तुम्हाला ठाऊक हवं नक्की काय करायचय सबबी तर सर्वच जण सांगत असतात तुमच्या निर्णयांवर तुम्ही ठाम असायला हवं परावृत्त करणारे अनेक जण अ

तुम्हाला ठाऊक हवं नक्की काय करायचय सबबी तर सर्वच जण सांगत असतात तुमच्या निर्णयांवर तुम्ही ठाम असायला हवं परावृत्त करणारे अनेक जण अ

अल्पेश सोलकर

+ Follow

Report AbuseCopy Text

सुरुवात आपल्या प्रेमाला तू दिलेल्या भेटवस्तूपासून झाली... आकर्षित करणारे खूप असतील 'teddy ' जणू 'teddy' होऊनी.. माझ्या आयुष्यात तू आली.. सुरुवात आपल्या प्रेमाला तू दिलेल्या भेटवस्तूपासून झाली... आकर्षित करणारे खूप असतील 'teddy ' जणू 'teddy' होऊनी माझ्या आयुष्यात तू आली.. _अल

सुरुवात आपल्या प्रेमाला तू दिलेल्या भेटवस्तूपासून झाली... आकर्षित करणारे खूप असतील 'teddy ' जणू 'teddy' होऊनी.. माझ्या आयुष्यात तू आली.. सुरुवात आपल्या प्रेमाला तू दिलेल्या भेटवस्तूपासून झाली... आकर्षित करणारे खूप असतील 'teddy ' जणू 'teddy' होऊनी माझ्या आयुष्यात तू आली.. _अल