New marathi kavita aaji aajoba Quotes, Status, Photo, Video

drdeoshinde48

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

😍##नसलेल्या आजोबांच असणार प्रेम##😍 नेहमी जेवताना आजोबा माझे लाड करत असत मला आपल्या ताटातला घास नेहमी भरवत असत जेवता जेवता मधेच थांबत असत आणि एक भला मोठा ढेकर देत असत मी म्हणायची रागवून आजोबा हे काय करताय तुम्ही आजोबांचं त्यावर उत्तर असायचं हसून अग पोरी मी फक्त ढेकर देतोय आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात आजोबांना पडलं होतं भलंमोठं टक्कल मग आजोबा म्हणायचे ज्याला असत टक्कल त्यालाच असते जास्त अक्कल मी खिजवून म्हणायचे आजोबा म्हणजे यमकासाठी तुम्ही आता काहीही लढवणार का शक्कल आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात आजोबा आपल्याच नादात नेहमी गात असत गाता गाता मधेच थांबून स्वतःशीच गोड हसत असत मी जवळ गेले की मला म्हणत पोरी मी सांगतो ते ध्यानात ठेव एकटं एकटं जाता आलं पाहिजे आणि स्वतःला स्वतःशीच गाता आलं पाहिजे मी गोंधळून जात असे आणि विचारात असे म्हणजे काय मग आजोबा मोठ्याने हसत असत आणि बोलत म्हणजे काय? म्हणजे काय? इवलीशी तू आणि इवलेशे तुझे पाय आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात मी म्हणे आजोबा एक गोष्ट विचारु? हा पोरी बोल आजोबा तुम्हांला मैत्रिणी होत्या का हो? वा! वा! होत्या म्हणजे होत्याच की एक ती अशी होती दुसरी ती तशी होती अशी आजोबाशी नेहमी मस्ती चालत होती इतक्यात खोलीत आजी यायची, आणि आजोबांची जीभ एकदम बोबडी व्हायची आणि आजोबा चटकन विषय बदलायचे घसा खाकरत म्हणायचे आता मी तुला शिकवतो गाणे कसे म्हणायचे आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात आजोबा संध्याकळी अंगणात खुर्चीवर एकटेंच बसत एकटक डोळे लावून दूर कुठे बघत असत दूरदूरच्या ढगात असत कुठल्या तरी न दिसणा-या जगात असत पाय न वाजवता मी हळूच तिथे जाई त्यांच्या आरामखुर्ची मागे उभी राही काय बघत असतील हे मी दूर पाही मला वेगळं काहीसुध्दा दिसत नसे मग मी हळूच हाताने त्यांचे डोळे बंद करत असे हि आहे माझी परी कारण हे हात आहेत इवलेशे मग मी हसत असे आणि ते माझी पप्पी घेत असे आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात aajoba😍

