हृदयात धक धक का होतय ते मला कळतच नव्हतं हृदयात धक धक का होतय ते मला कळतच नव्हतं तिच्याशी काय बोलावे , ते जिभेला वळतच नव्हतं... ती हसली की, आतुन मन हसायचं ती हसली की, आतुन मन हसायचं तीच्या डोळ्यात अश्रु दिसल्यास मनात मन , माझ रडायचं... _ अरविंद राठोड प्रेमाचे आजार....

प्रेमाचे आजार....

हृदयात
धक धक का होतय
ते मला कळतच नव्हतं

हृदयात
धक धक का होतय
ते मला कळतच नव्हतं

तिच्याशी काय
बोलावे ,
ते जिभेला
वळतच नव्हतं...

ती हसली की,
आतुन मन
हसायचं

ती हसली की,
आतुन मन
हसायचं

तीच्या डोळ्यात
अश्रु दिसल्यास
मनात मन ,
माझ रडायचं...

_ अरविंद राठोड प्रेमाचे आजार....

Yogesh Ambawale

मी एक आजारी माणूस, संशयाचा मला आजार. ह्या आजारापायी तुटले कित्येक नाती, नि सुटले कित्येक नातेवाईक. #संशय #आजार #नाती

#संशय #आजार #नाती

Simran

#मनाचा वेग #मराठीविचार

kokate abhi

साद घालते मन माझे तुझ्या मनाला चालु किती मी एकला या वाटेवरी तुझ्या आठवांचे काहूरं जळते उरी विसरलो दुनिया जरी दुनिया विसरली तरी तु या जिवाची स्वप्नसुंदरी या मदनाची मंजिरी माझी दुनिया फिरते तुझ्याचं भोवती दिस्-रात निघते न्हावुन अंतरीच्या आसवात ओढ तुझी गोड आणते ओढीत टाकते पुन्हा गुंतवून आठवांच्या बेडीत सांग तरी मी आस कुठवर झुरायचं माझ्या अंतरीचं लव तुला कस कळायचं सांग कधी ऐकू येणार तुला या मनाची साद हवा आहे तो फक्त तुझा एक रिप्लाय अजुनही वाट पाहतोय....... मनाचा साद

मनाचा साद #poem

साद घालते मन माझे तुझ्या मनाला

चालु किती मी एकला या वाटेवरी
तुझ्या आठवांचे काहूरं जळते उरी
विसरलो दुनिया जरी दुनिया विसरली तरी
तु या जिवाची स्वप्नसुंदरी या मदनाची मंजिरी

माझी दुनिया फिरते तुझ्याचं भोवती दिस्-रात
निघते न्हावुन अंतरीच्या आसवात
ओढ तुझी गोड आणते ओढीत
टाकते पुन्हा गुंतवून आठवांच्या बेडीत

सांग तरी मी आस कुठवर झुरायचं
माझ्या अंतरीचं लव तुला कस कळायचं
सांग कधी ऐकू येणार तुला या मनाची साद
हवा आहे तो फक्त तुझा एक रिप्लाय

अजुनही वाट पाहतोय....... मनाचा साद

संदीप राक्षे

मनाचा ठाव #poem

Sakshi Likhar

किनाऱ्यावर बसून समुद्राच्या खोलीचा अंदाज कधीच बांधता येत नसतो. मग एखाद्याचा मनाचा किनारा न ओलांडताच आपण एखाद्याबद्दल निर्णय देऊन मोकळे होतो हे कितपत योग्य असावं..? #मनाचा किनारा

#मनाचा किनारा

gauri kulkarni

(काल्पनिक) कधी कधी फोन बंद करून बघावा 15 मि. , 1 तास मग 3 तास अजिबातच वाजला नाही की कळते आपली किंमत. तसे काही आपण खूप महत्वाच्या व्यक्ती आहोत असं नाही. पण तरीही कुठेतरी मनाचा एक कोपरा दुखावतो. कारण त्या कोपऱ्याला एक अदृश्य अशी अपेक्षा असते कुणीतरी मनापासून आठवण काढावी. तळमळून फोन करावा , संपर्क झाला नाही तर सैरभैर होऊन धावत यावं प्रेमापोटी. उगाच लोकांना काय उत्तरं द्यायची या विचारात नाही. पण नाही घडत असं काही आणि भविष्यातही कदाचित कधीच घडणार नाही याची कुठेतरी जाणीव होते. खट्टू होतं मन पण काही क्षणांपुरत कारण त्याला माहित असतं जिवंत राहायचं तर त्या कोपऱ्याकडे लक्ष देऊन चालणार नाही. तो कोपरा कितीही खरं बोलत असला तरी. आणि मग स्वतःच स्वतःला फसवण्याचा खेळ सुरू होतो.अन् सुरूच राहणार असतो श्वास संपेपर्यंत...... #मनाचा खेळ