New ओघळ Quotes, Status, Photo, Video

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

रंग.. रंग आयुष्याचे कधी फिकट ,कधी गडद सांगूनही नाहीचं उमजायची आपोपली सनद उधळायचे हास्य अन् कवटाळायचे दुःखाला कितीही मिळाले तरी पुरे होते का कधी कोणाला मी ,मी करत असताना करतोचं घात आपणही मुखवटा फक्त बाहेरच्यांसाठी कायं आहे जाणतोचं आत आपणही पकडता नाही आले तरी सांभाळावे मन जरासा दर्पणाला तरी दाखवावा चेहरा आपला खरासा मावळतीच्या रंगातही लालचुटुक गुलाब उमलावा अंतरीच्या देव्हाऱ्यात खरेपणाचा एक दिवा तेवावा जाताना नसला ओघळला अश्रू जरी असूया मात्र असू नये रंग असावेत खरेखुरे बरे झाले म्हणून... कोणी ,कोणी हसू नये..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Colors रंग.. रंग आयुष्याचे कधी फिकट ,कधी गडद सांगूनही नाहीचं उमजायची आपोपली सनद उधळायचे हास्य अन् कवटाळायचे दुःखाला

रंग.. रंग आयुष्याचे कधी फिकट ,कधी गडद सांगूनही नाहीचं उमजायची आपोपली सनद उधळायचे हास्य अन् कवटाळायचे दुःखाला कितीही मिळाले तरी पुरे होते का कधी कोणाला मी ,मी करत असताना करतोचं घात आपणही मुखवटा फक्त बाहेरच्यांसाठी कायं आहे जाणतोचं आत आपणही पकडता नाही आले तरी सांभाळावे मन जरासा दर्पणाला तरी दाखवावा चेहरा आपला खरासा मावळतीच्या रंगातही लालचुटुक गुलाब उमलावा अंतरीच्या देव्हाऱ्यात खरेपणाचा एक दिवा तेवावा जाताना नसला ओघळला अश्रू जरी असूया मात्र असू नये रंग असावेत खरेखुरे बरे झाले म्हणून... कोणी ,कोणी हसू नये..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Colors रंग.. रंग आयुष्याचे कधी फिकट ,कधी गडद सांगूनही नाहीचं उमजायची आपोपली सनद उधळायचे हास्य अन् कवटाळायचे दुःखाला

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

प्रकाश साळवी

+ Follow

Report AbuseCopy Text

सुंदर हिरव्या रानामधुनी अशी पाऊलवाट असावी हिरवे जीवन होवून जावे या दुनियेची खंत नसावी ** असे असावे घरकुल आपुले असा असावा एकांतही तुझ्या सोबती विरून जावे भग्न जीवनाचे गीतही ** प्रकाश साळवी झटपट काव्य. केवळ चित्र पाहिले आणि काव्य ओघळले कागदावर

सुंदर हिरव्या रानामधुनी अशी पाऊलवाट असावी हिरवे जीवन होवून जावे या दुनियेची खंत नसावी ** असे असावे घरकुल आपुले असा असावा एकांतही तुझ्या सोबती विरून जावे भग्न जीवनाचे गीतही ** प्रकाश साळवी झटपट काव्य. केवळ चित्र पाहिले आणि काव्य ओघळले कागदावर

Jayshree Hatagale

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

पापण्यांच्या रेषेवरती.... स्वप्नास एका येते भरती ओघळती का अलवार असे मग भाव मनातील गालावरती..... #पापण्यांच्या रेषेवरती.... स्वप्नास एका येते भरती ओघळती का अलवार असे मग भाव मनातील गालावरती.....

पापण्यांच्या रेषेवरती.... स्वप्नास एका येते भरती ओघळती का अलवार असे मग भाव मनातील गालावरती..... #पापण्यांच्या रेषेवरती.... स्वप्नास एका येते भरती ओघळती का अलवार असे मग भाव मनातील गालावरती.....

ರಮೇಶ್ ಹಡಪದ

+ Follow

Report AbuseCopy Text

ರವಿಯ ಮಡುಗಟ್ಟಿದ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಭುವಿಯು ಬಿಕ್ಕುತಿದೆ ಈ ಹಿತವಾದ ಸಂಜೆಗೆ ಮನವು ಕವಲೊಡೆದು ತೆವಳುತಿದೆ. जड क्षितिजाच्या डोळी सांज घालीते काजळ गळे नभाची सावली माझ्या अंतरी ओघळ - नरेश गुंड #yqjogi #yqkannada #ಕನ್ನಡ #ಭಾವಾನುವಾದ #ಪ್ರಬಚಿ #YourQuo

ರವಿಯ ಮಡುಗಟ್ಟಿದ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಭುವಿಯು ಬಿಕ್ಕುತಿದೆ ಈ ಹಿತವಾದ ಸಂಜೆಗೆ ಮನವು ಕವಲೊಡೆದು ತೆವಳುತಿದೆ. जड क्षितिजाच्या डोळी सांज घालीते काजळ गळे नभाची सावली माझ्या अंतरी ओघळ - नरेश गुंड #yqjogi #yqkannada #ಕನ್ನಡ #ಭಾವಾನುವಾದ #ಪ್ರಬಚಿ #YourQuo