😍##नसलेल्या आजोबांच असणार प्रेम##😍 नेहमी जेवताना आजोबा माझे लाड करत असत मला आपल्या ताटातला घास नेहमी भरवत असत जेवता जेवता मधेच थांबत असत आणि एक भला मोठा ढेकर देत असत मी म्हणायची रागवून आजोबा हे काय करताय तुम्ही आजोबांचं त्यावर उत्तर असायचं हसून अग पोरी मी फक्त ढेकर देतोय आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात आजोबांना पडलं होतं भलंमोठं टक्कल मग आजोबा म्हणायचे ज्याला असत टक्कल त्यालाच असते जास्त अक्कल मी खिजवून म्हणायचे आजोबा म्हणजे यमकासाठी तुम्ही आता काहीही लढवणार का शक्कल आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात आजोबा आपल्याच नादात नेहमी गात असत गाता गाता मधेच थांबून स्वतःशीच गोड हसत असत मी जवळ गेले की मला म्हणत पोरी मी सांगतो ते ध्यानात ठेव एकटं एकटं जाता आलं पाहिजे आणि स्वतःला स्वतःशीच गाता आलं पाहिजे मी गोंधळून जात असे आणि विचारात असे म्हणजे काय मग आजोबा मोठ्याने हसत असत आणि बोलत म्हणजे काय? म्हणजे काय? इवलीशी तू आणि इवलेशे तुझे पाय आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात मी म्हणे आजोबा एक गोष्ट विचारु? हा पोरी बोल आजोबा तुम्हांला मैत्रिणी होत्या का हो? वा! वा! होत्या म्हणजे होत्याच की एक ती अशी होती दुसरी ती तशी होती अशी आजोबाशी नेहमी मस्ती चालत होती इतक्यात खोलीत आजी यायची, आणि आजोबांची जीभ एकदम बोबडी व्हायची आणि आजोबा चटकन विषय बदलायचे घसा खाकरत म्हणायचे आता मी तुला शिकवतो गाणे कसे म्हणायचे आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात आजोबा संध्याकळी अंगणात खुर्चीवर एकटेंच बसत एकटक डोळे लावून दूर कुठे बघत असत दूरदूरच्या ढगात असत कुठल्या तरी न दिसणा-या जगात असत पाय न वाजवता मी हळूच तिथे जाई त्यांच्या आरामखुर्ची मागे उभी राही काय बघत असतील हे मी दूर पाही मला वेगळं काहीसुध्दा दिसत नसे मग मी हळूच हाताने त्यांचे डोळे बंद करत असे हि आहे माझी परी कारण हे हात आहेत इवलेशे मग मी हसत असे आणि ते माझी पप्पी घेत असे आता घरी गेल कि आजोबाच्या धुरकट खोलीत फक्त आठवणी आठवतात आणि माझं आठवणीतलं हसरं जग मूक मूक करून जातात aajoba😍

shailesh bade

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

नभ दाटून आले मोसमी वारे वाहिले वसंताचे पान सरले मेघ ऋतु चे आगमन  झाले रिमझिम सरीत भिजले अंगणी मोर नाचु लागले चातकाचे प्राण सुखावले मेघ ऋतु चे आगमन झाले थेंबा थेंबातुन भिजले गंध मातीचे दरवळून गेले इंद्रधनू नभात दाटले मेघ ऋतु चे आगमन झाले बीज अंकुर पेरले ओल्या मातीच्या कुशीत रुजले हिरव्या शालूत सजले मेघ ऋतु चे आगमन झाले ©shailesh bade Marathi Kavita

नभ दाटून आले मोसमी वारे वाहिले वसंताचे पान सरले मेघ ऋतु चे आगमन  झाले रिमझिम सरीत भिजले अंगणी मोर नाचु लागले चातकाचे प्राण सुखावले मेघ ऋतु चे आगमन झाले थेंबा थेंबातुन भिजले गंध मातीचे दरवळून गेले इंद्रधनू नभात दाटले मेघ ऋतु चे आगमन झाले बीज अंकुर पेरले ओल्या मातीच्या कुशीत रुजले हिरव्या शालूत सजले मेघ ऋतु चे आगमन झाले ©shailesh bade Marathi Kavita

prem patil

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

।।।। रंग नव्या प्रेमाचा।।।। रंग नव्या प्रेमाचा तिच्या हातावर रचत आहे.... विसरून जुने पुरण्या गोष्टी सुरुवात नवी होत आहे..... हसणं त्या गालावरच आता हळुवार मिटत आहे.... प्रत्येक गोष्ट तिची आता आठवण होत आहे.... फुलणं त्या पाकळीचं आता कोमजलं आहे.... स्पर्श तिचा आता नुसताच भास होत आहे..... तिने पाहिलेल्या स्वप्नांचं रान आता पेटत आहे..... अंधारलेल्या हृदयात तिच्या आता मन तीच निजत आहे.... आयुष्य तीच आता फक्त सुख दुःख मोजत आहे.... बोलणं तिच्या नजरेचं आता अबोल होत आहे... रुजणं त्या अंकुराच गर्भात तिच्या आता जगणं तिच होत आहे.... सोडलेल्या गर्दीत नातं ते माझं आता गुदमरत आहे.... #marathi #kavita

