New बाहेर हरिपाठ Quotes, Status, Photo, Video

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

राजकारण

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

आईनेच पोटच्या लेकरांचं मुंडकं धडावेगळं केलं ©राजकारण सोलापूर/कुईवाडी : घरात सर्वांनी एकत्रितपणे जेवण केले.. आजी-आजोबा एका नातेवाइकांच्या लग्नाला गेले.. सहा वर्षीय चिमुरड्याचे पप्पाही कामानिमित्

आईनेच पोटच्या लेकरांचं मुंडकं धडावेगळं केलं ©राजकारण सोलापूर/कुईवाडी : घरात सर्वांनी एकत्रितपणे जेवण केले.. आजी-आजोबा एका नातेवाइकांच्या लग्नाला गेले.. सहा वर्षीय चिमुरड्याचे पप्पाही कामानिमित्

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

01..💦..प्रिय..💦 कदाचित नव्हे नक्कीचं नाहीचं वाटणार तुला काही..माझ्या असण्या नसण्याने.. पण मला फरक पडतो रे.श्वास जणू काही अडतो रे.. वरवर दिसले ,हसले शांतपणे तरी आतून तू पाझरत असतोस.. तुझ्या शब्दांनी मला तू तुझ्याकडे ओढत असतोस. नव्हतेचं बघ यायचे तुझ्यापासून दूर मला.. पण तुला मी नको होती . माझ्यातली ती हळवी ,खुळी ,भाबडी ती नको होती.. तुला ता म्हंटले की ताक ओळखणारी ती हवी होती.. दोष माझा का रे यात ? तुला आठवून तुला साठवून मी अगदी खुळ्यागत होते.. कुठे शोधू आणि कुठे नको याचे भानही राहत नाही.. शब्दा शब्दात उतरलास तू आणि शब्दापुरताच राहिलास… शब्दातून बाहेर नाही येऊ शकलास…कधी.. सांगायचे असे आहे की रहा कुठेही तू.. तू माझ्यातही असशील..कायमचा.. कारण या मनाला या देहाला आणि या शब्दांना तुझी सवय झालीयं…गोड सवय.. तुला खरंतर आठवावे नाही लागत… तू असतोसचं स्मरणात माझ्या.. जिथे असेल तिथे मी…. मी माझी..... 🍃संगीता काळभोर🍃 ©Sangeeta Kalbhor #ArabianNight 01..💦..प्रिय..💦 कदाचित नव्हे नक्कीचं नाहीचं वाटणार तुला काही..माझ्या असण्या नसण्याने.. पण मला फरक पडतो रे.श्वास जणू काही अडतो

01..💦..प्रिय..💦 कदाचित नव्हे नक्कीचं नाहीचं वाटणार तुला काही..माझ्या असण्या नसण्याने.. पण मला फरक पडतो रे.श्वास जणू काही अडतो रे.. वरवर दिसले ,हसले शांतपणे तरी आतून तू पाझरत असतोस.. तुझ्या शब्दांनी मला तू तुझ्याकडे ओढत असतोस. नव्हतेचं बघ यायचे तुझ्यापासून दूर मला.. पण तुला मी नको होती . माझ्यातली ती हळवी ,खुळी ,भाबडी ती नको होती.. तुला ता म्हंटले की ताक ओळखणारी ती हवी होती.. दोष माझा का रे यात ? तुला आठवून तुला साठवून मी अगदी खुळ्यागत होते.. कुठे शोधू आणि कुठे नको याचे भानही राहत नाही.. शब्दा शब्दात उतरलास तू आणि शब्दापुरताच राहिलास… शब्दातून बाहेर नाही येऊ शकलास…कधी.. सांगायचे असे आहे की रहा कुठेही तू.. तू माझ्यातही असशील..कायमचा.. कारण या मनाला या देहाला आणि या शब्दांना तुझी सवय झालीयं…गोड सवय.. तुला खरंतर आठवावे नाही लागत… तू असतोसचं स्मरणात माझ्या.. जिथे असेल तिथे मी…. मी माझी..... 🍃संगीता काळभोर🍃 ©Sangeeta Kalbhor #ArabianNight 01..💦..प्रिय..💦 कदाचित नव्हे नक्कीचं नाहीचं वाटणार तुला काही..माझ्या असण्या नसण्याने.. पण मला फरक पडतो रे.श्वास जणू काही अडतो

Supriya Yewale

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

माणूस जेव्हा डिप्रेशन मध्ये जातो व तो खूप तुटून जातो त्याचा कॉन्फिडन्स हरवतो त्याला हे नक्की कळत नाही मी काय करतो मी कोणत्या वाटेला जातो डिप्रेशन हे असं आहे त्यातून बाहेर यायला खूप वेळ लागतो माणूस डिप्रेशन मध्ये स्वतःला मारूनही टाकतो जर तुम्ही डिप्रेशन जात असाल तर त्यातून लगेच बाहेर पडा 💯💯🤞 सुप्रिया येवले ©Supriya Yewale #Travel जर तुम्ही डिप्रेशन मध्ये असाल तर त्यातून बाहेर निघा💯🤞

माणूस जेव्हा डिप्रेशन मध्ये जातो व तो खूप तुटून जातो त्याचा कॉन्फिडन्स हरवतो त्याला हे नक्की कळत नाही मी काय करतो मी कोणत्या वाटेला जातो डिप्रेशन हे असं आहे त्यातून बाहेर यायला खूप वेळ लागतो माणूस डिप्रेशन मध्ये स्वतःला मारूनही टाकतो जर तुम्ही डिप्रेशन जात असाल तर त्यातून लगेच बाहेर पडा 💯💯🤞 सुप्रिया येवले ©Supriya Yewale #Travel जर तुम्ही डिप्रेशन मध्ये असाल तर त्यातून बाहेर निघा💯🤞

Madhumati Kinikar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

Caption मध्ये कादंबरीतील काही क्षण वाचा. #madhukinikar #yqtaai #yqmarathi सायकलच्या पॅडलवर हळुवार पाय मारत सिद्धार्थ गावाजवळ पोहोचला. सांजवेळीच्या सोनेरी पिवळ्या किरणांनी धरणीमाता

Caption मध्ये कादंबरीतील काही क्षण वाचा. #madhukinikar #yqtaai #yqmarathi सायकलच्या पॅडलवर हळुवार पाय मारत सिद्धार्थ गावाजवळ पोहोचला. सांजवेळीच्या सोनेरी पिवळ्या किरणांनी धरणीमाता

Madhumati Kinikar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

Caption मध्ये पहा विषय खंत... #खंत१ #collab #yqtaai Collaborating with YourQuote Taai                      कडाक्याची थंडी पडली होती. अगदी ओठावर ओठ आपटावे अश

Caption मध्ये पहा विषय खंत... #खंत१ #collab #yqtaai Collaborating with YourQuote Taai                      कडाक्याची थंडी पडली होती. अगदी ओठावर ओठ आपटावे अश