Find the Latest Status about प्रत्येकाच्या जीवनात from top creators only on Nojoto App. Also find trending photos & videos about, प्रत्येकाच्या जीवनात.
Sangeeta Kalbhor
बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा
Dk Patil
Sangeeta Kalbhor
मी सप्तरंगी होते.. कशास हवा हा रंगाचा सोहळा बुचकळ्यात मन असताना असून तू माझ्या मनी जीवनात तू नसताना राग नाही बरं रंगांवर रमता येत नाही मला त्यात रंगावर रंग माखल्याने कळत नाही रंग कुठला रंगात असतोस जेव्हा जेव्हा सोबतीला मी सप्तरंगी होते इंद्रधनू जणू नभीचा मी तुझ्या रंगी रंगते..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Sheher मी सप्तरंगी होते.. कशास हवा हा रंगाचा सोहळा बुचकळ्यात मन असताना असून तू माझ्या मनी जीवनात तू नसताना राग नाही बरं रंगांवर रमता येत न
Sarita Prashant Gokhale
देवराज प्राक्तनात माझिया नसेल न्याय वाटले त्या भ्रमात चालता अभंग फार गायले कोण मी क्षणैक मीच नाम घेत थांबले माउलीस गातगात पंढरीस गाठले देवराज विठ्ठलास एकदा विचारले संकटात पामरास का असेच टाकले का तुझ्या मनातले असेल प्रेम आटले तू मलाच सांग आज साकड्यात टाकले एक नाम अंतरात मी सदैव जोडले मंदिरात कीर्तनात तेच नाम ऐकले दर्शनात मी समोर एक रूप पाहिले जीवनात मायबाप विठ्ठलास मानले सत्व तोच पाहतो असाच खेळ मांडतो पुण्यवान लेकरास आसपास वाटतो साद घाल विठ्ठलास तोच फक्त ऐकतो पंढरीत एक देव या जगास तारतो ©Sarita Prashant Gokhale देवराज प्राक्तनात माझिया नसेल न्याय वाटले त्या भ्रमात चालता अभंग फार गायले कोण मी क्षणैक मीच नाम घेत थांबले माउलीस गातगात पंढरीस गाठले दे
डॉक्टर के अल्फाज
अचानक ती माझ्या जीवनात आली माझी जीवनसंगिनी झाली आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर ती कठोरपणे माझ्यासोबत उभी राहिली अनंत कौस ले ©डॉक्टर एपीजे अब्दुल कलाम #HumptyKavyअचानक ती माझ्या जीवनात आली माझी जीवनसंगिनी झाली आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर ती कठोरपणे माझ्यासोबत उभी राहिली अनंत कौस ले a
Sangeeta Kalbhor
आभाळ.. हवं असतं प्रत्येकाला स्वतःच स्वतःपुरत आभाळ कुठे ना कुठे कोणी ना कोणी झालेलाच असतो घायाळ मखमली नसला साज तरी असावा वाटतो सुवास रातराणीचा लपलेला असतो दरवळ प्रत्येकाच्या आत आर्त कहाणीचा नाही सांगता येत उघड जेव्हा काही नजरेचा घ्यावा वाटतो आधार स्पर्श असतो बोलका नसतो त्यात इतकुसाही व्यभिचार बळ मिळते जगण्याला जगणे मंगल मंगल होते प्रत्येकाचे आपापले आभाळ आपल्यापुरते सरसावून येते..... मी माझी..... 14/05/2023 ©Sangeeta Kalbhor #RanbirAlia आभाळ.. हवं असतं प्रत्येकाला स्वतःच स्वतःपुरत आभाळ कुठे ना कुठे कोणी ना कोणी झालेलाच असतो घायाळ मखमली नसला साज तरी असावा वाटतो स
Madhumati Kinikar
Caption मध्ये पहा विषय खंत... #खंत१ #collab #yqtaai Collaborating with YourQuote Taai कडाक्याची थंडी पडली होती. अगदी ओठावर ओठ आपटावे अश
Prerana Jalgaonkar
घर कोळ्यांचं(लेख👇) उन्हाळी सुट्टी पडली होती.आम्ही सगळे गावी गेलो होतो.गावी तसं फारसं येणं जाणं होत नाही, घर बंद असतं. मी कुलूप उघडलं,लाईटचा मेन स्विच ऑन केला.घ
Prerana Jalgaonkar
घर कोळ्यांचं(लेख👇) उन्हाळी सुट्टी पडली होती.आम्ही सगळे गावी गेलो होतो.गावी तसं फारसं येणं जाणं होत नाही, घर बंद असतं. मी कुलूप उघडलं,लाईटचा मेन स्विच ऑन केला.घ