।।।। रंग नव्या प्रेमाचा।।।। रंग नव्या प्रेमाचा तिच्या हातावर रचत आहे.... विसरून जुने पुरण्या गोष्टी सुरुवात नवी होत आहे..... हसणं त्या गालावरच आता हळुवार मिटत आहे.... प्रत्येक गोष्ट तिची आता आठवण होत आहे.... फुलणं त्या पाकळीचं आता कोमजलं आहे.... स्पर्श तिचा आता नुसताच भास होत आहे..... तिने पाहिलेल्या स्वप्नांचं रान आता पेटत आहे..... अंधारलेल्या हृदयात तिच्या आता मन तीच निजत आहे.... आयुष्य तीच आता फक्त सुख दुःख मोजत आहे.... बोलणं तिच्या नजरेचं आता अबोल होत आहे... रुजणं त्या अंकुराच गर्भात तिच्या आता जगणं तिच होत आहे.... सोडलेल्या गर्दीत नातं ते माझं आता गुदमरत आहे.... #marathi #kavita

Varpe Pandhari

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

✍️✍️काहीतरी लिहावंसं वाटलं....✍️✍️ खूप काही लिहायचं होतं पण नेमका विषयचं सापडेना, शांत मिटले नयन तरी डोळ्यासमोरील काळोख हटेना. उदास , बेचैन , एकट मन असंख्य विचारांच्या जाळ्यात अडकलं, कितीतरी दिवसांनी आज काहीतरी लिहासवं वाटलं....😊 कोणावर ? कश्यासाठी ?आणि का लिहू ? याचंच प्रशचिन्ह समोर दिसत होतं, पण काहीतरी नवीनच लिहू अस मात्र सारखं वाटायचं. घेतला कागद काढली लेखणी अक्षरांनीही शब्दांचं घर गाठलं, का ? कुणास ठाऊक ? पण आज काहीतरी लिहासवं वाटलं....😊 क्षणिक सुखावर की हसऱ्या चेहऱ्यामागे लपलेल्या दुःखावर लिहावं, हरवलेल्या माणसातल्या माणुसकीपणावर की पिसाळलेल्या जनावारांकडं पाहावं. प्रेम , मैत्री ,कुटुंब की आणखी काही अनेक विचारांचं घरटं मनी साठलं , विषयांच्या चक्रव्यूहात अडकलो खरा पण आज काहीतरी लिहावंसं वाटलं....😊 अबोल मनाचे झाकलेले दरवाजे कधीतरी उघडावेचं लागतील, समजुतीनेचं शब्दांनी शब्द मांडावे तेच काहीतरी मार्ग दाखवतील. झाडांचं दुःख मांडाव तर आत्महतेने शेतकऱ्यांचं आभाळ फाटलं, कुठून तरी सुरवात व्हावी म्हणून आज काहीतरी लिहावंसं वाटलं....😊 फक्त लिहीत चाललो होतो कशावर लिहतो कळतंच नव्हतं , मनातील भावना आणि पेनाच्या शाईने कागदावर मात्र कवितेचं ठसं उमटलं . वाटलं होतं मनाचं ओझं कवितेद्वारे हलके करू पण मनी विषयाचं बारीक धुकं दाटलं, काही खास तर लिहलं नव्हतं पण काहीतरी लिहल्याचं समाधान मात्र मनी दिसत होतं..☺️ Pandhari Varpe 8698361992 ©Varpe Pandhari #.... marathi kavita

