New कामाची टाळाटाळ करणारा Quotes, Status, Photo, Video

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

नको पुन्हा मिलन.. तूला वाटले तरी मलाही वाटायला हवे समीप तू येता अंग नि अंग पेटायला हवे धग नुसती काय कामाची तिथल्या तिथ धुमसणारी दाह होत असताना उरी जिथल्या तिथ उसळणारी हवा मला अंगार लख्ख तनमन तृप्त करणारा क्षणभरासाठी तरी ब्रम्हानंदी टाळी वाजवणारा मग नको पुन्हा मिलन जे युगायुगांचे द्योतक आहे पवित्र अशा प्रीतीचे उगा ,उगा पातक आहे..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #woaurmain नको पुन्हा मिलन.. तूला वाटले तरी मलाही वाटायला हवे समीप तू येता अंग नि अंग पेटायला हवे धग नुसती काय कामाची तिथल्या तिथ धुमसणारी

नको पुन्हा मिलन.. तूला वाटले तरी मलाही वाटायला हवे समीप तू येता अंग नि अंग पेटायला हवे धग नुसती काय कामाची तिथल्या तिथ धुमसणारी दाह होत असताना उरी जिथल्या तिथ उसळणारी हवा मला अंगार लख्ख तनमन तृप्त करणारा क्षणभरासाठी तरी ब्रम्हानंदी टाळी वाजवणारा मग नको पुन्हा मिलन जे युगायुगांचे द्योतक आहे पवित्र अशा प्रीतीचे उगा ,उगा पातक आहे..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #woaurmain नको पुन्हा मिलन.. तूला वाटले तरी मलाही वाटायला हवे समीप तू येता अंग नि अंग पेटायला हवे धग नुसती काय कामाची तिथल्या तिथ धुमसणारी

Tejal Dilip Chavan

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

निस्तेज झाला होता तो कष्ट करणारा देह चालला होता समाधानाच्या सुरकुत्या घेऊन मरण त्याला जवळ करत होते कारण जगण्याने त्याला दूर केले होते -Teजल ©Tejal Dilip Chavan निस्तेज झाला होता तो कष्ट करणारा देह चालला होता समाधानाच्या सुरकुत्या घेऊन मरण त्याला जवळ करत होते कारण जगण्याने त्याला दूर केले होते #writ

निस्तेज झाला होता तो कष्ट करणारा देह चालला होता समाधानाच्या सुरकुत्या घेऊन मरण त्याला जवळ करत होते कारण जगण्याने त्याला दूर केले होते -Teजल ©Tejal Dilip Chavan निस्तेज झाला होता तो कष्ट करणारा देह चालला होता समाधानाच्या सुरकुत्या घेऊन मरण त्याला जवळ करत होते कारण जगण्याने त्याला दूर केले होते #writ

Sangeeta Kalbhor

+ Follow

Related StoriesReport Abuse Copy Text

हो.... नाही मी सावित्री आणि नाहीचं मी सीता व्रतस्थ असले तरी मनात माझ्या काहूर आहे भलत्याच दिशेची चाहूल आहे.. मान्य नसेलचं कोणाला अशी पहाट मी नित्य अनुभवतेयं चुचकारतं स्वतःला सत्याला दूर भिरकावतेयं माहीत आहे तरी पाऊले चालतात आडवळणावर का कोणास ठाऊक इच्छांचे कौतुक होतेयं अनावर खंत आहेचं आणि आहे धिक्कार असल्या फालतू इच्छांचा नसल्या जरी कामवासना तरी भरकटलेल्या मनाचा का म्हणून येतोयं भाव जागृत करणारा देहाला पीळ का पडत नाही वळ उठवून जाणिवेला चरर्र होतयं आतल्याआत कळ उठतेयं काळजात का उगा सोस नाहक सरळसरळ असणाऱ्या आयुष्यात काय उणे ज्यात मी निराश व्हावे कमालीचे भरभरून मिळाल्यावरही का नुसते डोहाळे भिकेचे..थांबून जावा श्वास इथेच असाच जर येणार असेल...मला मी हरवून....मी जिवंत जर राहणार नसेल.....मी माझी.....24/05/2023 ©Sangeeta Kalbhor हो.... नाही मी सावित्री आणि नाहीचं मी सीता व्रतस्थ असले तरी मनात माझ्या काहूर आहे भलत्याच दिशेची चाहूल आहे..

हो.... नाही मी सावित्री आणि नाहीचं मी सीता व्रतस्थ असले तरी मनात माझ्या काहूर आहे भलत्याच दिशेची चाहूल आहे.. मान्य नसेलचं कोणाला अशी पहाट मी नित्य अनुभवतेयं चुचकारतं स्वतःला सत्याला दूर भिरकावतेयं माहीत आहे तरी पाऊले चालतात आडवळणावर का कोणास ठाऊक इच्छांचे कौतुक होतेयं अनावर खंत आहेचं आणि आहे धिक्कार असल्या फालतू इच्छांचा नसल्या जरी कामवासना तरी भरकटलेल्या मनाचा का म्हणून येतोयं भाव जागृत करणारा देहाला पीळ का पडत नाही वळ उठवून जाणिवेला चरर्र होतयं आतल्याआत कळ उठतेयं काळजात का उगा सोस नाहक सरळसरळ असणाऱ्या आयुष्यात काय उणे ज्यात मी निराश व्हावे कमालीचे भरभरून मिळाल्यावरही का नुसते डोहाळे भिकेचे..थांबून जावा श्वास इथेच असाच जर येणार असेल...मला मी हरवून....मी जिवंत जर राहणार नसेल.....मी माझी.....24/05/2023 ©Sangeeta Kalbhor हो.... नाही मी सावित्री आणि नाहीचं मी सीता व्रतस्थ असले तरी मनात माझ्या काहूर आहे भलत्याच दिशेची चाहूल आहे..

Kunal Salve

+ Follow

Report AbuseCopy Text

पहिली भेट.... चल आज होऊन गेलेल्या प्रेमाचा आणि आठवणींचा हिशोब करतो तु फक्त वाचत रहा.. तु भेटली होती पहिल्यांदा मिठी काय असते जाणली होती तुझ्या कमरेभो

पहिली भेट.... चल आज होऊन गेलेल्या प्रेमाचा आणि आठवणींचा हिशोब करतो तु फक्त वाचत रहा.. तु भेटली होती पहिल्यांदा मिठी काय असते जाणली होती तुझ्या कमरेभो