Kunal Salve

+ Follow

Report AbuseCopy Text

अश्रू ओघळले होते माझे बसमधून निरोप तुझा घेतांना किती समजून घेतलं होतंस तु बोलली होतीस, "स्कार्फ ठेव प्लिज शपथ आहे तुला माझी" डोळे पुसना ! शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे अश्रु ओघळले.. #अश्रुओघळले चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai #YourQuoteAndMine Collaborating with YourQuot

अश्रू ओघळले होते माझे बसमधून निरोप तुझा घेतांना किती समजून घेतलं होतंस तु बोलली होतीस, "स्कार्फ ठेव प्लिज शपथ आहे तुला माझी" डोळे पुसना ! शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे अश्रु ओघळले.. #अश्रुओघळले चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai #YourQuoteAndMine Collaborating with YourQuot

Prathamesh Malaikar

+ Follow

Report AbuseCopy Text

अश्रू ओघळले तुझ्या आठवणीने मन ही बिथरले तुझ्या नसण्याने डोळे अजूनही प्रतिक्षेत असतात एक टक दाराकडे नजर लावून बसतात तुझ्या अस्तित्वाची आजही लागते चाहूल बराच वेळ जवळ असतेस विसरुन सगळी चूक भूल पण रात्र सरते आणि वास्तवाचा होतो खुलासा मन ही सावरते स्वतःस देत दिलासा पुन्हा नव्याने उगवतो सूर्य जीवन जगण्याचे रूजू होते कार्य अरुणोदय शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे अश्रु ओघळले.. #अश्रुओघळले चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai #YourQuoteAndMine Collaborating with YourQuot

अश्रू ओघळले तुझ्या आठवणीने मन ही बिथरले तुझ्या नसण्याने डोळे अजूनही प्रतिक्षेत असतात एक टक दाराकडे नजर लावून बसतात तुझ्या अस्तित्वाची आजही लागते चाहूल बराच वेळ जवळ असतेस विसरुन सगळी चूक भूल पण रात्र सरते आणि वास्तवाचा होतो खुलासा मन ही सावरते स्वतःस देत दिलासा पुन्हा नव्याने उगवतो सूर्य जीवन जगण्याचे रूजू होते कार्य अरुणोदय शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे अश्रु ओघळले.. #अश्रुओघळले चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai #YourQuoteAndMine Collaborating with YourQuot

pooja d

+ Follow

Report AbuseCopy Text

नेहमी असच का होत अश्रू त्यासाठीच का निघतात नेहमी ज्याला किंमत नसते भावनेची..... शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे अश्रु ओघळले.. #अश्रुओघळले चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai #YourQuoteAndMine Collaborating with YourQuot

नेहमी असच का होत अश्रू त्यासाठीच का निघतात नेहमी ज्याला किंमत नसते भावनेची..... शुभ संध्या मित्रहो आताचा विषय आहे अश्रु ओघळले.. #अश्रुओघळले चला तर मग लिहुया. #collab #yqtaai #YourQuoteAndMine Collaborating with YourQuot

RJ कैलास नाईक

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

अश्रूंना ओघळताना नकळत पुसावे लागते कधीकधी दुःखातही उगाचच हसावे लागते नसतो कुणी कुणाच्या सोबतीला अंतापर्यंत क्षणभंगुर सुख गोड मानून घ्यावे लागते इंस्टा-श्वास तू माझा बेगड्या या दुनियेत आहे जो तो इथे स्वार्थी त्यातच आपले, परके कोण शोधावे लागते का उगाच गुंततो वेडा जीव नित्य आशेवर पारखतांना स्वतःलाच विस्कटावे लागते नसतेच दरवेळी जीवनाची वाट मखमली बोचले काटे पायात तरी पुढे चालावे लागते एकच शाश्वत सत्य आहे जगण्याचे कैलास सुगंधासाठी आधी स्वतःला झिजवावे लागते RJ कैलास #अश्रूंना ओघळताना नकळत पुसावे लागते कधीकधी दुःखातही उगाचच हसावे लागते नसतो कुणी कुणाच्या सोबतीला अंतापर्यंत क्षणभंगुर सुख गोड मानून घ्यावे

अश्रूंना ओघळताना नकळत पुसावे लागते कधीकधी दुःखातही उगाचच हसावे लागते नसतो कुणी कुणाच्या सोबतीला अंतापर्यंत क्षणभंगुर सुख गोड मानून घ्यावे लागते इंस्टा-श्वास तू माझा बेगड्या या दुनियेत आहे जो तो इथे स्वार्थी त्यातच आपले, परके कोण शोधावे लागते का उगाच गुंततो वेडा जीव नित्य आशेवर पारखतांना स्वतःलाच विस्कटावे लागते नसतेच दरवेळी जीवनाची वाट मखमली बोचले काटे पायात तरी पुढे चालावे लागते एकच शाश्वत सत्य आहे जगण्याचे कैलास सुगंधासाठी आधी स्वतःला झिजवावे लागते RJ कैलास #अश्रूंना ओघळताना नकळत पुसावे लागते कधीकधी दुःखातही उगाचच हसावे लागते नसतो कुणी कुणाच्या सोबतीला अंतापर्यंत क्षणभंगुर सुख गोड मानून घ्यावे