Find the Latest Status about पाहिला पाहिला सखा पांडुरंग from top creators only on Nojoto App. Also find trending photos & videos about, पाहिला पाहिला सखा पांडुरंग.
Sangeeta Kalbhor
बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरायच्या म्हंटल्या तरी त्याचे माणिकमोती बनावेत आणि यावे त्या विचारांनी आपल्या दुसऱ्या रुपात... हे असे म्हणण्या पाठीमागचे कारण असे आहे ना की काही भावना उगाचंच आपले मानसिक स्वास्थ्य खराब करतात... काही काही देणेघेणे नसताना... येते मरगळ मनाला आणि नंतर शरीराला आणि मग एकूणच जगण्याला..तेव्हा मग नको नको जीव होतो... शांत व्हायला आणि त्यातून बाहेर पडायला मनाची आणि विचारांची कोण मशागत करावी लागते काय सांगू... आणि मला तर या विचारांचा आणि भावनांचा जाम त्रास होतो...अगदी नको नकोसा करणारा.. एक ठराविक वेळ आणि काळ जाईपर्यंत हे विचारांचे गारुड नाही हटत ध्यान पटलावरुन... सारखे आपले तेचं तेचं आठवून आणि साठवून होतो त्रागा जो कधीकधी मलाही कळत नाही का आणि कशासाठी... तसं पाहिले तर या जीवसृष्टीमध्ये कोण कोणाला समजून घेते हो...अगदी जीवातला जीव जरी काढून ठेवला तरी एखाद्या दगडाला तो काय समजणार? निर्दयी त्या जीवाला मारेल ठोकर आणि म्हणेल... " बसं...की अजून काही' ' अशा वेळेस हा आपला मुर्खपणा असतो तो कळतो आपणास पण जेव्हा जीव हेका धरतो ना तेव्हा सगळ्या जाणीवा आणि विचारांना तिलांजली मिळालेली असते.. शहाण्यातला शहाणा आणि लहाणातला लहाणही या मनाच्या आणि जीवाच्या पुढे गुडघे टेकवतो.. स्वतःला अपराधी मानतो...हताश होतो... हे थोडे अधिक प्रत्येकाच्या बाबतीत झालेले असते...असावे... मग यावर उपाय काय तर मनावर लगाम घालायचा ...हासूड मारायचा आणि तरीही विचार नाहीत थांबले तर सरळ वेसन घालायची... जरा जरी इकडे तिकडे विचार किंवा भावना झाली की लगेचच इकडून दोर कसायचा...जाम...म्हणजे लागेल ओढ आणि थांबेल विचार रुपी जनावर..तिथल्या तिथे आणि राहील शांत जिथे आपल्याला हवे असेल... मला तरी असे वाटते की आपण आपले असतोच कुठे जेणेकरून आपण झोकून द्यावे एखाद्या भावनेत आपल्याला... अनेक नात्यांची गुंफण बनली की एक अख्खं आयुष्य आपल्याला मिळते...महत्प्रयासाने.. काय अधिकार असतो आपला आपल्यावर... नक्कीच नाही... जेव्हा केव्हा येतील भावनांचे ढग एकवटून तेव्हा आवश्यक असेल तर त्या ढगांना होऊ द्यावे रिक्त मनसोक्तपणे... कुठलाही आणि कोणाचाही विचार न करता जावे आपण आपल्या अंतःकरणाच्या प्रांगणात...प्यावे वारे आणि व्हावे टपोरे थेंब...सर्वांगावरुन अलगद ओघळणारे आणि तनामनाच्या संपूर्ण जाणीवांना नखशिखांत मुग्ध करणारे... व्हावा आपणच आपला सखा आणि लावावे पळवून दुःखा..... जमेल का हे मला तरी जे मी माझ्या लेखणीतून स्त्रवू दिलेय.... कदाचित...नव्हे ...नक्कीच होईल... आताच पहा ना माझी भावनांची उतरंड बरीच वरपर्यंत रचत चालली होती पण जसजसा मी उतरंडीच्या पहिल्या गाडग्याचा विचार केला आणि पाहिले आत तर खरंच काही नाही सापडले हो...तिथे केवळ रिक्त पोकळी होती जिच्यात मला हवे ते भरता येईल अशी....असेच वरच्या प्रत्येक गाडग्यात आढळले... मग मी प्रत्येक गाडग्याचा विचार केल आणि भरुन टाकले मला घडविणाऱ्या विचारांनी... आता ना कुठला विचार ना कुठली भावना... आता आहे फक्त नव्याने आपल्याशा केलेल्या भावना आणि त्यांना जगविण्यासाठी स्वतःला जगविण्याचा अट्टाहास..... बाकी असणारच आहे लेखणीत नेहमी मी माझी..... गढलेली...दडलेली आणि वेढलेली..... मी माझी..... ©Sangeeta Kalbhor #Hope बाकी असणारचं आहे.. वाटतात गाडून टाकाव्यात मनातल्या भावना अगदी खोल खोल...त्या कोणाच्याही नजरेस येऊच नयेत...किंबहुना मीही कधी त्या उकरा
AJAY NAYAK