✍️✍️काहीतरी लिहावंसं वाटलं....✍️✍️ खूप काही लिहायचं होतं पण नेमका विषयचं सापडेना, शांत मिटले नयन तरी डोळ्यासमोरील काळोख हटेना. उदास , बेचैन , एकट मन असंख्य विचारांच्या जाळ्यात अडकलं, कितीतरी दिवसांनी आज काहीतरी लिहासवं वाटलं....😊 कोणावर ? कश्यासाठी ?आणि का लिहू ? याचंच प्रशचिन्ह समोर दिसत होतं, पण काहीतरी नवीनच लिहू अस मात्र सारखं वाटायचं. घेतला कागद काढली लेखणी अक्षरांनीही शब्दांचं घर गाठलं, का ? कुणास ठाऊक ? पण आज काहीतरी लिहासवं वाटलं....😊 क्षणिक सुखावर की हसऱ्या चेहऱ्यामागे लपलेल्या दुःखावर लिहावं, हरवलेल्या माणसातल्या माणुसकीपणावर की पिसाळलेल्या जनावारांकडं पाहावं. प्रेम , मैत्री ,कुटुंब की आणखी काही अनेक विचारांचं घरटं मनी साठलं , विषयांच्या चक्रव्यूहात अडकलो खरा पण आज काहीतरी लिहावंसं वाटलं....😊 अबोल मनाचे झाकलेले दरवाजे कधीतरी उघडावेचं लागतील, समजुतीनेचं शब्दांनी शब्द मांडावे तेच काहीतरी मार्ग दाखवतील. झाडांचं दुःख मांडाव तर आत्महतेने शेतकऱ्यांचं आभाळ फाटलं, कुठून तरी सुरवात व्हावी म्हणून आज काहीतरी लिहावंसं वाटलं....😊 फक्त लिहीत चाललो होतो कशावर लिहतो कळतंच नव्हतं , मनातील भावना आणि पेनाच्या शाईने कागदावर मात्र कवितेचं ठसं उमटलं . वाटलं होतं मनाचं ओझं कवितेद्वारे हलके करू पण मनी विषयाचं बारीक धुकं दाटलं, काही खास तर लिहलं नव्हतं पण काहीतरी लिहल्याचं समाधान मात्र मनी दिसत होतं..☺️ Pandhari Varpe 8698361992 ©Varpe Pandhari #.... marathi kavita

shailesh bade

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

मैत्री जोडले आहेस नाते मैत्रीचे जरा जपून ठेव चार चौघात टोमणे ऐकण्याची सवय ठेव नसले नाते जरी रक्ताचे तरी हृदयात ठेव चार सल्ले ऐकण्याची तयारी ठेव भेटतील सुखात अनेक थोडे अंतर ठेव उभे राहतील मित्र दुःखात थोडा विश्वास ठेवा वाटेल एकटे जेव्हा सोबत आठवणीची ठेव मिळेल उमेद जगण्याची मनात साठवून ठेव लावले आहेस झाड मैत्रीचे जिवंत ठेव लाभेल सावली सदैव थोडा विश्वास ठेवा येतील वादळे अनेक मातीत जखडून ठेव राहील अभेद्य मैत्री जरा जपून ठेव ©shailesh bade Marathi Kavita

मैत्री जोडले आहेस नाते मैत्रीचे जरा जपून ठेव चार चौघात टोमणे ऐकण्याची सवय ठेव नसले नाते जरी रक्ताचे तरी हृदयात ठेव चार सल्ले ऐकण्याची तयारी ठेव भेटतील सुखात अनेक थोडे अंतर ठेव उभे राहतील मित्र दुःखात थोडा विश्वास ठेवा वाटेल एकटे जेव्हा सोबत आठवणीची ठेव मिळेल उमेद जगण्याची मनात साठवून ठेव लावले आहेस झाड मैत्रीचे जिवंत ठेव लाभेल सावली सदैव थोडा विश्वास ठेवा येतील वादळे अनेक मातीत जखडून ठेव राहील अभेद्य मैत्री जरा जपून ठेव ©shailesh bade Marathi Kavita

प्रशिक लखमापूरकर

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

युगांत अस्थितवाच्या किनाऱ्यावर उगवतो असा सूर्य ...! गांभीर्याचें प्रतीक नसलेला आणि आणि मानवांची हेटाळणी करणारा...! विसरून जातो तो जात , धर्म , पंथ ,भाषा , प्रांत ...! आणि मिटवायला निघतो संस्कृती , परंपरा आणि मानवी अस्थित्व ...! संघर्षाची मशाल चेतविली तर सरसावतात...!! आणि निपचित पडल्या तर होतो युगांत... -- प्रशिक सोनवणे Marathi kavita

युगांत अस्थितवाच्या किनाऱ्यावर उगवतो असा सूर्य ...! गांभीर्याचें प्रतीक नसलेला आणि आणि मानवांची हेटाळणी करणारा...! विसरून जातो तो जात , धर्म , पंथ ,भाषा , प्रांत ...! आणि मिटवायला निघतो संस्कृती , परंपरा आणि मानवी अस्थित्व ...! संघर्षाची मशाल चेतविली तर सरसावतात...!! आणि निपचित पडल्या तर होतो युगांत... -- प्रशिक सोनवणे Marathi kavita