वो शांत था वो रज रज में था वो विश्वास था वो सभी के मन में था वो हिंदवी स्वराज का संस्थापक था वो महाराष्ट्र का वीर सपूत था वो हिंद का चमकता सूरज था वो छत्रपति शिवाजी महाराज था। वो मावलों का सखा था वो दुश्मनों का दुश्मन था वो मैदाने जंग की ललकार था वो विश्वास की तलवार था वो दुश्मनों का भक्षक था वो संस्कृति का रक्षक था वो निश्चय का महामेरु था वो बहुजनो का आधार था वो अखंड भारत का संकल्प था वो छत्रपति शिवाजी महाराज था। वो एक भूतकाल है वो एक भविष्य की राह है वो एक सोच है वो एक आस की मूर्ति है वो एक लंबा संघर्ष है वो एक जीवंत उदाहरण है वो एक जाणता राजा है वो एक छत्रपति शिवाजी महाराज है। –अjay नायक ‘वशिष्ठ’ ©AJAY NAYAK #ShivajiMaharajJayanti वो शांत था वो रज रज में था वो विश्वास था वो सभी के मन में था वो हिंदवी स्वराज का संस्थापक था वो महाराष्ट्र का वीर स
#काव्यार्पण
Sea water हम मिले थे तुम्हें पल दो पल के लिए, ना साथ अपना था ये उम्र भर के लिए। दे रहा हूं दुआएं सदा खुश रहो हो, गई तुम पराई सदा के लिए।। १) मेरे दिल पे हुकूमत रहेगी तेरी, जब तलक सांस है तू रहेगी मेरी, जब तलक ये फलक, चांद हैं, तारे हैं, मैं तेरा श्याम हूं तू है राधा मेरी। २) ये हाथ मेहंदी लगे चूड़ियों से सजे, हैं लिपटकर कहे हम जुदा हो रहे ये मांग सिंदूर की मुझसे है कह रही, क्यों रो कर भला अब दामन भिगो रहे। ३) ये रंग होली का मुझको बड़ा सतायेगा, अब कौन कान्हा कह कर मुझे बुलाएगा, तेरे जैसी मोहब्बत जहां में नहीं, अब कौन चाय झूठी मुझे पिलायेगा। ४) रो रहा है समा, रो रहे हैं दिये, मेरे महबूब, मेरी सखा, हे प्रिये! कल ही तो मेरी बाहों के घेरे में थे, आज दामन छुड़ाकर कहां चल दिए। ५) जा रही हो तुम्हारी वफा चाहिए, अब तुम्हारे शहर से विदा चाहिए, भर चुका है मोहब्बत से अब दिल मेरा, ऐ सनम! मुझको अब बस कज़ा चाहिए। कवयित्री:- प्रज्ञा शुक्ला ' सीतापुर ©#काव्यार्पण हम मिले थे तुम्हें पल दो पल के लिए, ना साथ अपना था ये उम्र भर के लिए। दे रहा हूं दुआएं सदा खुश रहो हो, गई तुम पराई सदा के लिए।। १) मेरे
Ankur tiwari
Maa चूल्हे की आंच पर तपती हैं वो दिन भर कोल्हू सी चलती हैं एक पल को भी फुर्सत हैं कहां वो हर पल रूप बदलती हैं कभी ममता की छाया बनकर हम पर वो प्यार लुटाती है कभी बनकर सखा हमारी वो हर बात हमें समझाती है कभी गुरु बनकर देती शिक्षा बीज संस्कार के बोती है मां तो मां हैं मां इस दुनियां सबकी एक सी होती हैं हमें रोज़ खिलाती भोज गर्म पर खुद ठंडा ही खाती है किसी रोज नही गर बच पाए वो भूखे ही सो जाती हैं नही धूप धूल की फिकर उसे प्रतिपल डटी वो रहती हैं संताप सभी सह लेती खुद पर कभी नही कुछ कहती हैं.... ..........continue in next ©Ankur tiwari चूल्हे की आंच पर तपती हैं वो दिन भर कोल्हू सी चलती हैं एक पल को भी फुर्सत हैं कहां वो हर पल रूप बदलती हैं कभी ममता की छाया बनकर हम पर वो प्य
Shankar Kamble
गडद गहिऱ्या अंधाराच्या मखमली सावल्या थांबल्या पाठमोरी भार उन्हाचा चिंब पदराआड लांबल्या!१! सैल मोकळ्या जटा रेशमी हळूच पूसती गूज कानी शामल वर्णी गंध दाटला मंद हासतो पानोपानी!२! अधरी अवचित जुळून आले गीत प्रसवले तुला माळले धागां–धागां गुंफून हृदयी चित्र देखणे साकार झाले!३! विणेच्या झंकारून तारा सूर छेडले तेच जुने काय गवसले मजला आता? भरली ओंजळ नसे उणे!४! नक्षत्रांच्या शुभ्र मृत्तिका पहाट वेळी ओघळल्या दवबिंदूचे मोती बनूनी धुक्यात हिरव्या झाकोळल्या !५! ©Shankar Kamble #Ray #रात्रि #रात #सखा #प्रियकर #कृष्ण #सखी #आठवण #याद
Mamta Singh
Devanand Jadhav
Anuj Ray
मेरे प्रिय जन आलसी बंधु सखा , नींद से उठ कर खड़े हो जाओ तुम, बोझ आलस तुम्हारी सहते सहते, अधमरी सी हो चुकी है ,जननी हमारी, धरती मां का, कम करो थोड़ा वजन। ©Anuj Ray # मेरे प्रिय जन आलसी बंधु सखा,